دانشمندان می دانند که شما نمی توانید سرطان را از کسی که به آن مبتلاست، بگیرید. سرطان مانند آبله ی مرغی یا آنفولانزا به دیگران سرایت نمی کند. از این دو مطمئن باشید با دست دادن یا در آغوش کشیدن فرد مبتلا به سرطان دچار بیماری سرطان نمی شوید. به صرف بودن با یک بیمار سرطانی شما مبتلا به سرطان نمی شوید، اما ممکن است به این فکر فرو روید که وجود یک فرد سرطانی در خانواده به این معناست که شما هم در آینده مبتلا به سرطان خواهید شد. به جای نگرانی، بهتر آن است که راجع به آن با نزدیکان و دکتر خود صحبت کنید. آن ها می توانند به شما بگویند که سرطان معمولاً در همه ی اعضای خانواده شایع نیست، و شما می توانید درباره ی هر آن چه که می ترساندتان با آن ها حرف بزنید.(1)

بیماران ثانویه چه کسانی هستند؟

وقتی یکی از اعضای خانواده دچار سرطان است، در واقع کل خانواده به آن مبتلا می شود. از این رو روان شناسان، خانواده ی فرد سرطانی را به عنوان «بیماران ثانویه» درنظر می گیرند. وجود سرطان در خانواده نه تنها برای سایر اعضا ترس ابتلا به بیماری از طریق وراثت را به وجود می آورد، بلکه تمام اعضای خانواده را با آن دست به گریبان می کند. برای مثال، وقتی زن خانواده دچار سرطان می شود باید همسر یا افراد دیگری از خانواده مسئولیت های جدید نگهداری خانه را
به عهده گیرند. دوستان خانواده نیز ممکن است در اداره ی امور منزل وارد عمل شوند. در عین حال، بچه های این خانواده نیاز به توجه و مراقبت خاص دارند. توجه ویژه به مراقبان بیمار و جلوگیری از فرسودگی آن ها از اولویت های مهم به شمار می آید.

پی نوشت :

1- National Cancer Institute (2009) When Someone in Your Family Has Cancer. U.S. National Institute of Health. www.cancer.gov

منبع مقاله :
خدابخشی، رامین، (1388)، سرطان و بحران های روانی: سرطان زنگ بیداری، تهران، نشرقطره، چاپ اول