عدد ابجدی: 57 المجید به معنی بزرگوار و واسع الکرم و معظَّم و مکرَّم است و مداومت بر این اسم موجب شفای همه ی دردهاست و مداومت بر آن در خلوت موجب نور دل است. همچنین اسم «الماجد» نیز معنی «المجید» را می دهد و همراه داشتن مکسَّر این دو اسم فواید بسیار دارد:

م	ج	ی	د
د	م	ی	ج
ج	د	ی	م

م	ا	ج	د
د	م	ج	ا
ا	د	ج	م

پژوهه در مفهوم المجید از مترجم

این واژه از اسمای خداوند به معنی بزرگوار می باشد که وزن صرفی آن- صفت مشبهه دلالت بر دوام و کثرت آن دارد. این اسم دوبار در قرآن کریم ذکر شده است. به گزارش "امام فخر رازی" دو معنی در تحلیل این اسم وجود دارد: 1) شرف تام و کامل، یعنی خداوند دارای شرافت ذاتی و کمال اسمی و فعلی است. 2) از آن رو که یکی از معانی «مجد»، گشادگی است. به شخصی که بسیار سخی و گشاده دست باشد مجید گفته می شود؛ و از آن رو که خداوند اعطای وجود و کمالات آن را نموده است از همه سخی تر می باشد. "امام محمّد غزالی" در تألیف این اسم به حدّ جامعی قایل گردیده که با توجّه به سرّ تفاوت اسما صحیح تر به نظر می رسد. وی می گوید: هرگاه شرافت ذاتی با نیکویی قرین گشت، اسم «مجید» صادق به نظر می رسد. لذا چون ملاک شرافت و خیر، وجود است و علّت نقص افعال به جهت نقصان علم یا نقص وجودی می باشد، "حضرت حق" از نظر شرافت ذاتی و نیکویی افعال بدون نظیر می باشد؛ از همین حدیث "اسم مجید" از اوصاف ذات قلمداد می گردد.

بنابراین طبق تفاسیر و تعاریف: «مجید» از مادّه ی «مجد» به معنای گستردگی شرافت و جلالت است و این از صفاتی است که اختصاص به خداوند دارد... اِنَّه حَمیدٌ مَجیدٌ(هود/73)؛ یعنی خداوند مبدأ صدور هر فعل پسندیده و منشأ هرگونه کرم و جُود و جلال است. این واژه در مورد دیگران کمتر به کار رفته و فقط گاهی در قرآن کریم، صفت برای قرآن آمده است [بَل هُوَ قُرآنٌ مجیدُ](بروج/21) و در اوّل سوره ی ق می فرماید: «ق وَالقرآنِ المَجید»؛ زیرا قرآن، عظمت و شرافتی بی پایان دارد و کلمه ی «مجید» از هر نظر سزاوار شأن آن است، ظاهرش زیبا، محتوایش عظیم و گسترده، معانیش بلند و پرمایه، دستوراتش عالی، آموزه هایش حیاتبخش و سعادت آفرین است.
منبع : شریف کاشانی، ملاحبیب الله؛ (1383)، خواص و مفاهیم اسماء الله الحُسنی(نامهای زیبای خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دریایی، تهران: نشر صائب، چاپ ششم.