دانشمندان دانشگاه رادبود، هلند و دانشگاه گوته آلمان از مدلهای اخترفیزیکی اخیر Sagittarius A* استفاده کردند تا مجموعه‌ای از تصاویر را ایجاد کنند که سپس برای ایجاد یک شبیه سازی واقعیت مجازی 360 درجه از سیاه چاله بر یک دیگر مجتمع شدند، که می‌توانند به طور گسترده‌ای روی کنسول‌های موجود واقعیت مجازی مشاهده شوند. نویسندگان اظهار داشتند که این شبیه سازی واقعیت مجازی می‌تواند برای مطالعه سیاه چاله‌ها مفید باشد.
جوردی دیولار، نویسنده مربوطه، اظهار داشت: "شبیه سازی واقعیت مجازی ما یکی از واقع بینانه‌ترین منظره‌ها را در مورد محیط مستقیم سیاه چاله ایجاد می‌کند و به ما کمک می‌کند تا در باره نحوه رفتار سیاه چاله‌ها اطلاعات بیشتری کسب کنیم. سفر به یک سیاه چاله در طول زندگی ما غیر ممکن است، بنا بر این تجسمات همه جانبه‌ای مانند این می‌توانند به ما کمک کنند تا در باره این سیستمها از جایی که هستیم اطلاعات بیشتری کسب کنیم."
نویسندگان همچنین ابراز داشته‌اند که شبیه سازی واقعیت مجازی می‌تواند به تشویق عموم مردم از جمله کودکان به ابراز علاقه به اختر فیزیک کمک کند.
جوردی دیولار گفت: "تجسماتی که ما تولید کردیم پتانسیل خوبی برای دسترسی دارند. ما از آنها برای آشنا سازی کودکان با پدیده سیاه چاله‌ها استفاده کردیم و آنها واقعاً چیزی را از آن یاد گرفتند. این نشان می‌دهد که تجسم‌های واقعی واقعیت مجازی ابزاری عالی برای ارائه کارمان به مخاطبان گسترده‌تری هستند، حتی اگر سیستم‌های بسیار پیچیده‌ای مانند سیاه چاله‌ها را دربر بگیرد. "
هایینو فالک ، استاد دانشگاه رادبود می‌افزاید: "همه ما تصویری را در ذهن خود داریم که فکر می‌کنیم سیاه چاله‌ها باید این گونه به نظر برسند، اما علم پیشرفت کرده است و اکنون می‌توانیم تفسیرهای دقیق‌تری انجام دهیم - و این سیاه چاله‌ها کاملاً متفاوت هستند از آنچه ما می‌اندیشیدیم. این تجسمات جدید فقط شروع کار است، و در آینده بیشتر خواهد آمد. "
ستاره شناسان طبقه‌ای از اشیاء عجیب و غریب را در نزدیکی سیاه چاله عظیم کهکشانمان کشف کرده‌اند
اخترشناسان طبقه جدیدی از اشیاء عجیب و غریب را در مرکز کهکشانمان کشف کرده‌اند که چندان دور از سیاه چاله فوق سنگین Sagittarius A* نیستند.اختر شناسانی از مرکز گشت و گذار مرکز کهکشانیUCLA ، طبقه جدیدی از اشیاء عجیب و غریب را در مرکز کهکشانمان کشف کرده‌اند که چندان دور از سیاه چاله فوق سنگین Sagittarius A* نیستند. آنها تحقیقات خود را در مجله Nature منتشر کردند.
"این اشیاء مانند گاز به نظر می‌رسند و مانند ستارگان رفتار می‌کنند."
اشیاء جدید بیشتر اوقات جمع و جور به نظر می‌رسند و وقتی مدارهایشان آنها را به سیاه چاله نزدیک می‌کند ، کشیده می‌شوند. آنا سیورلو، یک محقق پسا دکتریUCLA ، گفت که مدار آنها بین 100 تا 1000 سال نوری متغیر است.
این گروه تحقیقاتی در سال 2005 یک شیء غیر معمول را در مرکز کهکشان ما شناسایی کرد که بعداً به G1 معروف شد. در سال 2012، اختر شناسان در آلمان یک شیء عجیب و غریب به نام G2 را در مرکز کهکشان راه شیری کشف کردند که در سال 2014 به سیاه چاله نزدیک شد. این تیم تحقیقاتی معتقدند که G2 به احتمال زیاد دو ستاره بوده است که در حال چرخش دور سیاه چاله در پشت سر هم بوده‌اند و در یک ستاره بسیار بزرگ، که در گاز و غبار غیر معمول غلیظ پوشیده شده است، ادغام شده‌اند.
Ghez گفت: "در زمان نزدیکترین میل آن به سیاه چاله، G2 علامت واقعاً عجیبی داشت." "ما قبلاً آن را دیده بودیم، اما خیلی عجیب به نظر نمی‌رسید تا این که به سیاه چاله نزدیک شد و کشیده شد، و بخش اعظم گاز آن از هم پاشیده شد. وقتی مجدداً از سیاه چاله دور شد دیگر مجدداً همان شیء نبود بلکه واقعاً چیزی بود که در نزدیکترین موقعیتش به سیاه چاله کشیده و معوج شده بود و پوسته خارجی خود را از دست داده بود، و اکنون دو باره در حال جمع و جورتر شدن بود."
مارک موریس می‌گوید: "یکی از مواردی که همه افراد را نسبت اشیاء G هیجان زده کرده است این است که چیزهایی که از طرف نیروهای جزر و مدی از آنها جدا می‌شوند، هنگام عبور از سیاه چاله مرکزی ناگزیر باید در سیاه چاله فرو افتند. هنگامی که چنین اتفاقی بیفتد، ممکن است بتواند یک آتش بازی چشمگیر تولید کند، زیرا مواد خورده شده توسط سیاه چاله گرم می‌شوند و تابش اشعه‌ای فراوانی را تا قبل از ناپدید شدن در افق رویداد منتشر می‌کنند."
اما آیا جبهه‌های G2 و G1 یا امثال اینها جزئی از یک طبقه بزرگتر اشیاء هستند؟ در پاسخ به این سؤال، گروه تحقیقاتی Ghez از وجود چهار شیء دیگر که آنها را G3 ، G4 ، G5 و G6 می‌نامند، گزارش کرده است. محققان هر یک از مدارهای آنها را تعیین کرده‌اند. در حالی که G1 و G2 مدارهای مشابهی دارند، چهار جسم جدید دارای مدارهای بسیار متفاوتی هستند.
Ghez معتقد است که هر شش شیء ستاره های باینری هستند - سیستمی از دو ستاره که در حال چرخش دور یکدیگر هستند - که به دلیل نیروی گرانشی قوی سیاه چاله فوق سنگین در هم آمیخته شده‌اند. Ghez گفت که ادغام دو ستاره بیش از 1 میلیون سال طول می‌کشد.
Ghez گفت: "ممکن است ادغام ستاره‌ها بیشتر از آنچه تاکنون فکر می‌کردیم در جهان اتفاق می‌افتد و احتمالاً کاملاً متداول است." "سیاه چاله ها ممکن است ستارگان باینری یا دوتایی رادر هم ادغام کنند. ادغام ستاره‌ها بیشتر از آنچه تاکنون فکر می‌کردیم در جهان اتفاق می‌افتد ممکن است که بسیاری از ستارگانی که ما آنها را تماشا کرده‌ایم و ماهیت واقعی آنها را نمی‌فهمیم محصول نهایی ادغام های آرام این چنینی بوده باشند. ما می آموزیم که چگونه کهکشانها و سیاه چاله‌ها تکامل می‌یابند. ستارگان باینری با یک دیگر تعامل دارند و نحوه تعامل ستارگان مجرد با دیگر ستاره‌های مجرد و سیاه چاله بسیار متفاوت از هم است."
منبع: BioMed Central - دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس
