نویسنده: علی شیرازی
«نجمه»، مادر بزرگوار امام رضا (علیه السلام) و از زنان مؤمنه، پارسا، نجیب و پاكیزه بود. حمیده، همسر امام صادق (علیه السلام)، او را كه كنیزی از اهالی مغرب بود، خرید و به منزل بُرد. نجمه در خانه‌ی امام صادق (علیه السلام)، حمیده خاتون را بسیار احترام می‌كرد و به خاطر جلال و عظمت او، هیچ گاه نزدش نمی‌نشست!
روزی حمیده در عالم رؤیا، رسول گرامی اسلام صلی الله علیه را دید كه به او فرمودند: «ای حمیده! نجمه را به ازدواج فرزند خود «موسی» در آور زیرا از او فرزندی به دنیا خواهد آمد كه بهترین فرد روی زمین باشد.» (1)
پس از این پیام، حمیده به فرزندش امام كاظم (علیه السلام) فرمود: «پسرم! نجمه بانویی است كه من هرگز بهتر از او را ندیه‌ام، زیرا در زیركی و محاسن اخلاق، مانندی ندارد. من او را به تو می‌بخشم، تو نیز در حق او نیكی كن.» (2)
ثمره‌ی ازدواج امام موسی بن جعفر (علیه السلام) و نجمه، نوری شد كه در شكم مادر به تسبیح و تهلیل مشغول بود و مادر از آن، احساس سنگینی نمی‌كرد و چون به دنیا آمد، دست‌ها را بر زمین گذاشت، سر را به سوی آسمان بلند كرد و لب‌های مباركش را به حركت درآورد: گویا با خدایش راز و نیاز می‌كرد. (3)
پس از تولد امام هشتم (علیه السلام)، این بانوی مكرّمه با تربیت گوهری تابناك، ارزشی یافت.
مادر بر آن بود تا تربیت و پرورش فرزندش، وی را از عبادات و مناجاتش باز ندارد، از این رو به بستگانش گفت: «دایه‌ای پیدا كنید تا مرا در امر شیر دادن كمك كند.»
از وی پرسیدند: «مگر شیر تو كم شده است؟»
نجمه گفت: «خیر، ولی نوافل و ذكرهایی كه قبل از تولد حضرت رضا (علیه السلام) داشته‌ام و به آنها عادت كرده بودم، به خاطر شیر دادن كم شده است، از این رو می‌خواهم كسی من را در امر شیر دادن یاری كند تا بتوانم دوباره آن عبادات و مناجاتم را شروع كنم!» (4)
پی‌نوشت‌ها:
1. اعلام الوری، ص 302.
2. عیون اخبار الرضا، ج1، ص 14.
3. همان، ص 20.
4. منتهی الآمال، ج2، ص 258.
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.
