خوشنویسان اهل قم

قم از مراکز مهم فرهنگی و هنری و علمی بوده و هست که همواره جایگاه ویژه‌ای در تربیت و پرورش هنرمندان برجسته خوشنویسی داشته‌است که در دل خود نام افراد موثر و بسازیی در این هنر قدسی را جای داده است. برخی جامعه شناسان و هنرمندان رشته خوشنویسی معتقدند که هنر خوشنویسی ریشه در فرهنگ ایران و اسلام دارد؛ اما متاسفانه قدمت این هنر نتوانسته هویت خوشنویسی را در عصر جدید حفظ کند. با ما همراه باشید جهت معرفی افراد برجسته هنر خوشنویسی این شهر.
شنبه، 11 اسفند 1403
تخمین زمان مطالعه:
گردآورنده : ابوالفضل رنجبران
موارد بیشتر برای شما
خوشنویسان اهل قم
آقا ابراهیم قمی
محمد ابراهیم بن محمد نصیر قمی از خوشنویسان و نسخ‌نویسان صاحب‌نام اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم است.

او استاد میرزا احمد نیریزی بوده و از استادان خوشنویسی در دورهٔ سلطنت شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی به‌شمار می‌رود. تعلیق، نستعلیق و شکسته نستعلیق را هم بسیار خوش می‌نوشته اما شهرت او در خط نسخ است.
 
می‌گویند سالی سه قرآن می‌نوشته و از دستمزد آن زندگی مرفهی داشته و تمام عمر را مجرد و با سخاوت گذرانده است. تاریخ درگذشتش معلوم نیست اما تا سال ۱۱۱۷ ه.ق در قید حیات بوده است.

احمد منشی قمی
قاضی احمد بن شرف‌الدین حسین حسینی منشی قمی مشهور به احمد منشی قمی (حدود ۹۸۵–۹۲۵ هجری خورشیدی) از تاریخ‌نگاران و نویسندگان سده دهم خورشیدی (هم‌عصر با شاه تهماسب یکم تا شاه عباس یکم صفوی) است.

مشهورترین اثر وی کتاب خلاصة التواریخ دربارهٔ تاریخ دورهٔ صفویه از روزگار شیخ صفی الدین اردبیلی (نیمهٔ اول سده ۸ هجری قمری) تا نخستین سال‌های پادشاهی شاه عباس یکم (اواخر سده ۱۰ ق) است. این کتاب پنج نسخه دارد که تنها نسخه مصور آن در کتابخانه دولتی برلین است.

او همچنین مؤلف کتاب گلستان هنر است که شرح حال هنرمندان مختلف آن دوران است. او خود نیز از جمله خوش‌نویسان خط نستعلیق و از شاگردان احمد مشهدی به‌شمار می‌رود.

مختصری از زندگی احمد منشی قمی
قاضی احمد قمی در سال ۹۲۵ خورشیدی (۹۵۳ قمری) در قم به دنیا آمد. نیاکان پدری و مادری قاضی احمد در شهر قم می‌زیستند و از خاندان‌های بانفوذ این شهر بودند. پدر قاضی احمد «شرف‌الدین حسین حسینی» از منشیان شاه تهماسب یکم بود که در شب جمعه ۱۲ آذر ۹۶۱ (۷ ذی‌القعده ۹۹۰) در مرقد شاه عبدالعظیم ری وفات یافت و در آستانه به خاک سپرده شد.

قاضی احمد قمی در یازده سالگی به همراه پدرش به مشهد رفت و سالهای کودکی و نوجوانی وی تحت تأثیر پدری همچون میرمنشی و حمایت ابراهیم میرزا حاکم مشهد (برادرزادهٔ شاه تهماسب یکم) سپری شد و در خدمت عالمان و نویسندگان و هنرمندان نامدار آن دیار به فراگیری علوم و هنرها پرداخت. «مولانا شاه محمود زرین قلم»، «استاد میر سید احمد» از سادات حسینی و «استاد مالک دیلمی» از زمرهٔ این هنرمندان هستند.

در تیرماه ۹۴۶ (ذی‌الحجه ۹۷۴) قاضی احمد قمی به زیارت عتبات عالیات در عراق عرب رفت و در همین سال سلطان سلیمان یکم عثمانی درگذشت. شاه تهماسب یکم تصمیم گرفت نامهٔ مفصلی برای تسلیت و تبریک به سلطان سلیم دوم بفرستد و گروهی از کارکنان و نویسندگان و شاعران را مأمور کرد که در تهیهٔ این نامه شرکت جویند. قاضی احمد و پدرش در میان ادیبانی بودند که در نوشتن این نامه شرکت داشتند و خود قاضی احمد در اینباره می‌گوید: «مؤلف این نسخه در خدمت والد خود - میرمنشی - در آن مجلس بود و چون در سرعت کتابت دستی تمام دارد، اکثر آن خدمت به او محول شد».

پس از مرگ شاه تهماسب یکم، قاضی احمد از سوی شاه اسماعیل دوم مأمور شد که تاریخ صفویه را از شاه اسماعیل یکم تا شاه اسماعیل دوم بنویسد. اما این کار به دلیل مرگ شاه به تعویق افتاد و بعداً او تاریخ دورهٔ صفویه از روزگار شیخ صفی الدین اردبیلی (نیمهٔ اول سده ۸ هجری قمری) تا نخستین سال‌های پادشاهی شاه عباس یکم (اواخر سده ۱۰ ق) را با نام خلاصة التواریخ به پایان رساند. قاضی احمد قمی علاوه بر نویسندگی به کارهای دیوانی و حکومتی نیز اشتغال داشت. آخرین تاریخی که از او خبری هست، مربوط به سال ۹۸۵ خ. (۱۰۱۵ ق) می‌شود.

شاگردان احمد منشی قمی
قاضی احمد استاد اسکندر بیگ منشی - مؤلف نامدار تاریخ عالم آرای عباسی - بوده‌است و اسکندر بیگ با کمک او فن نوشتن و نگارش نامه‌ها و احکام را آموخته‌است و شگفت‌انگیز است که وی در هیچ جای از کتاب خود به استادش اشاره‌ای نکرده‌است. اما در برابر فروتنی قاضی احمد نسبت به استادان خویش، شاید این رباعی که برای تمجید از شاگردش - اسکندر منشی - ذکر کرده‌است، اشاره‌ای به حقوق او بر گردن دیگران باشد:
هر رند که در مصطبه مَسکن داردبویی ز من سوخته خرمن دارد
هر جا که سیه‌گلیم و آشفته‌دلی است شاگرد من است و خرقه از من دارد

آثار  احمد منشی قمی
از قاضی احمد قمی تاکنون ۵ اثر شناخته شده‌است که عبارتند از:
خلاصة التواریخ
گلستان هنر (در شرح احوال هنرمندان)
مجمع الشعرا (تذکرهٔ شعرا بوده‌است و اکنون در دسترس نیست)
جمع الخیار (شاید همان مجمع الشعرا بوده‌است)
منتخب الوزرا (شرحی در باب وزیران) 

منابع:
قاضی احمد قمی. خلاصة التواریخ. جلد۲، تاریخ صفویه از شیخ صفی تا اوایل شاه عباس یکم، به تصحیح احسان اشراقی.
فضایلی، حبیب‌الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش. ص ۳۵۲ - ۳۵۳ و۶۱۵ - ۶۱۷
فضایلی، حبیب‌الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم. اصفهان۱۳۶۲ش. ص 125


در پایان:
جا دارد که از دلسوزی، همراهی و توجه اساتید معظم، متعهد، متدین و مجاهدِ خود در کسوت شاگردی، از زحمات ارزشمند استاد مسعود نجابتی و عبدالرسول یاقوتی، سید حسن موسی زاده، ناصر طاووسی و ابوالفضل خزائی تقدیر و تشکر نمایم.

شاگرد شما، ابوالفضل رنجبران

© کلیه حقوق متعلق به صاحب اثر و پرتال فرهنگی راسخون است. استفاده از مطالب و آثار فقط با ذکر منبع بلامانع است.


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط