اگر دستم رسد روزي که انصاف از تو بستانم

اگر دستم رسد روزي که انصاف از تو بستانم شاعر : سعدي قضاي عهد ماضي را شبي دستي برافشانم اگر دستم رسد روزي که انصاف از تو بستانم تو صبر از من تواني کرد و من صبر از تو نتوانم چنانت دوست مي‌دارم که گر روزي فراق افتد دگر ره ديده مي‌افتد بر آن بالاي فتانم دلم صد بار مي‌گويد که چشم از فتنه بر هم نه و گر نه باغبان گويد که ديگر سرو ننشانم تو را در بوستان بايد که پيش سرو بنشيني خلاف من که بگرفته است دامن در مغيلانم رفيقانم سفر کردند هر ياري به اقصايي...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اگر دستم رسد روزي که انصاف از تو بستانم

شاعر : سعدي

قضاي عهد ماضي را شبي دستي برافشانم		اگر دستم رسد روزي که انصاف از تو بستانم
تو صبر از من تواني کرد و من صبر از تو نتوانم		چنانت دوست مي‌دارم که گر روزي فراق افتد
دگر ره ديده مي‌افتد بر آن بالاي فتانم		دلم صد بار مي‌گويد که چشم از فتنه بر هم نه
و گر نه باغبان گويد که ديگر سرو ننشانم		تو را در بوستان بايد که پيش سرو بنشيني
خلاف من که بگرفته است دامن در مغيلانم		رفيقانم سفر کردند هر ياري به اقصايي
کسي را پنجه افکندم که درمانش نمي‌دانم		به دريايي درافتادم که پايانش نمي‌بينم
که گر بگريزم از سختي رفيق سست پيمانم		فراقم سخت مي‌آيد وليکن صبر مي‌بايد
شب هجرم چه مي‌پرسي که روز وصل حيرانم		مپرسم دوش چون بودي به تاريکي و تنهايي
به گوش هر که در عالم رسيد آواز پنهانم		شبان آهسته مي‌نالم مگر دردم نهان ماند
من آزادي نمي‌خواهم که با يوسف به زندانم		دمي با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت
هنوز آواز مي‌آيد به معني از گلستانم		من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت