اي که چون اندر بنان آري قصب هنگام نظم

اي که چون اندر بنان آري قصب هنگام نظم شاعر : سنايي غزنوي صدر چرخ ثاني از فضل تو پندارم قصب اي که چون اندر بنان آري قصب هنگام نظم وانگه از نوک قصب روز اندر آميزي به شب کوکب معني تو در سير آوري بر چرخ طبع صد هزاران آفتاب روشن اندر يک ذنب در يکي بيتت معاني روشني دارد چنانک تن نهان در پرده و رخسار در زير قصب شعر تو ناگفته مانند عروس پردگيست خازن رايت ز گنج معرفت آرد سلب خاطر و وهم تو چون از پرده بيرون خواندش ديده داران خرد را لعبتي باشد عجب...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اي که چون اندر بنان آري قصب هنگام نظم

شاعر : سنايي غزنوي

صدر چرخ ثاني از فضل تو پندارم قصب		اي که چون اندر بنان آري قصب هنگام نظم
وانگه از نوک قصب روز اندر آميزي به شب		کوکب معني تو در سير آوري بر چرخ طبع
صد هزاران آفتاب روشن اندر يک ذنب		در يکي بيتت معاني روشني دارد چنانک
تن نهان در پرده و رخسار در زير قصب		شعر تو ناگفته مانند عروس پردگيست
خازن رايت ز گنج معرفت آرد سلب		خاطر و وهم تو چون از پرده بيرون خواندش
ديده داران خرد را لعبتي باشد عجب		چون به تخت حکمتت بر، جلوه کردي صورتش
چون منظم کرده‌اي هر پنج حس را از ادب		شايد ار سلطان همي خواند نظامي مر ترا
جاي انصافست اگر باشد نظام او را لقب		آنکه در هر فن ز دانش ره برد با طبع شعر
تا بريد حلمت از يونانيان دارد نسب		قاصد حلم تو از روحانيان دارد نژاد
مر روان پاک را شد علت اولا سبب		مدح پاک تو سبب شد مر سنايي را چنانک
زان زبان در فروش و خاطر گوهر طلب		مهترا کهتر که باشد چون تو آيي در خطاب
زشت باشد تازي بغداد بردن در عرب		پيشت آوردن سخن ترک ادب کردن بود
چون دهان را پرده‌دار عيب دندانست و لب		پرده‌دار عيب کار چاکرت کن خلق خوش
تا بود جان از پي بي‌دانشان اصل طرب		تا بود عقل از ره دانش‌پرستان اصل غم
روي بدخواهت ز غم چون روي بيماران ز تب		شخص تو باد از طرب چون تندرستان از غذا
همچو هفت آبا تو دربايي و چون چار امهات		اي که هفت اقليم و چار ارکان عالم را به علم
کرده‌ام بر درگهت چون دولت و دانش ثبات		هفت ماه آمد که از بهر تقاضاي صلت
از زکات شعر گيرم تا مگر يابم نجات		بارها در طبعم آمد کان چو گوهر شعرها
چون مجرد باشد از زر نيست بر گوهر زکات		باز گفتم کابلهي باشد که در ديوان شرع
در مناسک حکم حج واندر سير رسم غزات		تا بيابي گر بخواهي از براي حج و غزو
حاسد صدر تو بادا سرنگون همچون منات		دشمن جاه تو بادا پي سپر همچون منا
در جهان دين تو باشي مفتي و اقضي القضات		تا بدان روزي که قاضي خلق باشد پادشا
اين اميد از تو وفا گردد مرا پيش از وفات		باد صد چندين ترا عمر اي فتي تا از سخات