شَیئانِ لایعْرِفُ فَضْلَهُما اِلاّ مَنْ فَقَدَهُما: الشَّبابُ وَالْعافِیةُ. [1]
دو چیز است که ارزش آن را نمی داند، مگر کسی که آن را از دست داده باشد: جوانی و سلامتی. در آموزه های دینی، پاکی یکی از ویژگی های دوره جوانی به شمار می رود و سفارش شده است که با بهره گیری از این دوران ارزشمند، در راه تزکیه نفس و تقرب الهی کوشش شود. آموزه های روایی، از جوانان می خواهد که پیش از فرارسیدن پیری و هجوم دلبستگی های گوناگون، خود را با اخلاق نیکو آراسته سازند. پیامبر گرامی اسلام ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) می فرماید:
فَضْلُ الشّابِّ العابِدِ الَّذی تَعَبَّد فِی صباه عَلَی الشَّیخِ الَّذی تَعَبَّدَ بَعْدَ ما کبُرَتْ سِنُّهُ، کفْضَلِ الْمُرْسَلینَ عَلَی سائِرِ النّاسِ.[2]
برتری جوان عابدی که در جوانی راه بندگی پیش گرفته است، بر پیری که در بزرگ سالی به عبادت روی آورده، همچون برتری فرستادگان الهی بر دیگر مردمان است.
از سوی دیگر، پیشوایان دین ما در برخی روایت ها از جوانان می خواهند که فرصت آموختن را از دست ندهند؛ زیرا ارزش یادگیری در دوره جوانی را به دلیل میزان بالای ثبات و دوام آموخته ها در ذهن، با دیگر دوره های زندگی نمی توان مقایسه کرد.
تفاوت آموختن در دوره جوانی با فرا گرفتن در پیری، در سخن نبوی چنین بیان شده است:
مَنْ تَعَلَّمَ فِی شَبابِهِ کانَ بِمَنْزِلَةِ الرَّسْمِ فِی الْحَجَرِ، وَمَنْ تَعَلَّمَ وَهُوَ کبِیرٌ کانَ بِمَنْزِلَةِ الْکتابِ عَلَی وَجْهِ الْماءِ. [3]
هر که در جوانی دانش آموزد، دانش او همچون نقشی است که بر سنگ جای گیرد و هر که در بزرگ سالی بیاموزد، کارش همچون نوشتن بر روی آب است.
پی نوشت:
[1] غرر الحکم ودرر الکلم، فصل 42، ح 11-
[2] کنز العمال، متقی هندی، ج 15، ح 43059-
[3] بحارالانوار، ج 1، ص 222-
منبع: حوزه نت
.jpg "اوصاف و ویژگیهای منتظران امام زمان(عج) چگونه است؟")
.jpg "اهداف و آرمان هاى امام خمینی (رحمه الله) از منظر رهبر انقلاب")
