احمد محمود
احمد اعطا(احمد محمود) متولد 1310 در شهرستان اهواز است. وي در سالهاي جواني وارد دانشکده افسري شد و مدتي بعد به بخش دانشجويي يک جريان سياسي پيوست. پس از کودتاي 28 مرداد 1332 به همراه تعدادي ديگر از دانشجويان، دستگير، زنداني و مدتي بعد به بندر لنگه تبعيد شد. شرح اين بخش از زندگي او در رمان داستان يک شهر ( 1360 - انتشار اميرکبير) آمده است.
پس از بازگشت از تبعيد، مدتي به کار آزاد و حرفه هاي مختلف پرداخت. سپس در سالهاي37-38 نوشتن را آغاز کرد. در مجله تهران مصور - که محل تجمع روشنفکران ناراضي بود. نخستين داستان او به نام مول چاپ شد. پس از آن چند داستان کوتاه نوشت و در سال 1350 مجموعه داستان پسرک بومي منتشر شد.مدتي بعد رمان همسايه ها را به رشته تحرير در آورد و آن را در سال 1353 به چاپ سپرد.
با استقبال فوق العاده اي که از رمان همسايه ها شد، رژيم شاه انتشار آن را براي چاپ دوم ممنوع کرد. سرانجام با افزودن يک مقدمه تشريفاتي به ابتداي کتاب، چاپ دوم همسايه ها در سال 1357 ممکن شد و بسرعت در همان سال به چاپ سوم رسيد. به روايتي، همسايه ها پر فروش ترين رمان ادبيات معاصر است، چرا که بارها و بارها به صورت زيراکسي تکثير و در اختيار علاقه مندان قرار گرفته است.
در سالهاي پس از انقلاب، احمد محمود از جمله نويسندگاني بود که با درک درست از شرايط روز، به نوشتن رماني درباره جنگ پرداخت. زمين سوخته نخستين اثر مکتوب داستاني درباره جنگ است. کتابي که پس از چاپ اول در 11000 شمارگان، بسرعت و در 22000 شمارگان به چاپ دوم رسيد.
احمد محمود، تا مدتها عضو فعال کانون نويسندگان ايران بود و سپس به انشعاب شوراي نويسندگان و هنرمندان ايران پيوست. او که به خاطر زبان و لحن صميمانه آثارش، مخاطبي عام داشت، تلاشهايي نيز در جهت نوشتن فيلم نامه کرد. اولين و آخرين فيلم نامه ساخته شده اش آب( 1353 - حبيب کاوش) نام داشت. او اين فيلم نامه را بر اساس داستاني از خودش، نوشته بود. دو فيلم نامه ديگر او؛ پسران والا و ميدان خاکي، در سال 1374 به چاپ رسيد. ميدان خاکي البته، در سال 1370 به تصويب شوراي بررسي فيلم نامه وزارت ارشاد نيز رسيده است.
براحتي مي توان در فيلم نامه هاي او نيز، زبان بي تکلف و نگاه عريان اجتماعي اش را ديد. فضا و لحني که در ميدان خاکي ديده مي شود، اگرچه يادآور چخوف، نويسنده نام آور روس است، اما بشدت بومي و قابل دريافت مي نمايد: نوعي مرثيه سرايي هجو آلود در مناسبات پيش پا افتاده يک بوروکراسي پوک.
احمد محمود هيچ گاه از نوشتن باز نايستاد. در سالهاي اخير، با همه فشار ناشي از بيماري، رمان بزرگ درخت انجير معابد را نوشت. اين رمان نيز - چونان بقيه آثارش - با استقبال مخاطب مواجه شد. وي در سالهاي پاياني عمر پر بار خويش، در خانه اي هشتاد متري در نارمک تهران زندگي مي کرد. پارکينگ خانه را به دفتر کارش بدل کرده بود و در تمام مدت نوشتن، دستگاه تنفس مصنوعي در کنارش قرار داشت. احمد محمود، روز جمعه 12 مهرماه 1381، ساعت 10 صبح در گذشت.
دريا هنوز آرام است( مجموعه داستان)-1339
بيهودگي(مجموعه داستان) -1341
زائري زير باران(مجموعه داستان)-1347
پسرک بومي(مجموعه داستان)-1350
غريبه ها( مجموعه داستان)-1350
آب( فيلم نامه) - 1353
همسايه ها(رمان) - 1353
داستان يک شهر( رمان)-1360
زمين سوخته(رمان)-1361
ديدار( مجموعه داستان)-1369
قصه آشنا( مجموعه داستان) از مسافر تا تب خال( مجموعه داستان)
مدار صفر درجه(رمان)- 1372
پسران والا( فيلم نامه)- 1374
ميدان خاکي ( فيلم نامه)-1374
درخت انجير معابد(رمان)-1378
منبع:فيلم نگار، شماره 4
/ن
پس از بازگشت از تبعيد، مدتي به کار آزاد و حرفه هاي مختلف پرداخت. سپس در سالهاي37-38 نوشتن را آغاز کرد. در مجله تهران مصور - که محل تجمع روشنفکران ناراضي بود. نخستين داستان او به نام مول چاپ شد. پس از آن چند داستان کوتاه نوشت و در سال 1350 مجموعه داستان پسرک بومي منتشر شد.مدتي بعد رمان همسايه ها را به رشته تحرير در آورد و آن را در سال 1353 به چاپ سپرد.
با استقبال فوق العاده اي که از رمان همسايه ها شد، رژيم شاه انتشار آن را براي چاپ دوم ممنوع کرد. سرانجام با افزودن يک مقدمه تشريفاتي به ابتداي کتاب، چاپ دوم همسايه ها در سال 1357 ممکن شد و بسرعت در همان سال به چاپ سوم رسيد. به روايتي، همسايه ها پر فروش ترين رمان ادبيات معاصر است، چرا که بارها و بارها به صورت زيراکسي تکثير و در اختيار علاقه مندان قرار گرفته است.
در سالهاي پس از انقلاب، احمد محمود از جمله نويسندگاني بود که با درک درست از شرايط روز، به نوشتن رماني درباره جنگ پرداخت. زمين سوخته نخستين اثر مکتوب داستاني درباره جنگ است. کتابي که پس از چاپ اول در 11000 شمارگان، بسرعت و در 22000 شمارگان به چاپ دوم رسيد.
احمد محمود، تا مدتها عضو فعال کانون نويسندگان ايران بود و سپس به انشعاب شوراي نويسندگان و هنرمندان ايران پيوست. او که به خاطر زبان و لحن صميمانه آثارش، مخاطبي عام داشت، تلاشهايي نيز در جهت نوشتن فيلم نامه کرد. اولين و آخرين فيلم نامه ساخته شده اش آب( 1353 - حبيب کاوش) نام داشت. او اين فيلم نامه را بر اساس داستاني از خودش، نوشته بود. دو فيلم نامه ديگر او؛ پسران والا و ميدان خاکي، در سال 1374 به چاپ رسيد. ميدان خاکي البته، در سال 1370 به تصويب شوراي بررسي فيلم نامه وزارت ارشاد نيز رسيده است.
براحتي مي توان در فيلم نامه هاي او نيز، زبان بي تکلف و نگاه عريان اجتماعي اش را ديد. فضا و لحني که در ميدان خاکي ديده مي شود، اگرچه يادآور چخوف، نويسنده نام آور روس است، اما بشدت بومي و قابل دريافت مي نمايد: نوعي مرثيه سرايي هجو آلود در مناسبات پيش پا افتاده يک بوروکراسي پوک.
احمد محمود هيچ گاه از نوشتن باز نايستاد. در سالهاي اخير، با همه فشار ناشي از بيماري، رمان بزرگ درخت انجير معابد را نوشت. اين رمان نيز - چونان بقيه آثارش - با استقبال مخاطب مواجه شد. وي در سالهاي پاياني عمر پر بار خويش، در خانه اي هشتاد متري در نارمک تهران زندگي مي کرد. پارکينگ خانه را به دفتر کارش بدل کرده بود و در تمام مدت نوشتن، دستگاه تنفس مصنوعي در کنارش قرار داشت. احمد محمود، روز جمعه 12 مهرماه 1381، ساعت 10 صبح در گذشت.
مجموعه آثار:
دريا هنوز آرام است( مجموعه داستان)-1339
بيهودگي(مجموعه داستان) -1341
زائري زير باران(مجموعه داستان)-1347
پسرک بومي(مجموعه داستان)-1350
غريبه ها( مجموعه داستان)-1350
آب( فيلم نامه) - 1353
همسايه ها(رمان) - 1353
داستان يک شهر( رمان)-1360
زمين سوخته(رمان)-1361
ديدار( مجموعه داستان)-1369
قصه آشنا( مجموعه داستان) از مسافر تا تب خال( مجموعه داستان)
مدار صفر درجه(رمان)- 1372
پسران والا( فيلم نامه)- 1374
ميدان خاکي ( فيلم نامه)-1374
درخت انجير معابد(رمان)-1378
منبع:فيلم نگار، شماره 4
/ن
