حکومت جهاني حضرت مهدي عليه السلام

آيات زيادي از قرآن کريم به حکومت جهاني حضرت مهدي - عليه السلام - تفسير شده که اينک به نمونه اي اشاره مي نماييم .
( و عد الله الذين آمنوا منکم و عملوا الصالحات ليستخلفنهم في الأرض کما استخلف الذينمن قبلهم و ليمکنن لهم دينهم الذي ارتضي لهم و ليبدلنهم من بعد خوفهم أمنا يعبدونني لا يشرکون بي شيئا و من کفر بعد ذلک فأولئک هم الفاسقون) (1)
خداوند از ميان شما به کساني که گرويده و کارهاي شايسته کردند وعده کرده که هر آينه ايشان را در زمين خليفه خواهد کرد، چنان که آنان را که پيش از ايشان بودند، خليفه کرد، و هر آينه متمکن خواهد کرد براي ايشان دينشان را که برايشان پسنديد و هر آينه براي ايشان از بعد خوفشان ايمني تبديل خواهد کرد. مرا بپرستند! با من چيزي را شريک نسازند! و آن که پس از آن کافر شد [کفران نعمت کرد] ايشانند بيرون رفتگان از فرمان ( از فرمان بندگي خارج شده اند) .
بعضي از تفاسير درباره ي تفسير اين آيه ي مبارکه مطالبي بدين مضمون آورده است:
الف. منظور از وعده ي خلافت در اين آيه وعده اي است براي بعض امت اسلام، نه تمام امت و آنها مؤمنيني از امت اسلامي هستند که عمل صالح دارند . دليلي در اين آيه وجود ندارد که اين مؤمنين صحابه ي پيغمبر - صلي الله عليه و آله و سلم - باشند يا اين که منظور از اين مؤمنين خود پيامبر - صلي الله عليه و آله و سلم - و ائمه - عليهم السلام - باشند.
ب. منظور از خلافت در زمين در اين آيه، تشکيل مجتمع صالحي از اين گروه مؤمنين است که وارث زمين مي شوند. چنان که در زمان هاي قبل مؤمنيني از امم گذشته زمين را به ارث برده اند که آنان وارثان صاحب شوکت و قوت بودند. و بعيد است که خداوند از انبياي بزرگوارش به لفظ «الذين من قبلهم» تعبير کند. و اراده ي خلافت الهي در اين آيه به معناي اينکه شخصي مانند داوود يا سليمان که خليفه ي خدا باشد و ولايت بر مجتمعي داشته باشد نيست؛ بلکه به معني تشکيل جامعه ي صالحي است، نه ولايت بر آن مجتمع.
ج. مراد از تمکين دين پسنديده آن است که در اصول اختلاف ندارند و در اجراي احکام سهل انگاري نمي کنند؛ به فروع عمل مي کنند و نفاق در مجتمع نيست. انبساط امر ( گسترش امنيت ) و سلامتي در اين مجتمع است.
د. منظور از «يعبدونني» حق عبادت است که با اخلاص بجا مي آورند. از آن روزي که اين آيه نازل شده تاکنون اين وعده تحقق نيافته است.
وي در ادامه ي گفتارش مي گويد: «حق اين است که اين آيه منطبق نمي شود مگر بر مجتمع موعودي که با ظهور مهدي - عليه السلام - و يارانش ، در آينده، منعقد مي شود.»
خلاصه اي از نوشته ي بعضي از تفاسير درباره ي اين آيه :
1. منظور از خلافت در اين آيه استخلاف همه ي امت نيست.
2. منظور استخلاف پيغمبر و ائمه - عليهم السلام - نيست.
3. منظور جانشيني گروهي از امت است که منطبق مي شود بر مهدي - عليه السلام - و 313 نفر اصحاب آن حضرت . و مراد از تمکين دين، استواري دين و استحکام دولت آنهاست.
4. امنيت کامل و سلامتي در اين مجتمع است.
5. مخلصانه خدا را عبادت مي کنند.
6. منظور از کفر، کفران نعمت و مقصود از فسق، خروج از مرز بندگي است.

پي نوشت :

پي نوشت :
1- نور: 55.

منبع: کتاب موعود امم

---

تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله