

استادیوم آلیانز آرنا مونیخ را بیشتر بشناسید
آلیانز آرنا استادیومی در شمال مونیخ, آلمان است. ظرفیت آن نزدیک هفتاد هزار نفر است. از آغاز فصل 2005/06 به این طرف هر دو باشگاه معروف شهر مونیخ, بایرن مونیخ و مونیخ 1860, بازیهای خانگی را در این ورزشگاه بازی کرده اند. هر دو باشگاه پیش از این در استادیوم المپیک مونیخ بازی میکردند. بایرن مونیخ از 1972 و مونیخ 1860 از دهه 90.
گروه آلیانز, گروه خدمات مالی, حقوق نام این ورزشگاه را تا سی سال خریداری کرده اما طبق قوانین فینا در طول جام جهانی 2006 نام ورزشگاه "استادیوم مونیخ جام جهانی فیفا" بود.
ایده اصلی معماران استادیوم، هرتزوگ و دمورن، سنت شكنی در شیوه طراحی رایج استادیومهای ورزشی بود. آنها قاعده كلی طراحی استادیوم را كه تقریبا از سال 1972 (زمانی كه فرای اتو (Frei Otto) استادیوم المپیك مونیخ را طراحی كرد)، شروع شده بود و روش غالب در طراحی پوشش سقف استادیومهای ورزشی و شیوه پایداری آن (فرمهای سازه) بهشمار میرفت، كنار نهادند. آنها با استناد به این كه طراحی استادیوم یك امر انسانساز فرهنگی است نه یك كار مهندسی صرف، كار طراحی را آغاز كردند. منبع الهام آنها در طراحی استادیوم، معماری بر مبنای فرم سازههای كششی و سیستمهای خرپایی یا ایدهای چون سازه یك پل معلق نبود، بلكه تصویر كلاژ شدهای از نمایش بازیكنان فوتبال در یك تئاتر باروك بود.
هرتزوگ و دمورن معتقدند كه نمای بیرونی استادیوم تجسمی از یك ایده ناپایدار و بیثبات است، كه با پویایی و تغییر خود هیجان درون استادیوم را همزمان به بیرون نیز منتقل میكند. علاوه بر این، نوع پوسته نمای بیرونی و توانایی آن در تغییر رنگ، این امكان را میدهد تا استادیوم جلوه چشمگیرتری داشته باشد و احساس سبكی و بی وزنی نسبت به سازه سنگین بتنی بنا ایجاد نماید.
این فضا (سكوهای تماشاگران) به مثابه مكانی است كه كیفیتهای فضایی آن به وسیله شیب قرارگیری صندلیها، حس پیوستگی میان قسمتهای زیرین و بالایی، ایجاد حالت انحنا و خمیده در ردیفهای صندلیها برای القا حس بیشتری از احاطهداشتن بر بازی، و پوشش سازه پشت تماشاگران و سپس صفحات مات ETFE، تعیین میشود. برای رسیدن به چنین كیفیتی كه مورد نظر هرتزوگ و دمورن بود، آنها 66000 صندلی تماشاگران را در سه تراز به شكل مورد نظر خود آرایش دادند. پوشش نقرهای صندلیهای استادیوم كه از نوع استاندارد تاشو، صندلی های VIP و صندلی لژ (The Box Seat) میباشند، سبب میشود كه صندلیها بسته به زاویه برخورد نور، رنگمایههای مختلفی منعكس كنند و این عامل حالتهای بصری مختلفی را در استادیوم ایجاد مینماید. البته تعداد 10000 صندلی كه در هركدام از دو جایگاه شمالی و جنوبی قرار گرفتهاند به صورت صندلیهای متحرك میباشند كه در موارد ضروری برچیده شده و تماشاگران به صورت ایستاده تماشا خواهند نمود.
کار ساخت و ساز از پاییز 2002 شروع شد و در اواخر آوریل 2005 به اتمام رسید.
ساخت استادیوم باعث شد تغییراتی اساسی در منطقه داده شود.
در 30 مه 2005 مونیخ 1860 بازی ای نمایشی در مقابل اف.سی نورنبرگ برگزار کرد. فردای آن بایرن مونیخ مقابل تیم ملی آلمان بازی کرد. این دو بازی افتتاحیه این استادیوم بودند. بلیط های هر دو بازی از اوایل مارس 2005 فروخته شده بودند. این آغازی بر کار ورزشگاه بود. این پاتریم میلچرائوم از مونیخ 1860 بود که گل اول در بازی اول را زد و اسم خود را به عنوان اولین گلزن این استادیوم ثبت کرد.
اولین گلزن این استادیوم در بازی های رسمی, اوون هارگریوز از بایرن مونیخ بود که در پیروزی 3-0 آنها مقابل بوروسیا مونشنگلادباخ در 5 اوت 2005 آنرا به ثمر رساند. اولین گل تیمهای حریف را تیم دینامو درسدن در بازی 9 سپتامبر 2005 مقابل مونیخ 1860 به ثمر رساند.
اولین گل رسمی که در این استادیوم مقابل بایرن مونیخ به ثمر رسید, توسط میروسلاو کلوزه از وردربرمن در بازی 5 نوامبر 2005 بود. آن بازی نهایتا 3-1 به نفع بایرن تمام شد.
بازی افتتاحیه جام بین آلمان و کاستاریکا در ساعت شش بعدازظهر روز ژوئیه 2006 در همین ورزشگاه برگزار شد.
جمعا سه بازی گروهی و یک بازی از مرحله یک هشتم نهایی (آلمان 2-سوئد 0) و یک بازی از مرحله نیمه نهایی (فرانسه 1-پرتغال 0) در این استادیوم برگزار شد.
نورهای بیرونی ورزشگاه طوری طراحی شده که وقتی بایرن مونیخ بازی دارد ورزشگاه قرمز است, وقتی مونیخ 1860 بازی دارد, آبی است و به هنگام بازی های تیم ملی آلمان, سفید است.
حجم کل مواد استفاده شده برای ساخت گاراژ پارکینگ: 85 هزار متر مکعب
حجم کل فولاد استفاده شده برای ساخت استادیوم: 22 هزار تن
حجم کل فولاد استفاده شده برای ساخت گاراژ پارکینگ: 14 هزار تن.
گروه آلیانز, گروه خدمات مالی, حقوق نام این ورزشگاه را تا سی سال خریداری کرده اما طبق قوانین فینا در طول جام جهانی 2006 نام ورزشگاه "استادیوم مونیخ جام جهانی فیفا" بود.
استادیوم آلیانز مونیخ
ایده اصلی معماران استادیوم، هرتزوگ و دمورن، سنت شكنی در شیوه طراحی رایج استادیومهای ورزشی بود. آنها قاعده كلی طراحی استادیوم را كه تقریبا از سال 1972 (زمانی كه فرای اتو (Frei Otto) استادیوم المپیك مونیخ را طراحی كرد)، شروع شده بود و روش غالب در طراحی پوشش سقف استادیومهای ورزشی و شیوه پایداری آن (فرمهای سازه) بهشمار میرفت، كنار نهادند. آنها با استناد به این كه طراحی استادیوم یك امر انسانساز فرهنگی است نه یك كار مهندسی صرف، كار طراحی را آغاز كردند. منبع الهام آنها در طراحی استادیوم، معماری بر مبنای فرم سازههای كششی و سیستمهای خرپایی یا ایدهای چون سازه یك پل معلق نبود، بلكه تصویر كلاژ شدهای از نمایش بازیكنان فوتبال در یك تئاتر باروك بود.
هرتزوگ و دمورن معتقدند كه نمای بیرونی استادیوم تجسمی از یك ایده ناپایدار و بیثبات است، كه با پویایی و تغییر خود هیجان درون استادیوم را همزمان به بیرون نیز منتقل میكند. علاوه بر این، نوع پوسته نمای بیرونی و توانایی آن در تغییر رنگ، این امكان را میدهد تا استادیوم جلوه چشمگیرتری داشته باشد و احساس سبكی و بی وزنی نسبت به سازه سنگین بتنی بنا ایجاد نماید.
این فضا (سكوهای تماشاگران) به مثابه مكانی است كه كیفیتهای فضایی آن به وسیله شیب قرارگیری صندلیها، حس پیوستگی میان قسمتهای زیرین و بالایی، ایجاد حالت انحنا و خمیده در ردیفهای صندلیها برای القا حس بیشتری از احاطهداشتن بر بازی، و پوشش سازه پشت تماشاگران و سپس صفحات مات ETFE، تعیین میشود. برای رسیدن به چنین كیفیتی كه مورد نظر هرتزوگ و دمورن بود، آنها 66000 صندلی تماشاگران را در سه تراز به شكل مورد نظر خود آرایش دادند. پوشش نقرهای صندلیهای استادیوم كه از نوع استاندارد تاشو، صندلی های VIP و صندلی لژ (The Box Seat) میباشند، سبب میشود كه صندلیها بسته به زاویه برخورد نور، رنگمایههای مختلفی منعكس كنند و این عامل حالتهای بصری مختلفی را در استادیوم ایجاد مینماید. البته تعداد 10000 صندلی كه در هركدام از دو جایگاه شمالی و جنوبی قرار گرفتهاند به صورت صندلیهای متحرك میباشند كه در موارد ضروری برچیده شده و تماشاگران به صورت ایستاده تماشا خواهند نمود.
تاریخ
کار ساخت و ساز از پاییز 2002 شروع شد و در اواخر آوریل 2005 به اتمام رسید.
ساخت استادیوم باعث شد تغییراتی اساسی در منطقه داده شود.
در 30 مه 2005 مونیخ 1860 بازی ای نمایشی در مقابل اف.سی نورنبرگ برگزار کرد. فردای آن بایرن مونیخ مقابل تیم ملی آلمان بازی کرد. این دو بازی افتتاحیه این استادیوم بودند. بلیط های هر دو بازی از اوایل مارس 2005 فروخته شده بودند. این آغازی بر کار ورزشگاه بود. این پاتریم میلچرائوم از مونیخ 1860 بود که گل اول در بازی اول را زد و اسم خود را به عنوان اولین گلزن این استادیوم ثبت کرد.
اولین گلزن این استادیوم در بازی های رسمی, اوون هارگریوز از بایرن مونیخ بود که در پیروزی 3-0 آنها مقابل بوروسیا مونشنگلادباخ در 5 اوت 2005 آنرا به ثمر رساند. اولین گل تیمهای حریف را تیم دینامو درسدن در بازی 9 سپتامبر 2005 مقابل مونیخ 1860 به ثمر رساند.
اولین گل رسمی که در این استادیوم مقابل بایرن مونیخ به ثمر رسید, توسط میروسلاو کلوزه از وردربرمن در بازی 5 نوامبر 2005 بود. آن بازی نهایتا 3-1 به نفع بایرن تمام شد.
جام جهانی 2006
بازی افتتاحیه جام بین آلمان و کاستاریکا در ساعت شش بعدازظهر روز ژوئیه 2006 در همین ورزشگاه برگزار شد.
جمعا سه بازی گروهی و یک بازی از مرحله یک هشتم نهایی (آلمان 2-سوئد 0) و یک بازی از مرحله نیمه نهایی (فرانسه 1-پرتغال 0) در این استادیوم برگزار شد.
مشخصات
نورهای بیرونی ورزشگاه طوری طراحی شده که وقتی بایرن مونیخ بازی دارد ورزشگاه قرمز است, وقتی مونیخ 1860 بازی دارد, آبی است و به هنگام بازی های تیم ملی آلمان, سفید است.
پارکینگ
ابعاد
ساختن
مواد استفاده شده
حجم کل مواد استفاده شده برای ساخت گاراژ پارکینگ: 85 هزار متر مکعب
حجم کل فولاد استفاده شده برای ساخت استادیوم: 22 هزار تن
حجم کل فولاد استفاده شده برای ساخت گاراژ پارکینگ: 14 هزار تن.
تصاویری زیبا از استادیوم