طالب عبدالرحمان ، يكي از قهرمانان انقلاب الجزاير
الجزيره - اين روزها پنجاهمين سالگرد اعدام طالب عبدالرحمان يكي از قهرمانان انقلاب الجزاير بدست نيروهاي استعمارگر فرانسوي است .
طالب از نخستين كساني است كه دعوت جبهه آزاديبخش ملي الجزاير در سال ۱۹۵۶ براي پيوستن به انقلاب را لبيك گفت، درس و دانشگاه را رها كرد و به جمع انقلابيون درآمد.
طالب نه تنها درس خود را بلكه بورس تحصيلي در خارج از كشور را نيز به عشق مبارزه براي آزادي و استقلال وطن رها كرد و به منطقه قبايلي ازفون ( ۱۰۰كيلومتري شرق پايتخت ) كه امروز ولايت تيزي وزو خوانده مي‌شود، رفت .
دانش او در رشته شيمي در جامعه‌اي كه اكثريت آنان به دليل ظلم و اجحاف استعمار بي‌سواد مانده بودند به او كمك كرد تا بتواند يكي از نيازهاي اصلي انقلابيون يعني ساختن بمب‌هاي دستي را برآورده كند، بمب‌هايي كه در نبرد معروف الجزيره در قصبه منطقه باستاني شهر الجزيره استعمارگران را هدف قرار مي‌داد.
وي سوم مارس ۱۹۳۰در همين محله قصبه بدنيا آمد، محله‌اي با كوچه‌هاي باريك و تو در تو كه تنها كساني كه در آن سالها مي‌زيستند به زير و زبر و راه‌هاي ورود و خروج آن آشنا بودند، عاملي حياتي براي كمين مناسب و موفق بر سر راه اشغالگران .
قصبه كه برغم تخريب‌هاي ناشي از گذشت زمان و كم توجهي همچنان بخش‌هايي از آن پا برجا است ، درتاريخ انقلاب آزاديبخش الجزاير نقش ويژه‌اي ايفا كرد و به عنوان قلعه پايتخت و مكتب مبارزه شناخته شد. منطقه‌اي كه كانون نبرد معروف به نبرد الجزاير بود و سرانجام اشغالگران را به زانو درآورد.
طالب عبدالرحمان يكي از موثرترين مبارزان الجزايري در جريان نبرد الجزاير بود. وي هنگامي كه احمد زبانه و فراج از فرماندهان اين نبرد كشته شدند از منطقه ازفون به قصبه مامور شد.
عبان رمضان يكي از رهبران اصلي انقلاب آزاديبخش پس از اين كه احمد زبانه و فراج بدست سازمان نژاد پرست فرانسوي موسوم به دست سرخ كه بعدها سازمان ارتش سري نام گرفت اعدام شدند، قول داد كه انتقام آنان را بگيرد و انتقال طالب به قصبه به همين منظور صورت گرفت .
نخستين بمبي كه در كارگاه طالب عبدالرحمن در منطقه قصبه ساخته شده بود هنگام حمل به سوي خانه يك سروان ارتش استعماري فرانسه توسط حاج عمر قهوچي منفجر و خود وي را كشت.
اما اين بمب‌ها يكي پس از ديگري به شكلي يكسان، جاسازي شده در زنبيل هاي مخصوص خريد، عليه مراكز تجمع نيروهاي استعماري بكار گرفته شد و ترس و وحشتي در دل آنان ايجاد كرد تا اينكه استعمارگران كارگاه ساخت بمب را كشف و آن را در حالي كه يكي از همرزمان عبدالرحمان در آن بود منفجر كردند عبدالرحمان به ناچار به منطقه كوهستاني الشريعه در ولايه البليده در ۵۰ كيلومتري غرب پايتخت الجزاير رفت و بكار خود ادامه داد تا اينكه در پنجم ژوئن ۱۹۵۷بازداشت شد.
محمد رباح تاريخ نگار الجزايري معتقد است كه اعدام طالب عبدالرحمن نقش مهمي در طرح مساله الجزايري در جريان جنگ آزاديبخش در صحنه بين‌المللي و جلب توجه و حمايت شمار زيادي از نخبگان و موسسه‌هاي جامعه مدني در فرانسه داشت، افراد و گروه‌هايي كه خواستار عدم يا تاخير اجراي حكم اعدام عليه اين مبارزه الجزايري بودند.
ياسف سعدي رهبر نبرد الجزاير نيز مي‌گويد: طالب عبد الرحمان با ژرمان تيليون پژوهشگر زن فرانسوي و فعال در مسايل انساني ملاقاتي در شهر الجزيره داشت و وعده داد كه حاضر است حملات انفجاري به فرانسويان در الجزاير را متوقف كند به شرط آنكه دولت استعماري فرانسه نيز از شكنجه و اعدام مبارزان انقلابي الجزاير دست بردارد.
اين موضع كاملا دفاعي انقلابيون الجزاير در برابر وحشيگري استعمار به زباني ديگر از سوي العربي بن مهيدي از رهبران اصلي انقلاب آزاديبخش الجزاير و كسي كه طراح نبرد الجزاير بود، بيان شد.
وي پس از بازداشت در يك كنفرانس خبري در پاسخ به سوالي درباره هدفگيري اماكن عمومي با بمب‌هاي داخل زنبيل گفت : هواپيماهايتان را به ما بدهيد ما هم زنبيل هايمان را به شما مي‌دهيم .
الجزاير اين روزها در حالي خاطره طالب عبدالرحمن را گرامي مي‌دارد كه كوچه پس كوچه‌هاي قصبه برغم بي‌توجهي مسوولان به بازسازي آن همچنان يادآور رشادت‌ها و از خود گذشتگي مبارزان انقلاب الجزاير است ، مبارزه‌اي كه سرانجام استعمار را واداشت استقلال الجزاير را به رسميت بشناسد
منبع: خبرگزاري جمهوري اسلامي
طالب از نخستين كساني است كه دعوت جبهه آزاديبخش ملي الجزاير در سال ۱۹۵۶ براي پيوستن به انقلاب را لبيك گفت، درس و دانشگاه را رها كرد و به جمع انقلابيون درآمد.
طالب نه تنها درس خود را بلكه بورس تحصيلي در خارج از كشور را نيز به عشق مبارزه براي آزادي و استقلال وطن رها كرد و به منطقه قبايلي ازفون ( ۱۰۰كيلومتري شرق پايتخت ) كه امروز ولايت تيزي وزو خوانده مي‌شود، رفت .
دانش او در رشته شيمي در جامعه‌اي كه اكثريت آنان به دليل ظلم و اجحاف استعمار بي‌سواد مانده بودند به او كمك كرد تا بتواند يكي از نيازهاي اصلي انقلابيون يعني ساختن بمب‌هاي دستي را برآورده كند، بمب‌هايي كه در نبرد معروف الجزيره در قصبه منطقه باستاني شهر الجزيره استعمارگران را هدف قرار مي‌داد.
وي سوم مارس ۱۹۳۰در همين محله قصبه بدنيا آمد، محله‌اي با كوچه‌هاي باريك و تو در تو كه تنها كساني كه در آن سالها مي‌زيستند به زير و زبر و راه‌هاي ورود و خروج آن آشنا بودند، عاملي حياتي براي كمين مناسب و موفق بر سر راه اشغالگران .
قصبه كه برغم تخريب‌هاي ناشي از گذشت زمان و كم توجهي همچنان بخش‌هايي از آن پا برجا است ، درتاريخ انقلاب آزاديبخش الجزاير نقش ويژه‌اي ايفا كرد و به عنوان قلعه پايتخت و مكتب مبارزه شناخته شد. منطقه‌اي كه كانون نبرد معروف به نبرد الجزاير بود و سرانجام اشغالگران را به زانو درآورد.
طالب عبدالرحمان يكي از موثرترين مبارزان الجزايري در جريان نبرد الجزاير بود. وي هنگامي كه احمد زبانه و فراج از فرماندهان اين نبرد كشته شدند از منطقه ازفون به قصبه مامور شد.
عبان رمضان يكي از رهبران اصلي انقلاب آزاديبخش پس از اين كه احمد زبانه و فراج بدست سازمان نژاد پرست فرانسوي موسوم به دست سرخ كه بعدها سازمان ارتش سري نام گرفت اعدام شدند، قول داد كه انتقام آنان را بگيرد و انتقال طالب به قصبه به همين منظور صورت گرفت .
نخستين بمبي كه در كارگاه طالب عبدالرحمن در منطقه قصبه ساخته شده بود هنگام حمل به سوي خانه يك سروان ارتش استعماري فرانسه توسط حاج عمر قهوچي منفجر و خود وي را كشت.
اما اين بمب‌ها يكي پس از ديگري به شكلي يكسان، جاسازي شده در زنبيل هاي مخصوص خريد، عليه مراكز تجمع نيروهاي استعماري بكار گرفته شد و ترس و وحشتي در دل آنان ايجاد كرد تا اينكه استعمارگران كارگاه ساخت بمب را كشف و آن را در حالي كه يكي از همرزمان عبدالرحمان در آن بود منفجر كردند عبدالرحمان به ناچار به منطقه كوهستاني الشريعه در ولايه البليده در ۵۰ كيلومتري غرب پايتخت الجزاير رفت و بكار خود ادامه داد تا اينكه در پنجم ژوئن ۱۹۵۷بازداشت شد.
محمد رباح تاريخ نگار الجزايري معتقد است كه اعدام طالب عبدالرحمن نقش مهمي در طرح مساله الجزايري در جريان جنگ آزاديبخش در صحنه بين‌المللي و جلب توجه و حمايت شمار زيادي از نخبگان و موسسه‌هاي جامعه مدني در فرانسه داشت، افراد و گروه‌هايي كه خواستار عدم يا تاخير اجراي حكم اعدام عليه اين مبارزه الجزايري بودند.
ياسف سعدي رهبر نبرد الجزاير نيز مي‌گويد: طالب عبد الرحمان با ژرمان تيليون پژوهشگر زن فرانسوي و فعال در مسايل انساني ملاقاتي در شهر الجزيره داشت و وعده داد كه حاضر است حملات انفجاري به فرانسويان در الجزاير را متوقف كند به شرط آنكه دولت استعماري فرانسه نيز از شكنجه و اعدام مبارزان انقلابي الجزاير دست بردارد.
اين موضع كاملا دفاعي انقلابيون الجزاير در برابر وحشيگري استعمار به زباني ديگر از سوي العربي بن مهيدي از رهبران اصلي انقلاب آزاديبخش الجزاير و كسي كه طراح نبرد الجزاير بود، بيان شد.
وي پس از بازداشت در يك كنفرانس خبري در پاسخ به سوالي درباره هدفگيري اماكن عمومي با بمب‌هاي داخل زنبيل گفت : هواپيماهايتان را به ما بدهيد ما هم زنبيل هايمان را به شما مي‌دهيم .
الجزاير اين روزها در حالي خاطره طالب عبدالرحمن را گرامي مي‌دارد كه كوچه پس كوچه‌هاي قصبه برغم بي‌توجهي مسوولان به بازسازي آن همچنان يادآور رشادت‌ها و از خود گذشتگي مبارزان انقلاب الجزاير است ، مبارزه‌اي كه سرانجام استعمار را واداشت استقلال الجزاير را به رسميت بشناسد
منبع: خبرگزاري جمهوري اسلامي
