سؤال خوبی است! در هر لحظه بیش از یک میلیون بار کلید "enter" به دنبال "com." توسط استفاده کنندگان از اینترنت فشرده می‌شود. با مطالعه این مقاله شما دیگر از دنیای com. بی اطلاع نخواهید بود.
هنگامی که این پرسش مطرح می شود، بسیاری از ما فکر می کنیم که داشتن یک کامپیوتر، همراه با یک خط تلفن یا یک کابل TV ماهواره ای، و یک مودم، همه آن چیزی است که برای دانستن نحوه کار اینترنت، لازم است. اما، این موارد تنها در صد کمی از کل پاسخ هستند.

عمل کرد اینترنت

عمل کرد اینترنت مبتنی بر یک سری پروتکل است. پروتکل مجموعه ای از قوانین و یا یک نوع توافق است، که در آن دو طرف برای رعایت مجموعه ای از قوانین توافق می نمایند. در این مورد، این قوانین حاکم بر انتقال داده به کامپیوتر و دریافت داده از کامپیوتر است. پروتکل اینترنت یک پروتکل لایه‌ای است که در نرم‌ افزار داخلی استفاده می‌شود و در لایه ارتباط (Link) قرار می‌گیرد. IP در شرایط پروتکل لایه‌ای پایین می‌تواند خدمات جهانی دست رسی را بین کامپیوترها ارائه کند.
برای دانستن اینکه عمل کرد پروتکل چگونه است، مهم است که لایه های پروتکل را بشناسیم. شبکه در ابتدا به لایه ها و پروتکل های مختلف تقسیم بندی می شود که برای هر یک از آنها لایه های تنظیم شده است. در ادامه خواهید دید که پروتکل ها چه هستند، با توجه به لایه ها:

پروتکل لایه کار برد

لایه کار برد به عنوان رابط بین کار بر و سیستم عمل می کند. این لایه نحوه کار برد را تعریف نمی کند بلکه سرویس هایی را که آن کار برد نیاز دارد به ما معرفی می کند. به طور خلاصه، لایه کار برد واسطی را بین نرم افزار در حال اجرا بر روی رایانه و خود شبکه برقرار می کند. این لایه دارای پروتکل های نرم افزار خاص مانند پروتکل انتقال اَبَر متن (HTTP)، ایمیل، چت، و یا پروتکل انتقال فایل (FTP) برای دانلود، و غیره است، که با لایه TCP بعدی در ارتباط است.

پروتکل کنترل لایه انتقال (TCP)

هر برنامه در ابتدا باید به شبکه دست رسی پیدا کرده و با لایه TCPارتباط برقرار کند. این پروتکل دارای مجموعه ای از قوانین حاکم بر عمل کرد لایه انتقال است که بین لایه کار برد و لایه IP قرار دارد. در زمان دریافت داده، TCP داده ها را به یک برنامه خاص با استفاده از شماره پورت هدایت می نماید.

پروتکل لایه اینترنت

کار اصلی این لایه ها و پروتکل های مرتبط با آن، شناسایی دستگاه در شبکه است. به هر کامپیوتر در اینترنت و یا یک شبکه محلی، یک آدرس منحصر به فرد اختصاص داده می شود که معمولا به عنوان آدرس پروتکل اینترنت و یا آدرس IP شناخته می شود. این آدرس تعدادی عدد به فرم xxx.xxx.xxx.xxx است، که در آن XXX باید ترکیبی بین 000 تا 255 باشد.

لایه سخت افزار

این لایه، لایه ای است که به منظور انتقال داده ها به واسطه یک خط تلفن، یک تلفن همراه و یا یک ارتباط ماهواره ای از نظر فیزیکی به یک کامپیوتر متصل است. این لایه شامل مودم، کارت شبکه و خطوط سخت افزاری می باشد که با کمک آنها یک فرایند ارتباط واقعی تحقق می یابد. پروتکل حاکم بر این لایه، داده های باینری دیجیتال قابل خواندن توسط کامپیوتر را به داده های آنالوگ قابل انتقال تبدیل می کند (این مورد در صورتی که از یک خط اینترنت استفاده شود، لازم نیست).
در هنگام استفاده از اینترنت، برای نشان دادن چگونگی جریان داده ها از طریق این لایه ها، دو مورد کامپیوتر را در نظر بگیرید، که در آن کامپیوتر 1 در تلاش برای دست رسی به برخی از اطلاعات در کامپیوتر 2 می باشد. به عبارت دیگر کار بر 1 و کار بر 2 به یک دیگر مرتبطند. کار بر 1 در حال استفاده از نرم افزار، یا به عبارتی یک مرورگر است. بنا بر این، او به طور مستقیم فقط با لایه کار برد در ارتباط است. اقدامات کار بر از طریق لایه کار برد به لایه TCP رله می شود. لایه TCP با لایه IP و لایه IP، سپس با سخت افزار ارتباط برقرار می کند. همه اینها در حالی است که، پروتکل های مربوطه مراقب باشند که این لایه ها به خوبی عمل نمایند. اکنون، داده یا درخواست از کار بر 1 به کامپیوتر 2، از طریق چار چوب اینترنت فرستاده می شود. این زمان، زمانی است که اهمیت پروتکل مشهود می گردد. تمام پروتکل های عمل کرد نهایی در گیرنده ها به دلیل دیگری است. بهتر است بیش از این وارد کار پروتکل ها نشویم، زیرا این مورد چیزی نیست که ما به دنبال آن هستیم.
تا کنون ما در موارد بسیاری، بر روی اینترنت در جهان سیمی متمرکز شده بودیم. اما با آمدن فن آوری هایی مانند Wi - Fi و وایمکس با قابلیت های فراوان، زمان آن است که از اینترنت بی سیم استفاده نماییم.

عمل کرد اینترنت بی سیم

قبل از پاسخ به این سؤال، اجازه دهید انواع اتصال اینترنت بی سیم را شرح دهیم. آنها دو نوع هستند: اتصال بی سیم با استفاده از یک روتر، که معمولا به عنوان Wi - Fi شناخته شده است، و اینترنت قابل دست رسی از طریق شبکه تلفن همراه. اکنون، اجازه دهید که کار اینترنت بی سیم را از طریق Wi - Fi و تلفن همراه شرح دهیم.

Wi - Fi

قابلیت های Wi - Fi به سادگی با بی سیم نمودن اتصال سیمی به وجود می آید. این کار با استفاده از یک روتر انجام می شود. یک روتر، همان طور که از نام آن پیدا است، یک دستگاه مسیر یاب است. روتر به یک فرستنده رادیویی کم قدرت و گیرنده با طیف وسیعی در حدود 300 فوت مجهز است. روتر هم چنین به دستگاه های سیمی عادی مانند خط تلفن، خط تلویزیون-های ماهواره ای و یا کابل های اینترنت متصل می شود. روتر سیگنال های الکتریکی دریافت شده را که قادر است از طریق هوا منتقل شود به سیگنال های رادیویی، تبدیل می کند. بنا بر این هنگامی که داده در اینترنت ارسال می کنید، دقیقاً خلاف آن رخ می دهد، یعنی سیگنال های رادیویی به سیگنال های الکتریکی تبدیل می شوند. برای استفاده از Wi - Fi، کامپیوتر شما باید مجهز به کارت بی سیم باشد که چیزی جز یک فرستنده و گیرنده رادیویی نیست. Wi - Fi از نظر فنی IEEE 802.11 نامیده شده و به سرعت به نسخه های جدیدتر مثل 802.11a، 802.11b، 802.11g و 802.11n که آخرین ورژن آن بوده، تبدیل شده است. از آن جایی که یک روتر محدوده Wi - Fi را با شعاعی در حدود 300 متر ایجاد می کند، قابلیت دست رسی به اینترنت نیز تنها در همین محدوده امکان پذیر است.

اینترنت تلفن همراه

اگر شما صاحب یک گوشی نسبتا جدید تلفن همراه هستید، پس به احتمال زیاد آن گوشی به یک مرورگر وب مجهز شده است. تلفن های همراه با قابلیت های دست رسی به اینترنت بر اساس یک سیستم به نام WAP (پروتکل های کار برد بی سیم) ایجاد می شوند. مناطقی که در آن تلفن های GSM (سیستم جهانی برای موبایل) در حال استفاده هستند، سرویس عمومی بسته های رادیویی (GPRS) برای دست رسی به اینترنت در سیستم های 2G و 3G در دست رس کار بران می-باشد.
یک سیستم 2G، اغلب سرویس 2.5G به GPRS ارائه می دهد. یک سیستم 2G GPRS معمولی محدوده سرعت 56 - 128 کیلو بایت بر ثانیه را فراهم می کند. کار این سیستم تبدیل بسته های داده به بسته های رادیویی با استفاده از مودم مجهز به WAP می باشد. این روش انتقال داده، سوئیچینگ بسته ای نیز نامیده می شود. سوئیچینگ بسته ای در مقایسه با سوئیچینگ مدار که در انتقال صدا بر روی شبکه های تلفن همراه استفاده می شود مفیدتر است. تلفن همراه نیز به اتصال بی سیمی مشابه اتصال برای بر قراری تماس متصل می شود، اما به جای ایجاد ارتباط با یک تلفن همراه دیگر، به یک وب سرور وصل می شود. محتوای وب از وب سرور به اینترنت تلفن شما دانلود شده و مودم داده ها را برای مرورگر قابل دریافت می کند.
اینترنت در تلفن های CDMA (دست رسی چندگانه تقسیم کد) از یک مکانیسم مشابه با تکنو لوژی متفاوت استفاده می-نماید، که در مقایسه با خدمات اینترنت مبتنی بر GSM، سرعت بسیار سریع تری دارد.
پروتکل ها و لایه های مشابه مورد استفاده در کامپیوتر تمام این عملیات ها را کنترل می نماید. اکنون، شما به یک ایده خوبی از این که اینترنت در گوشی های تلفن همراه چگونه کار می کند، دست یافتید.
سرعت پیش رفت اینترنت مبتنی بر WAP بر روی گوشی های تلفن همراه به کندی صورت گرفته است. علت آن عمدتاً به دلیل معایب متعددی در ارتباط با اینترنت در گوشی های تلفن همراه مانند اندازه کوچک صفحه نمایش در گوشی، عدم وجود ویندوز، عدم سهولت کار بری و سرعت می باشد. در ژاپن، شبکه های سلولی جدیدتر و سریع تر با استفاده از یک تکنولوژی به نام i - mode برای دست رسی به شبکه از تلفن همراه مورد استفاده است.
اکنون، که شما یک ایده خوب از عمل کرد اینترنت کسب نمودید، می توانید خود را با شبکه جهانی وب مرتبط سازید.