معرفی آش انگور و خواص درمانی آن

نام علمی:

Rhamnus
cathartica L، نام فرانسه Nerprun cathartique و نام انگلیسی آن Buckthorn می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، آش انگور، اشنگور، خَرِزال، سیاه درخت، شوکة الصباغین، شجرة الدکن، عوسبح و عوسَج نامیده شده است.

تیره گیاه:

عناب Rhamnaceae

نوع گیاه:

درختچه

مشخصات ظاهری:

درختچه‌ای است به ارتفاع حدود 3 متر گاهی موارد بیشتر با شاخه‌های فراوان، متقابل، نامنظم، کج و معوج و خاردار و برگ‌های آن متقابل، دندانه‌دار و دارای رگبرگ‌های کمانی می‌باشند. گل‌هایش به صورت مجتمع، کوچک، زرد رنگ و به حالت فشرده در کنار برگ‌ها هستند. میوه‌اش به ابعاد یک نخود، سیاه رنگ و درون میوه شیره‌ای قرمز رنگ مایل به سبز یا مایل به بنفش وجود دارد که در آن 2 تا 4 دانه جای دارد.

رویش جغرافیایی:

اغلب در کشورهای اروپایی، آسیای میانه، شمال آفریقا، جنوب سیبری و در ایران بیشتر در ارتفاعات جنگل‌های استان‌های شمالی و آذربایجان شرقی انتشار دارد.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در میوه:

هتروزیدی به نام رامنی ژن، آنتراکینون‌ها، تانن‌ها، فلاونوئیدها و غیره در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

میوه

نحوه مصرف:

طبق دستور پزشک

خواص درمانی:

مسهل خیلی قوی و پاک کننده مزاج از اخلاط مضر، برطرف کننده گال و دفع کننده کرم‌های بدن، آرام‌بخش و خواب‌آور، کاهنده فشار خون و ضد یرقان، مدر و ضد استسقاء می‌باشد. در ضمن برای نقرس، آرتروز، اختلالات در عادت ماهیانه، خارش بدن، احتقان مغزی و فلج نیز مفید است.

تذکر:

مصرف آش انگور برای خانم‌های باردار، مادران شیرده، کودکان زیر دو سال و اشخاصی که مبتلا به گاستریت، اولسرمعده، کولیت و بواسیر هستند ممنوع است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.