عدد ابجدی: 391 که اسم نود و نهم و آخرین اسم از اسماء الحُسنای الهی و به معنی "شفادهنده ی مریضان" است و اطلاق این اسم بر حق سبحانه تعالی بر وجه حقیقت است چنان که فرمود «وَاِذا مَرِضتُ فَهُوَ یَشفینِ» و نسبت دادن شفا به طبیب و نحو آن جایز است و بعضی گفتند که معنی شافی روزی دهنده ی عافیت است بدون بلا و رفع کننده ی بلاست با اندکی دعا و مداومت بر این اسم برای شفای امراض درونی و بیرونی و دوام سلامتی و صحت از بیماریها و برای دفع سموم قاتل نافع است و اگر بر طعامی خوانده شود، آن طعام ضرر نرساند به خصوص اگر چنین گوید:

بِسمِ اللهِ الشّافی بِسمِ الله الکافی بِسمِ الله المُعافِی بِسمِ الله الَّذی لا یَضُرُّ مَعَ اسمِهِ شیءٌ فِی الارضِ وَلافِی السَّماءِ.

و اگر گرسنگی و تشنگی بر کسی غلبه کند یا شخصی در سفر راه گم کند یا از راه رفتن بماند دو رکعت نماز کند پس این آیات [ذیل] را بخواند تا هفت مرتبه یا بیست و یک مرتبه، پس حاجت خود را طلب کند برآورده می شودو آیات این است:

(الَّذی خَلقَنی فَهُوَ یَهدینَ وَالَّذی هُوَ یُطعِمُنی وَ یَسقینِ وَاِذا مَرِضتُ فَهُوَ یَشفین والّذی یُمیتُنی ثُمَّ یُحیینِ تا... اِلّا مَن اَتَی اللهَ بِقَلبٍ سَلیمٍ).

مکسَّر اسم این است:

ش	ا	ف	ی
ی	ش	ف	ا
ا	ی	ف	ش

پژوهه در مفهوم الشّافی از مترجم

الشّافی یعنی شفادهنده ی امراض روحی و جسمی چنان که "حضرت ابراهیم" (علیه السلام) می فرماید: «در هنگام بیماری او مرا شفا می بخشد».(شعرا/80). در مورد بیماری های روحی نیز "حضرت یوسف"(علیه السلام) می فرماید: «نفس اماره مرا امر به بدی می کند مگر آن جا که پروردگارم مرا نجات دهد و دستم را بگیرد».

«و سینه های گروهی را که مؤمن اند شفا دهد و غیظ دلهایشان را از بین ببرد.» «توبه/14» منبع : شریف کاشانی، ملاحبیب الله؛ (1383)، خواص و مفاهیم اسماء الله الحُسنی(نامهای زیبای خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دریایی، تهران: نشر صائب، چاپ ششم