کسانی که بوی بهشت را هرگز استشمام نمی کنند
بسیاری از گناهانست كه اثرش در نفس شدید است ، و مرتكبین آن از رحمت خدا بسیار دور می شوند، و وارد است كه آنها بوی بهشت را نمی شنوند، با آنكه بوی بهشت از مسیر پانصد سال و یا هزار سال راه به مشام جان میرسد. در «معانی الاخبار» صدوق از حضرت باقر علیه السّلام آورده است که: رسول الله صلّی الله علیه وآله وسلّم فرمودند: جبرئیل علیه السّلام به من خبر داده است كه بوی بهشت از مسیر هزار سال پیدا میشود؛ و عاقّ والدین آنرا نمی یابد، و نه كسی كه قطع رحم كند، و نه پیرمردی كه زنا كند، و نه كسی كه از روی تكبّر و خودپسندی لباس خود را بر زمین كشد، و نه شخص فتنه جو و آشوبگر، و نه شخص منّت گذار، و نه جَعظَریّ. جابر گوید: پرسیدم : مراد از جعظریّ چیست ؟ حضرت فرمود: كسی كه از دنیا سیر نشود». و در حدیث دیگر آمده است :
«وَ لاَ جَیُّوفٌ وَ هُوَ النَّبَّاشُ، وَ لاَ زَنُوقٌ و هُوَ الْمُخَنَّثُ، وَ لاَجَوَّاضٌ وَ هُوَ الْجِلْفُ الْجَافِی [، وَ لاَ جَعْظَرِیٌّ وَ هُوَ الَّذِی لاَیَشْبَعُ مِنَ الدُّنْیَا؛
و نه آن كسی كه نبش قبر كند، و نه كسی كه لَواط دهد، و نه آدم سخت دل و سبك مغز، و نه آن كسی كه از دنیا سیر نگردد» (معانی الاخبار).
و از «نوادر» راوَندی با اسناد خود، از حضرت صادق علیه السّلام از پدرانش علیهم السّلام روایت شده است كه رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم فرمودند: چون خداوند بهشت عدن را آفرید، خشت های آنرا از طلای متلالِی و درخشان ، و مِلاطِ آنرا از مُشك ذوب شده قرار داد. و سپس به امر خدا بهشت عدن به اهتراز و حركت آمد، و به سخن در آمد و گفت : أَنْتَ اللَهُ لاَ إلَهَ إلاَّ أَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ؛ خوشا به حال كسی كه برای او مقدّر شده باشد در من داخل شود؛ چون خداوند تعالی سوگند یاد كرده است كه :
«وَ عِزَّتِی وَ جَلاَلِی وَارْتِفَاعِ مَكَانِی ! لاَ یَدْخُلُكَ مُدْمِنُ خَمْرٍ، وَ لاَ مُصِرٌّ عَلَی رِبًا، و لاَ قَتَّاتٌ وَ هُوَ النَّمَّامُ، وَ لاَ دَیُّوثٌ وَ هُوَ الَّذِی لاَیَغَارُ وَ یُجْتَمَعُ فِی بَیْتِهِ عَلَی الْفُجُورِ، وَ لاَ قَلاَّعٌ وَ هُوَ الَّذِی یَسْعَی بِالنَّاسِ عِنْدَ السُّلْطَانِ لِیُهْلِكَهُمْ، وَ لاَ جَیُّوفٌ وَ هُوَ النَّبَّاشُ، وَ لاَخَتَّارٌ وَ هُوَ الَّذِی لاَ یُوفِی بِالْعَهْدِ؛
سوگند به عزّت خودم و جلال خودم و بلندی مقام و مرتبت خودم ! كه داخل در تو نمی شود كسی كه به خوردن مُسْكر مداومت كند، و كسی كه بر ربا خوردن اصرار ورزد، و كسی كه نمّامی و سخن چینی كند، و كسی كه دیّوث باشد یعنی غیرت بر اهل خود نداشته باشد و در خانة او برای فجور مجتمع شوند، و نه آن كسی كه در نزد سلطان نمّامی و بدگوئی كند تا مردم را به هلاكت اندازد، و نه جَیّوف و آن كسی است كه نبش قبر كند و كفن ها را بیرون آورد، و نه خَتّار و آن كسی است كه مردم را گول بزند و مكر و خدعه كند و وفا به عهد خود ننماید» (بحارالانوار).
آری ، این حال اینگونه محجوبان و معصیت كاران است ؛ و این چه نسبت دارد با حال كسانی كه در بهشت ها آرمیده اند و از بوی آن سرمَست شده اند، بلكه چه نسبت دارد با آن كسانی كه بهشت به سراغ آنان می آید و از بوی آنان مَست میگردد؟!
منبع: http://www.tahoor.com
«وَ لاَ جَیُّوفٌ وَ هُوَ النَّبَّاشُ، وَ لاَ زَنُوقٌ و هُوَ الْمُخَنَّثُ، وَ لاَجَوَّاضٌ وَ هُوَ الْجِلْفُ الْجَافِی [، وَ لاَ جَعْظَرِیٌّ وَ هُوَ الَّذِی لاَیَشْبَعُ مِنَ الدُّنْیَا؛
و نه آن كسی كه نبش قبر كند، و نه كسی كه لَواط دهد، و نه آدم سخت دل و سبك مغز، و نه آن كسی كه از دنیا سیر نگردد» (معانی الاخبار).
و از «نوادر» راوَندی با اسناد خود، از حضرت صادق علیه السّلام از پدرانش علیهم السّلام روایت شده است كه رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم فرمودند: چون خداوند بهشت عدن را آفرید، خشت های آنرا از طلای متلالِی و درخشان ، و مِلاطِ آنرا از مُشك ذوب شده قرار داد. و سپس به امر خدا بهشت عدن به اهتراز و حركت آمد، و به سخن در آمد و گفت : أَنْتَ اللَهُ لاَ إلَهَ إلاَّ أَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ؛ خوشا به حال كسی كه برای او مقدّر شده باشد در من داخل شود؛ چون خداوند تعالی سوگند یاد كرده است كه :
«وَ عِزَّتِی وَ جَلاَلِی وَارْتِفَاعِ مَكَانِی ! لاَ یَدْخُلُكَ مُدْمِنُ خَمْرٍ، وَ لاَ مُصِرٌّ عَلَی رِبًا، و لاَ قَتَّاتٌ وَ هُوَ النَّمَّامُ، وَ لاَ دَیُّوثٌ وَ هُوَ الَّذِی لاَیَغَارُ وَ یُجْتَمَعُ فِی بَیْتِهِ عَلَی الْفُجُورِ، وَ لاَ قَلاَّعٌ وَ هُوَ الَّذِی یَسْعَی بِالنَّاسِ عِنْدَ السُّلْطَانِ لِیُهْلِكَهُمْ، وَ لاَ جَیُّوفٌ وَ هُوَ النَّبَّاشُ، وَ لاَخَتَّارٌ وَ هُوَ الَّذِی لاَ یُوفِی بِالْعَهْدِ؛
سوگند به عزّت خودم و جلال خودم و بلندی مقام و مرتبت خودم ! كه داخل در تو نمی شود كسی كه به خوردن مُسْكر مداومت كند، و كسی كه بر ربا خوردن اصرار ورزد، و كسی كه نمّامی و سخن چینی كند، و كسی كه دیّوث باشد یعنی غیرت بر اهل خود نداشته باشد و در خانة او برای فجور مجتمع شوند، و نه آن كسی كه در نزد سلطان نمّامی و بدگوئی كند تا مردم را به هلاكت اندازد، و نه جَیّوف و آن كسی است كه نبش قبر كند و كفن ها را بیرون آورد، و نه خَتّار و آن كسی است كه مردم را گول بزند و مكر و خدعه كند و وفا به عهد خود ننماید» (بحارالانوار).
آری ، این حال اینگونه محجوبان و معصیت كاران است ؛ و این چه نسبت دارد با حال كسانی كه در بهشت ها آرمیده اند و از بوی آن سرمَست شده اند، بلكه چه نسبت دارد با آن كسانی كه بهشت به سراغ آنان می آید و از بوی آنان مَست میگردد؟!
منبع: http://www.tahoor.com
