آسيب‌شناسي جشن‌هاي نيمه شعبان
منبع:ماهنامه موعود
بخشي از خطبه نماز جمعه قم، حضرت آيت الله ابراهيم اميني
اشاره:نيمة شعبان ديگري را نيز پشت سر گذاشتيم. از شور و التهاب فراواني كه از مدت‌ها پيش از فرارسيدن نيمة شعبان براي برگزاري جشن ميلاد موعود امت‌ها، حضرت مهدي(ع) به وجود آمده بود، خبر چنداني نيست. ريسه‌ها، پرچم‌ها و كاغذ‌هاي رنگي، پلاكاردها و... برچيده شده است و از كيك‌هاي چندصد كيلويي، جُنگ‌هاي رنگارنگ تلويزيوني و همايش‌ها و كنگره‌هاي پرهياهو هم خبري نيست. تا بار ديگر در نيمة شعباني ديگر متصديان فرهنگي كشور و صاحبان مكنت و دولت به ياد صاحب خود بيفتند و بساط جشن و شيريني و شربت برپا كنند.
فضاي آرام و بي‌هياهوي پس از نيمة شعبان فرصت مناسبي براي مرور دوباره بر نحوة برگزاري جشن‌هاي نيمة شعبان و آسيب‌شناسي اين جشن‌هاست.
آيا جامعة ما توانسته است از فرصت نيمة شعبان براي ترويج ياد و نام آخرين حجت خدا و تذكر تكليف و وظيفة مردم در برابر آن حضرت استفاده كند؟ آيا جشن‌هاي نيمة شعبان توانسته است مردم را با امام خود آشتي دهد و فاصلة ميان امام و شيعيانش را كمتر كند؟ آيا مراسم و جشن‌هاي اين ايام در افزايش معرفت مردم ما نسبت به امام زمان(ع) مؤثر بوده است؟ آيا...؟ اين‌ها پرسش‌هايي كه در اين فضاي آرام مي‌توان به آنها پرداخت.
آنچه در پي خواهد آمد، سخنان دردمندانة عزيزي است كه تلاش كرده اين پرسش‌ها را در برابر اذهان عمومي مطرح كند. شايد روزي كسي به آنها پاسخ دهد.
با هم بخشي از خطبة نماز جمعة تاريخ 24/6/85 قم را كه توسط حضرت آيت‌الله اميني ايراد شده است، مي‌خوانيم.
بزرگ‌ترين مناسبت اين ايام ميلاد مسعود حضرت
بقية الله الاعظم امام زمان(ع) است. من اين ميلاد بزرگ را به عموم شيعيان مخصوصاً منتظران واقعي آن جناب تبريك عرض مي‌كنم. در اين ايام همه شاهد بوديم كه چه جشن‌هاي بسيار مفصلي در شهرها و روستاهاي كشور به عنوان اظهار اخلاص به حضرت امام زمان(ع) برپا شد و مردم چگونه علاقة خود را به آن حضرت ابراز كردند. آن مقدار كه من ديدم و شاهد بودم امسال جشن‌ها حتي زيادتر از سال‌هاي پيش بود. من از عموم مردم و از كساني كه براي احياي نام امام زمان(ع) اين مجالس را برپا كردند تشكر و قدرداني مي‌كنم. خدا ان شاء الله به همة شما جزاي خير عطا كند.در اينجا مي‌خواهم مطلبي را به عنوان اظهار تأسف عرض كنم. اين ايام و شوري كه در جوان‌ها و مردم ديده مي‌شد فرصت خوبي براي طرح مسائل مربوط به امام زمان(ع) در جامعة ما بود. ما ده‌ها مسئله دربارة امام زمان(ع) داريم كه نياز به بحث و توضيح و روشنگري دارد. مسئلة امام زمان(ع) يك مسئلة عادي نيست. يك عقيدة بسيار ممتازي است كه براي تبيين آن نياز به كار فرهنگي است و بهترين فرصت، همين زمان جشن‌ها و چراغاني‌هاست. اما ما چه مقدار از اين فرصت استفاده كرديم؟! شما خودتان بهتر مي‌دانيد.
من در اين ايام در يكي از شهرهاي بزرگ كشور بودم از باب اتفاق از وسط شهر عبور مي‌كردم و ديدم كه مردم با چه اخلاصي نسبت به امام زمان(ع) اظهار علاقه مي‌كنند و شربت و شيريني توزيع مي‌كنند. اين‌ها جاي خوشوقتي و تشكر دارد. اما چه مقدار از اين فرصت براي معرفي برنامه و هدف امام زمان(ع) و وظايف مسلمانان و شيعيان در غيبت امام زمان(ع) استفاده شد؟! شما خودتان در اين مجالس بوده‌ايد و مي‌دانيد كه چه مقدار از اين فرصت استفاده شده است.
يكي از مسائل مهمي كه در مورد امام زمان(ع) بايد مطرح مي‌شد مسئلة انتظار فرج است كه از خصوصيات شيعيان است و اگر درست مورد استفاده قرار گيرد، عقيدة بسيار مهم و سازنده‌اي است.
آيا اين انتظار فرج كه اين همه در روايات بر آن تأكيد شده است و پيامبر(ص) دربارة آن مي‌فرمايد: «أفضل أعمال أمّتي انتظار الفرج؛ برترين اعمال انتظار فرج است» يا در جايي ديگر مي‌فرمايد: «أفضل العبادة إنتظار الفرج؛ برترين عبادت‌ها انتظار فرج است»، تبيين لازم ندارد؟ آيا براي امام زمان(ع) تنها مي‌توان به چراغاني كردن اكتفا كرد؟ آيا اين انتظار فرج است؟! ما انتظار مي‌كشيم كه امام زمان(ع) بيايد چه كند؟ ما انتظار مي‌كشيم كه امام زمان(ع) دين اسلام را در سراسر جهان گسترش دهد و همة مردم همه به وظايف ديني خودشان عمل كنند. گناه نكنند، ربا نخورند، رشوه نگيرند، سرقت نكنند، مشروب‌خواري نكنند و... . امام زمان(ع) براي اين‌ها مي‌آيد و پيش از همه براي اين مي‌آيد كه ظلم و ستم را از زمين برچيند. مبارزه با ظلم و ستم و گسترش عدل و داد از موضوعاتي است كه در اكثر روايات مرتبط با امام زمان(ع) آمده است. آيا اين موضوع خود به خود محقق مي‌شود؟
از روايات استفاده مي‌شود كه براي آمادگي ظهور امام زمان(ع) دو مطلب ضرورت دارد:يكي اينكه افراد خودشان را آن‌گونه بسازند كه امام زمان(ع) مي‌خواهد. امام زمان(ع) مي‌خواهد كه مردم نماز بخوانند، روزه بگيرند، عباداتشان را به جا بياورند، گناه و ظلم و ستم نكنند. آيا اين سازندگي فردي براي ما حاصل شده و در اين جشن‌ها اين موضوع ترويج شده است كه ما كاري كنيم كه خوب شويم؟!
گاهي جوان‌هاي مخلص از من مي‌خواهند كه «آقا! دعا كن ما خدمت امام زمان(ع) برسيم» از آنها مي‌پرسم: براي چه مي‌خواهيد خدمت امام زمان(ع) برسيد؟ امام زمان(ع) وقتي آمد مي‌گويد شما مسلمان درست باش. خوب، الآن اين‌گونه باشيد. منتظريد كه وقتي امام زمان(ع) آمد دزدي نكنيد، مال حرام نخوريد و كارهاي نيك انجام دهيد؟!
اگر ما همه، ظلم و ستم كنيم. زن به شوهر، شوهر به زن، پدر به فرزند، فرزند به پدر، همسايه به همسايه، و هم‌كسب به هم‌كسب ظلم كند، در اين صورت منتظريم كه امام زمان(ع) بيايد چه كار كند؟ امام زمان(ع) مي‌آيد كه ظالمين را گردن بزند. اگر ما خودمان مصداق ظالمين باشيم كه گردن ما هم زده مي‌شد. اين چه آمادگي است كه ما داريم؟ آيا نبايد اين مطالب در جشن‌ها و مجالس اين ايام گفته مي‌شد.
مطلب مهم ديگر مسئلة آمادگي جهان براي قيام حضرت مهدي(ع) است. حضرت مهدي(ع) كه نمي‌آيد فقط يك شهر يا يك كشور را آباد كند مي‌خواهد جهان را آباد كند. ما براي آمادگي جهان براي شنيدن افكار امام زمان(ع) چه مقدار كار كرده‌ايم. چه مقدار امام زمان(ع) و برنامة او را درست معرفي كرده‌ايم؟ چه مقدار مقدمات ظهور را فراهم كرده‌ايم؟
در اين فرصت‌ها مردم بايد آمادگي علمي، عقيدتي، تسليحاتي پيدا كنند و زمينة قبول امام زمان(ع) فراهم شود. اما با كمال تأسف اين موضوعات مورد غفلت واقع مي‌شود و در اين ايام از شور و احساس جوانان مخلص براي كار كردن عملي براي خودسازي و آماده كردن زمينة ظهور امام زمان(ع) استفاده نمي‌شود. اگر در اين فرصت‌ها نشود پس كي بايد بشود؟
شما خودتان جشن‌ها و مداحي‌ها را شاهد بوديد. آيا اين‌ها زيبندة امام زمان(ع) است؟ آيا برخي از تعبيراتي كه در اين ايام در مداحي‌ها به كار رفت شايستة آن حضرت است؟ من خودم شنيدم كه مداحي مي‌گفت: «چشمون مست و ابروي كمانيت. كجايي تا قربونت بگردم» آيا اين سخنان زيبندة كسي است كه قطب عالم امكان است و مي‌خواهد جهان را اصلاح كند؟! ما به كجا مي‌رويم؟! آيا اين‌ها توهين به امام زمان(ع) نيست؟ من مخالف اين كه اين مجالس بايد برپا شود نيستم، بلكه مي‌گويم بايد محتواي اين جشن‌ها عوض شود.
متأسفانه آنچه عرض كردم از صدا و سيماي جمهوري اسلامي هم پخش مي‌شود. آيا اين ترويج خرافات نيست؟!
اي مداح محترمي كه افتخار مي‌كني و مي‌گويي امسال در جمكران دو ميليون نفر جمعيت آمده بود. شما از اين دو ميليون جمعيت چه استفاده‌اي براي سازندگي اسلام كرديد؟ آنها كه به جمكران آمدند از روي اخلاص آمدند و ثواب خودشان را هم مي‌برند. اما آنها كه اين‌گونه برنامه‌ريزي مي‌كنند خيانت مي‌كنند.
اميدوارم خداوند متعال اين امور را اصلاح كند.
