گر از زلف پريشانت صبا بر هم زند مويي

گر از زلف پريشانت صبا بر هم زند مويي شاعر : فخرالدين عراقي برآيد زان پريشاني هزار افغان ز هر سويي گر از زلف پريشانت صبا بر هم زند مويي وگر نه بي‌تو از عيشم نه رنگي ماند و نه بويي به بوي زلف تو هر دم حيات تازه مي‌يابم به بالاي تو گر سروي ببينم بر لب جويي به ياد سرو بالايت روان در پاي تو ريزم چه باشد با کمند شيرگيري صيد آهويي؟ چو زلفت گر برآرم سر به سودايت، عجب نبود ز جان افشاني صاحبدلان گردي ز هر کويي ز کويت گر رسد گردي به استقبال برخيزد ...