globalisation
مي توان از آن به عنوان پديده ي به هم پيوستگي فزاينده در سراسر جهان ياد كرد و در دو دهه ي گذشته اهميت بسيار يافته است. فروپاشي شوروي و حكومت هاي وابسته به آن و همچنين تحولات سريع فناوري ارتباطات منجر به پيدايي دهكده جهاني شده اند. تأثير اين پديده بر مواضع اتخاذ شده در فلسفه ي سياسي پيچيده است. عده اي جهاني شدن را به مثابه مبنايي براي ظهور يك نظام حكومتي جهان وطني و نيز مفهومي جهان وطن گرايانه از عدالت مي دانند. ديوان كيفري بين المللي يك نمونه از نهادهاي مربوط به چنين نظامي است. منتقدين جهاني شدن آن را در حكم گسترش سيطره ي آمريكا به ويژه سرمايه داري بر بخش اعظم دنيا مي دانند كه با خود استثمار و نابرابري فزاينده ي جهاني و امپرياليسم فرهنگي را به همراه خواهد داشت. البته حقيقت پيچيده تر از اين است؛ هرچند بدون ترديد، فناوري هاي متحول ارتباطي هويت هاي ملي را دگرگون و گاهي نيز تضعيف كرده است.
منبع مقاله:
پايك، جان، (1391)، فرهنگ اصطلاحات فلسفه ي سياسي، مترجمان: سيد محمدعلي تقوي- محمدجواد رنجكش، تهران: نشر مركز، چاپ اول.