نويسنده: علي شيرازي
روزي حضرت علي (عليه السلام) به برادر خود، عقيل، توصيه فرمودند:
«زني براي من انتخاب كن كه از شجاع زادگان باشد، زيرا مي‌خواهم از وي فرزندي شجاع به دنيا بيايد.»
عقيل، «فاطمه كلابيه»، دختر «حزام بن خالد» را انتخاب كرد و به حضرت عرض كرد: «ايشان همان كسي است كه شما مي‌خواهيد.»(1)
وقتي كه اميرالمؤمنين (عليه السلام) از وي، صاحب چهار پسر به نام هاي، حضرت عباس (عليه السلام)، عبدالله، جعفر و عثمان شدند، فاطمه را «اُم البنين» خواندند.
اين چهار فرزند دلاور، در كربلا در ركاب حضرت امام حسين (عليه السلام) به شهادت رسيدند. وقتي خبر شهادت آنان، در مدينه به اُم البنين رسيد، گفت: «از امام حسين (عليه السلام) مرا خبر بدهيد! فرزندانم و آنچه زير آسمان كبود است، فداي حسين (عليه السلام) باد. چرا ابتدا از حال حضرت ابي عبدالله مرا مطلع نمي‌سازيد؟»
اين شدت علاقه به امام، تنها دليل كوچك شمردن شهادت فرزندان خود در برابر شهادت سالار شهيدان، حسين بن علي (عليه السلام) بود.(2)
پي‌نوشت‌ها:
1. حماسه حسيني، ج2، ص 88.
2. تنقيح المقال، ج3، ص 70.
شيرازي، علي؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبليغات اسلامي)، چاپ هشتم.
