زين سپس خال بتان بس حجرالاسود من

زين سپس خال بتان بس حجرالاسود من شاعر : خاقاني زمزم آنک خم و کعبه در خمار مرا زين سپس خال بتان بس حجرالاسود من پير سجاده تو را داده و زنار مرا خانقه جاي تو و خانه‌ي مي جاي من است برهاند همه زنار من از نار مرا باريا دين به بهشتت نبرد وز سر صدق واندرين فسق نياز است به خروار مرا نيست در زهد ريائيت به جو سنگ نياز و اندرين ره که منم، نيست کسي يار مرا اندران شيوه که هستي تو، تو را يار بسي است لاله خوردم کن و از پوست برون آر مرا لاله مي خورد...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

زين سپس خال بتان بس حجرالاسود من

شاعر : خاقاني

زمزم آنک خم و کعبه در خمار مرا		زين سپس خال بتان بس حجرالاسود من
پير سجاده تو را داده و زنار مرا		خانقه جاي تو و خانه‌ي مي جاي من است
برهاند همه زنار من از نار مرا		باريا دين به بهشتت نبرد وز سر صدق
واندرين فسق نياز است به خروار مرا		نيست در زهد ريائيت به جو سنگ نياز
و اندرين ره که منم، نيست کسي يار مرا		اندران شيوه که هستي تو، تو را يار بسي است
لاله خوردم کن و از پوست برون آر مرا		لاله مي خورد که از پوست برون رفت تو نيز
اندکي درد به از طاعت بسيار مرا		مي خوري به که روي طاعت بي‌درد کني
مي‌خورم تا ز گل گور دمد خار مرا		گل به نيل تو ندارم من و گلگون قدحي
نبرد سرزنش تو ز سر کار مرا		مي‌خورم مي که مرا دايه بر اين ناف زده است
دست در گردن تيغ تو حلي‌وار مرا		چند تهديد سر تيغ دهي کاش بدي
تخت زرين نهي اندر صف احرار مرا		از تو منت نپذيرم که ملک‌وار چو شمع
بنشاني خوش و آنگه بکشي زار مرا		منتي دارم اگر بر سر نطعم چو چراغ
خون بريزد به سر خنجر خونخوار مرا		کس به عيار فرستادي و گفتي که به سر
کس فرستاد به سر اندر عيار مرا		وز پي آنکه ز سر تو خبردار شوم
هم تو کش کز تو نيايد به دل آزار مرا		تيغ عيار چه بايد ز پي کشتن من
خيز و برهان ز گراندستي اغيار مرا		تو نکوتر کشي ايرا تو سبک دست تري
کس مبيناد چو او ممن و هشيار مرا		کافر و مست همي خواني خاقاني مرا
باز هم در خط بغداد فکن بار مرا		جام مي تا خط بغداد ده اي يار مرا
عيش چون باج شد و کار چو طيار مرا		باجگه ديدم و طيار ز آراستگي
هم بدان منزل برداشت فرود آر مرا		رخت کاول ز در مصطبه برداشتيم
سفر کوي مغان است دگر بار مرا		سفر کعبه به صد جهد برآوردم و رفت
دست من گير و به خاتونيه بسپار مرا		پيش من لاف ز شونيزيه شونيز مزن
اين چنين تحفه مکن تعبيه در بار مرا		گوئيم حج تو هفتاد و دو حج بود امسال
اين چنين بيهده پندار مپندار مرا		گوئيم کعبه ز بالاي سرت کرد طواف
چون ندانم زدن آن در ندهد بار مرا		من در کعبه زدم کعبه مرا درنگشاد
درنگيرد چون نبيند دم کردارد مرا		دامن کعبه گرفتم دم من درنگرفت
که سگان در ديرند خريدار مرا		شيرمردان در کعبه مرا نپذيرند
کرد لابه که ز من مگذر و مگذار مرا		مغکده ديد که من رد شده‌ي کعبه شدم
ساقي ميکده به داند مقدار مرا		سوخته بيد منم زنگ زداي مي خام
کم عيارم من از آن کرد محک‌خوار مرا		حجرالاسود نقد همگان را محک است