مثانه ديابتي‌ها در خطر است
چه‌قدر حواس‌تان به کنترل قند خون‌تان است؟ آيا مي‌دانيد اگر در کنترل قند خون خود اهمال‌کاري کنيد به مشکلات ادراري دچار خواهيد شد؟ قبل از اينکه روند بروز اختلال در احساس ادرار کردن و به دنبال آن عدم توانايي در تخليه ادرار را برايتان توضيح دهم اجازه بدهيد، يادآور شوم شما تنها با کنترل قند خون‌تان مي‌توانيد از پديد آمدن اين روند تخريبي و افتادن در اين چرخه معيوب پيشگيري کنيد.
وقتي که فردي به ديابت مبتلا مي‌شود به مرور زمان اين بيماري روي سيستم عصبي خودکار که به مثانه و مجاري ادرار عصب‌دهي مي‌کند و احساس پر شدن و يا تخليه ادرار را به وجود مي‌آورد، تاثير مي‌گذارد. براي همين فرد احساس ادرار کمتري مي‌کند، يعني با اينکه مثانه‌اش پر است اما براي تخليه ادرار نمي‌رود. حتي با گذشت زمان تخليه مثانه هم دچار مشکل مي‌شود و عضلات مثانه به خوبي نمي‌توانند منقبض شوند و ادرار را تخليه کنند. به همين دليل ادرار در مثانه باقي مي‌ماند. موضوع ناراحت‌کننده ديگري که در پي اين باقي ماندن ادرار در مثانه پيش مي‌آيد، بالا رفتن احتمال عفونت ادراري است.
افراد ديابتي (به خصوص آنها که کنترل مناسبي روي قند خون‌شان ندارند) بدون اينکه هيچ علامتي را گزارش کنند مبتلا به عفونت ادراري هستند، البته در بعضي از آنها نيز علامت‌هاي سوزش ادرار و تکرر ادرار و تب ديده مي‌شود. اتفاق ديگري که در اثر تخريب سيستم عصب‌رساني مثانه مي‌افتد آن است که به تدريج و در اثر باقي ماندن ادرار در مثانه، حجم آن زياد مي‌شود و نوعي بي‌اختياري ادرار ايجاد مي‌شود. مثانه آن قدر پر مي‌شود که به صورت سرريز، نشت ادرار دارد و اين در حالي است که فرد مشکلي را احساس نمي‌کند و مراجعه به پزشک ندارد.
حتما پس از مطالعه اين مطلب مي‌پرسيد حالا که داستان تخريب به اينجا رسيده است و يک فرد ديابتي قادر به تخليه کامل ادرار نيست چه بايد بکند؟ در مراحل اوليه با برخي آموزش‌ها به فرد توصيه مي‌کنيم هر 3،4 ساعت يک بار حتي اگر هم حس ادرار ندارد به دست‌شويي برود و با تحريک قسمت‌هاي تحتاني شکم مثانه را تحريک به تخليه کند. البته برخي داروها نيز تجويز مي‌شود که به مثانه کمک مي‌کند تخليه انجام دهد. اما باز هم نکته‌اي که بايد مدام به خود يادآوري کنيد کنترل مرتب قند خون است، چراکه هم در پيشگيري و هم در درمان بسيار موثر واقع مي‌شود. شما با اين اقدام حتي مي‌توانيد به بدن‌تان کمک کنيد که از عوارض تدريجي ديابت رها شود.
منبع: http://www.salamat.com
ae
وقتي که فردي به ديابت مبتلا مي‌شود به مرور زمان اين بيماري روي سيستم عصبي خودکار که به مثانه و مجاري ادرار عصب‌دهي مي‌کند و احساس پر شدن و يا تخليه ادرار را به وجود مي‌آورد، تاثير مي‌گذارد. براي همين فرد احساس ادرار کمتري مي‌کند، يعني با اينکه مثانه‌اش پر است اما براي تخليه ادرار نمي‌رود. حتي با گذشت زمان تخليه مثانه هم دچار مشکل مي‌شود و عضلات مثانه به خوبي نمي‌توانند منقبض شوند و ادرار را تخليه کنند. به همين دليل ادرار در مثانه باقي مي‌ماند. موضوع ناراحت‌کننده ديگري که در پي اين باقي ماندن ادرار در مثانه پيش مي‌آيد، بالا رفتن احتمال عفونت ادراري است.
افراد ديابتي (به خصوص آنها که کنترل مناسبي روي قند خون‌شان ندارند) بدون اينکه هيچ علامتي را گزارش کنند مبتلا به عفونت ادراري هستند، البته در بعضي از آنها نيز علامت‌هاي سوزش ادرار و تکرر ادرار و تب ديده مي‌شود. اتفاق ديگري که در اثر تخريب سيستم عصب‌رساني مثانه مي‌افتد آن است که به تدريج و در اثر باقي ماندن ادرار در مثانه، حجم آن زياد مي‌شود و نوعي بي‌اختياري ادرار ايجاد مي‌شود. مثانه آن قدر پر مي‌شود که به صورت سرريز، نشت ادرار دارد و اين در حالي است که فرد مشکلي را احساس نمي‌کند و مراجعه به پزشک ندارد.
حتما پس از مطالعه اين مطلب مي‌پرسيد حالا که داستان تخريب به اينجا رسيده است و يک فرد ديابتي قادر به تخليه کامل ادرار نيست چه بايد بکند؟ در مراحل اوليه با برخي آموزش‌ها به فرد توصيه مي‌کنيم هر 3،4 ساعت يک بار حتي اگر هم حس ادرار ندارد به دست‌شويي برود و با تحريک قسمت‌هاي تحتاني شکم مثانه را تحريک به تخليه کند. البته برخي داروها نيز تجويز مي‌شود که به مثانه کمک مي‌کند تخليه انجام دهد. اما باز هم نکته‌اي که بايد مدام به خود يادآوري کنيد کنترل مرتب قند خون است، چراکه هم در پيشگيري و هم در درمان بسيار موثر واقع مي‌شود. شما با اين اقدام حتي مي‌توانيد به بدن‌تان کمک کنيد که از عوارض تدريجي ديابت رها شود.
منبع: http://www.salamat.com
ae
