بدو داد پس شاه بهزاد را

سيه جوشن و خود پولاد را بدو داد پس شاه بهزاد را سيه رنگ بهزاد را بر نشست پس شاه کشته ميان را ببست نشسته بر آن خوب رنگ سياه خراميد تا رزمگاه سپاه

چهارشنبه، 31 تير 1388

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

بدو داد پس شاه بهزاد را

شاعر : دقيقي

سيه جوشن و خود پولاد را		بدو داد پس شاه بهزاد را
سيه رنگ بهزاد را بر نشست		پس شاه کشته ميان را ببست
نشسته بر آن خوب رنگ سياه		خراميد تا رزمگاه سپاه
همي برکشيد از جگر سرد باد		به پيش صف دشمنان ايستاد
پذيره نيايد مرا نره شير		منم گفت بستور پور زرير
که بردست آن جمشيدي درفش		کجا باشد آن ترک بد بيدرفش
برانگيخت شبرنگ بهزاد را		چو پاسخ ندادند آزاد را
پذيره نيامد مر او را کسي		بکشت از تگينان لشکر بسي
همي کشتشان بي‌مر و بي‌شمار		وزان سوي ديگر گو اسفنديار
کيانزاده آن پهلوان‌پور را		چو سالار چين ديد بستور را
کزين سان همي نيزه داند زدن؟		به لشکر بگفت اين که شايد بدن
مگر گشت زنده زرير سوار		بکشت از تگينان من بي‌شمار
برين سان همي تاخت باره درست		که نزد من آمد زرير از نخست
هم‌اکنون سوي منش خوانيد هين		کجا رفت آن بيدرفش گزين
گرفته به دست آن درفش بنفش		بخواندند و آمد دمان بيدرفش
بپوشيده آن جوشن پهلوي		نشسته بر آن باره‌ي خسروي
نگهبان مرز و نگهبان گاه		خراميد تا پيش لشکر ز شاه
که افکنده بد آن زرير سوار		گرفته همان تيغ زهر آبدار
سر جادوان ترک و پور زرير		بگشتند هر دو به ژوپين و تير
پس شاه را فرخ اسفنديار		پس آگاه کردند زان کارزار
سر جادوان چون مر او را بديد		همي تاختش تا بديشان رسيد
بدانست کش بر سر افتاد مرد		برافگند اسپ از ميان نبرد
مگر کش کند زشت رخشنده روي		بينداخت آن زهر خورده بروي
گرفتش همان تيغ شاه استوار		نيامد برو تيغ زهر آب‌دار
چنان کز دگر سو برون کرد سر		زدش پهلواني يکي بر جگر
بديد از کيانزادگان دستبرد		چو آهو ز باره در افتاد و مرد
سليح زرير آن گزيده سوار		فرود آمد از باره اسفنديار
سرش را ز نيمه تن اندر بريد		از آن جادوي پير بيرون کشيد
ببرد و سر بي هنر بيدرفش		نکورنگ باره‌ي زرير و درفش
همي نعره از ابر بگذاشتند		سپاه کيان بانگ برداشتند
بشد باز آورد اسپ سمند		که پيروز شد شاه و دشمن فگند
سوي شاه برد آن سمند زرير		شد آن شاهزاده سوار دلير
کشنده بکشت اينت آيين و کيش		سرپير جادوش بنهاد پيش