اگر كمتر بخوريد، بيشتر عمر مي كنيد؟
افرادي كه با كاهش مصرف كالري ، سعي در تاخير روند پيري را دارند ممكن است در سوپر ماركت غافلگير شوند.
در اسطوره شناسي يونان ، داستان شاهزاده اهل تروا به نام تيتونيوس ، داستاني غم انگيز است . دوستدراي وي ، الهه ائوس از زئوس درخواست كرد كه به وي ، عمر جاودان ببخشد اما فراموش كرد كه جواني جاودان را نيز ذكر كند . زماني مي گذرد و رد حالي كه الهه سپيده دم جوان و زيبا باقي مي ماند ، تيتونيوس رو به تحليل رفته و به دليل كهولت سن ، به بستر بيماري مي افتد. نهايتا ائوس وي را در اتاقي از قصر آسماين خود زنداني مي كنداما مواره صداي بي جان وي كه براي مرگ التماس مي كند شنيده مي شود.
در تمام تاريخ ، روياي جواني جاودان در فرهنگ ها مشاهده مي شود اما تنها در قرن بيستم مطالعه بر روي طول عمر آغاز شد. هنوز بسياري از ابعاد پير شدن به صورت يك راز باقي مانده است و ما هنوز علل پير شدن را نمي دانيم. راه هاي بسياري در پاسخ به سوال چگونگي جلوگيري از روند پيري وجود دارند كه معمول ترين آنها كاهش كالري و پيروي از يك رژيم غذايي مادام العمر است .
محدود ساختن مصرف كالري نه تنها طول عمر حيوانات آزمايشگاهي را افزايش مي دهد ، بلكه سلامت آنها (مدت زمانيكه بدون بيماري زندگي مي كند) را نيز تحت الشعاع قرار مي دهد. بسياري از افراد با فرض اين كه اين روش نتايج مشابهي بر روي بشر نيز دارد ، رژيم غذايي محدودي را برگزيده اند.
شواهد اخير نشان مي دهد اگر چه محدوديت مصرف كالري مي تواند براي انسان مفيد باشد اما در خصوص افزايش طول عمر ، اين امر كافي نيست .
خبر خوشحال كننده اين است كه بدون كاهش مصرف مواد غذايي نيز مي توان روند مسن شدن را كند كرد. متيوپايپر ، پژوهشگر حوزه كهولت در يكي از كالج هاي دانشگاه لند مي گويد :"واضح است كه اگر رچيم غذايي به درستي متعادل گردد ، حتي بدون محدوديت كامل غذايي نيز مي توان به عمر بلندتر دست يافت."
علاقه در خصوص كاهش مصرف كالري از سال 1935 آغاز شد . اين امر مصادف با كشف جالب پژوهشگران با رژيم غذايي كم كالري ، به شرط مصرف كافي ويتامين ها و مواد معدني ، بيشتر عمر مي كردند ، با اين حال اين ايده كه گرسنگي بيش از حد بتواند براي سلامتي بسيار مفيد باشد ، خلاف عقلانيت است اما دريچه اي رو به فوايد هم در آن وجود دارد. اگر چه كاهش بيش از اندازه كالري ، منجر به كاهش عمر مي شود اما كاهش متعادل آن منجر به افزايش طول عمر مي شود(نمودار صفحه 20 را مشاهده كنيد.)
اثر كاهش كالري تا به حال افزايش عمر ساير موجودات زنده اغم از مخمرها ، كرم هاي نماتد ، حشرات ميوه ها و موش ها ديده شده است . به عنوان مثال اگر مصرف كالري موش ها 30 تا 50 درصد كاهش يابد ، آنها تا 50 درصد بيشتر عمر مي كنند.به علاوه پستانداران در مقابل مجموعه اي از بيماري هاي وابسته به سن مانند سرطان ، بيماري هاي قلبي ، ديابت نوع 2 و آلزايمر مصون هستند.
علت اين كه مصرف كمتر غذا منجر به عمر بيشتر حيوانات مي شود مشخص نيست . اگر چه يك رژيم محدود منجر به تغييرات مولكولي و ژنتيكي زيادي مي شود ، اما تنها برخي از اين موارد در ميان گونه هاي مورد مطالعه مشترك بوده اند . با اين وجود به نظر مي رسد كه قانوني كلي وجود دارد مبني بر اين كه كمبود مواد غذايي منجر به اين امر مي شود كه موجودات زنده منابع را به جاي رشد و توليد مثل ، صرف كاركردهاي پايه اي بقا كنند. از ديدگاه تكاملي ، اين نوع تطبيق مي تواند به موجودات زنده كمك كند كه در شرايط كمبود شديد مواد غذايي ، زنده بمانند.
انسان ها بيشتر عمر كرده و مسلما مطالعه آنها در مقايسه با مطالعه حشرات و موش ها سخت تر است . اما اخيرا دو منبع ذكر كردها ند كه اين امر در خصوص انسان ها نيز صادق است .
منبع اول مربوط به مطالعه اي 20 ساله بر روي بوزينه هاي دم كوتاه است .
طي يك سال و نيم گذشته كولينز رايدوت مصرف غذاي خود را تا 1500 كالري در روز كاهش داده است . وي با 170 سانتي متر قد تنها 50 كيلوگرم وزن دارد.
غذاهاي غني از ويتامين نظير سيب زميني شيرين ، بروكلي ، اسفناج ، تخم مغر و غلات كامل ، غذاي اصلي وي را تشكيل مي دهند. جالب است كه وي ابراز مي كند كه به ندرت احساس گرسنگي مي كند. او تاكيد مي كند كه گاهي اوقات در مقابل برخي غذاهاي غيرسالم مانند هالاپنيوي سرخ شده (نوعي فلفل سبز تند كه در غذاي مكزيكي مصرف مي شود) مقاومت خود را از دست مي دهد ، اما مي گويد : «اين امر به ندرت اتفاق مي افتد و پس از آن دوباره به رژيم غذايي سال قبلي باز مي گردم.»
گفتني است كه نقاط ضعفي هم وجود دارند. از آن جا كه مصرف سطح پيشنهادي ويتامين ها و مواد معدني بدون مصرف مكمل ها (كه كروني ها غالبا از مصرف آنها اجتناب مي كنند) سخت است ، محدود كنندگان كالري غالبا زمان زيادي را صرف پايه ريزي و بررسي رژيم روزانه خود مي كنند. كولينز رايدوت براي جلوگيري از لاغري مفرط ، ميزان دويدن خود را نيز كاهش داده است . وي قبلا عادت داشت كه روزانه 5 كيلومتر بدود. وي مي گويد غذا خوردن در جمع نيز ، مسئله ديگري است .
او معتقد است كه رژيم غذايي روزانه اش داراي فوايدي از جمله روحيه بهتر ف خواب بهتر ، ذهن بازتر و حافظه بهتر است . با اين حال او دوست ندارد تا سن 100 سالگي عمر كند. او مي گويد :«هدف من كُند كردن روند پيري است . بنابراين وقتي به سن بازنشستگي مي رسم ، انرژي شادابي لازم براي زندگي كردن را دارم . من نمي توانم به شيوه ديگري از زندگي كردن فكر كنم.»
منبع دوم مربوط به مطالعه افرادي است كه محدوديت مصرف كالري را تجربه مي كردند. گروه هاي مشتاق اوليه در اوايل دهه 1990 از طريق اين مجمع كه اعضاي آنها از طريق پست الكترونيك در ارتباط بودند، شكل گرفتند. اين گروه ، بعدها به مجمع جهاني محدوديت مصرف كالري تبديل شد و هم اكنون داراي 3 هزار عضو است كه خود را كروني "CRONies1"مي نامند كه اين لغت فرم كوتاه لغت لاتين" محدويت مصرف كاري با تغذيه مطلوب" است ، بديهي است كه اين سبك زندگي مناسب همه نيست . برخي از افراد ، دردهاي ناشي از گرسنگي را گزارش داده اند و اين مجمع در وب سايت مزبور اخطار داده است كه افت دماي بدن ، تأخير در بهبود زخم ها و ناباوري كوتاه مدت ، از عوارض جانبي برنامه هاست . اما بسياري از كروني ها معتقدند كه گرسنگي ، معضل بزرگي نيست و آنها تحت اين رژيم صرفه جويانه ، احساس سلامت و شادماني بيشتر مي كنند.
كروني ها غالبا مصرف كالري خود را معادل 10 تا 30 درصد مصرف پيشنهادي ، كاهش مي دهند و اكثر آنها نزديك به پايين ترين حد "شاخص توده بدن " يا BMI2 هستند كه معادل 18/5 كيلوگرم در مربع قد (در هر متر) است.
آنها جهت حصول اطمينان از دريافت تمامي مواد غذايي مورد نياز ، بدون فراتر رفتن از سهميه كالري ، رژيم خود را مبني بر سبزي ها تنظيم مي كنند. اين رژيم بايستي به دقت تنظيم شود كه اين كار از طريق رايانه صورت مي پذيرد. "ليگي فونتانا" ، استاد پزشكي دانشگاه واشنگتن در سنت لوئيس و رئيس بخش تعذيه و كهولت در موسسه ملي سلامت ايتاليا كه در 8 سال اخير كروني ها را مورد بررسي قرار داده است ، مي گويد:"مردم فكر مي كنند كه محدوديت مصرف كالري به معني كم غذا خوردن است اما آنها نمي دانند كه كروني ها ، مقدار بسيار زيادي غذاي كم كالري مصرف مي كنند كه داراي مواد مغذي زيادي است."
در اين مورد نيز همانند مطالعه مربوط به بوزينه ها ، بسيار زود است كه بگوييم كاهش مصرف كالري منجر به افزايش طول عمر مي شود. مسن ترين افراد مطالعات فونتانا ، در دهه 70 زندگي خود هستند كه معادل ميانگين اميد به زندگي در آمريكايي هاست . با اين حال شواهدي هم وجود دارند كه حاكي از افزايش طول عمر هستند. فونتا در سال 2007 نشان داد كه كروني ها داراي سابقه متابوليسم (سوخت و ساز) مطلوب ، فشار خون و سطح كالري پايين هستند. وي مي گويد قلب آنها 15 سال جوان تر از آمريكايي ها هم سنشان است .
IGF1 به عنوان عاملي مهم در فرايند پيري معرفي شده است . ميزان اين هورمون در كرم ها ، مگس ها و موش ها داراي رژيم غذايي محدود ، از حد طبيعي كمتر است و تصور بر اين است كه اين امر تا حدي منجر به طول عمر بيشتر آنها مي شود. اما در خصوص افراد مشاهده شده است كه كروني ها داراي سطح يكساني از IGF1 در مقايسه با سايرين هستند.
يك توضيح ممكن براي اين عدم تطابق ، ممكن است مربوط به فرضيه نويني در خصوص چگونگي تاثير رژيم غذايي بر روند پير شدن باشد . طبق اين فرضيه ، كاهش مصرف كالري ممكن است تنها عامل افزايش طول عمر نباشد ؛ حداقل در برخي گونه ها شايد اين امر به دليل كاهش پروتئين در رژيم غذايي باشد . يكي از شواهد مزبور ، به مطالعات انجام شده در كرم هاي ميوه و جوندگان بر مي گردد. اگر به اين حيوانات ، رژيم غذايي خاصي با اسيدهاي آمينه ـ كه اجزاي سازنده پروتئين ها هستندـ كمتري داده شود ، آنها مي توانند تا هر اندازه اي كه مي خواهند كالري مصرف كرده و هم چنان بيشتر عمر كنند. "پايير" نويسنده مطالعات مگس ها در مجله "نيچر" ،مي گويد:"اين نتايج به وضوح نشان مي دهد كه براي افزايش طول عمر ، احتياجي به كاهش ميزان مصرف كالري نيست."
مطالعه مسيرهاي مولكولي داخل سلول ها كه بر طول عمر اثر گذارند نيز بر اين امر صحه مي گذارد . مولكولي به نام TOR مجموعه اي از عكس العمل ها را از خود نشان مي دهد كه رشد را در ازاي از دست رفتن طول عمر افزايش مي دهد . محدود كردن TOR منجر به افزايش طول عمر تمامي موجودات زنده مطالعه شده تا به امروز (كه از جمله مخمرها و موش ها مي شوند) مي گردد. مهم ترين فعال كننده هاي TOR ، اسيدهاي آمينه هستندن.
اما تئوري پروتئين در خصوص كروني ها چه مي گويد ؟ فونتانا دريافت كه افراد تحت مطالعه وي ، حجم زيادي پروتئين مصرف مي كردند كه معادل روزانه 1/7 گرم به ازاي هر كيلوگرم از زون بدن بود. اين رقم بيشتر از ميزان مصرف پيشنهادي دولت آمريكا (روزانه 8% گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن) و هم چنين بالاتر از ميزان مصرف رژيم عادي آمريكايي هاست (روزانه 1/2 گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن.)
اگر اين تئوري جديددرست باشد بايستي بر روي كليت مبحث محدود كردن مصرف كالري تجديد نظر كرد. از آن جا كه اين واژه مي تواند بسيار گمراه كننده باشد ، فونتانا و ديگران به جاي اين واژه از واژه محدوديت غذايي استفاده مي كنند . پس از انتشار نتايج مطالعات مذكور ، برخي كروني ها مصرف پروتئين خود را كم كردند.
تئوري پروتئين براي افرادي كه داراي برنامه هاي كاهش وزن بر اساس كاهش مصرف كربوهيدرات (به عنوان مثال از طريق رژيم اتكينز) هستند، خبر بدي است .
پايپر مي گويد :"من در خصوص رژيم هاي غذايي كه تأكيدي موكدي بر روي پروتئين دارند ، بسيار محتاطانه عمل مي كنم زيرا مشاهده ميزان سلامت اين رژيم ها در عمل بسيار سخت است." فونتانا ار اين هم فراتر رفته و مي گويد رژيم هايي با سطح پروتئين بالا مي توانندريسك پيري و بروز سرطان را برداشته باشند.
اين موضوع براي افرادي كه هم اكنون داراي رژيم هاي غذايي كم پروتئين هستند (همانند گياه خواران كه از خوردن گوشت ، تخم مرغ و فرآورده هاي شيري پرهيز مي كنند) امري مثبت تلقي مي شود.
فونتانا در سال 2007 نشان داد كه گياه خواران نسبت به افرادي كه گوشت مصرف مي كنند ، سطح كمتري از IGF1 را دارند .
خبر خوب ديگري نيز براي گياه خواران وجود دارد . مطالعات صورت گرفته بر روي كرم ها و جوندگان نشان مي دهد كه كاهش مصرف كالري منجر به افزايش طول عمر مي شود. پروتئين موجود در گوشت و ساير محصولات حيواني ، سطح بالايي از متيونين را دارد ، بنابراين رژيم گياهي از اين لحاظ نيز مثبت تلقي مي شود.
اگر محدوديت مصرف كالري براي افراد سخت باشد ، كاهش مصرف كالري و پروتئين به طور هم زمان قعا به طور مضاعفي مشكل تر است . افرادي كه در خصوص زنده ماندن تا 130 سالگي مصمم هستند ، ممكن است نهايت تلاش خود را در اين راستا انجام دهند ؛ اما بقيه افراد كه رژيم غذايي با سطح پيشنهادي پروتئين را دنبال مي كنند مي تواننداز طول عمر و سلامت مناسب برخوردار باشند. فونتانا در يكي از آخرين مقالات مروري خود مي گويد : "حفظ محدوديت كالري ساده تر است و ممكن است در كاهش سطح IGF1 در انسان موثرتر باشد."
براي آن دسته از افرادي كه تمايلي به تغيير رژيم غذايي خود ندارند ، مصرف نوعي قرص كه اثرات مزبور را بدون تحمل سختي دو برابر مي كند گزينه وسوسه انگيزي است . شركت هايي دارويي به دنبال كشف داروهايي با اثرات مشابه كاهش كالري هستند. در دهه اخير بيشترين تمركز بر روي بررسي ملكولي به نام "سيرتوينز" (Sirtuins) بوده است كه عملكرد اكثر ژن هاي مربوط به روندي پيري را كُند مي كند. گزارش ها مبني بر اين كه رسوراترول (Resveratrol) طول عمر را در برخي گونه ها و از طريق فعال سازي سيرتوينز افزايش مي دهد، منجر به فروش گسترده مكمل هاي رسوراترول شد.
رسوراترول هنوز حاميان خود را دارد ، اما داده هاي ناسازگار ارائه شده بر روي حيوانات از اشتياق اوليه نسبت به اين امر كاسته است .
اخيرا تمركز بيشتر بر روي يافتن تركيباتي است كه عملكرد TOR را متوقف مي كنند. يكياز اين روش ها مربوط به دارويي به"نام راپامايسين" (Rapamycin) است كه يك "ايمينو ساپرسيو" (Immunosuppressive) بوده و به افرادي كه پيوند عضو شده اند داده مي شود. سال گذشته مشخص شد كه راپامايسين ، طول عمر موش ها و حتي افرادي كه در سنين بالا و در حدود 60 سالگي از آن مصرف مي كنند را افزايش مي دهد. با اين وجود ، از آن جا كه افرادي در محيط بهداشتي را افزايش مي دهد. با اين وجود ، از آن جا كه افراد در محيط بهداشتي آزمايشگاهي زندگي مي كنند ، اثر قوي ايمنوساپرسيو راپامايسين ممكن است اين حقيقت كه اين دارو ، ضد روند پيري عمل مي كند را تحت شعاع قرار دهد . تركيبات مشابه ديگر كه مسموميت كمتري را ايجاد مي كنند در اين حوزه نويد بخش تر هستند.
"گزينه ديگر، دارويي به نام "متفورمين"(Metformin) است كه براي درمان ديابت نوع 2 تجويز مي شود. متفومرين عملكرد TOR را متوقف مي كند و طول عمر كرم ها و موش هارا افزايش مي دهد . اما آيا متفورمين روند پيري را در انسان ها نيز كاهش مي دهد؟ مطالعات چاپ شده در اوايل سال جاري نشان مي دهند كه افراد مبتلا به ديابت كه متفورمين مصرف مي كنند، به احتمال كمتري به سرطان مبتلا مي شوند. "ديويد جيمز" از دانشگاه لندن مي گويد مهم ترين عامل خطر سرطان ، پيري است . وي معتقد است كه متفورمين اثري كلي بر روند پيري دارد و تنها براي ديابت موثر واقع نمي شود.
اگر متفورمين از راپامايسين اثرات مسموميتي كمتري دارد ، اما اين دارو نيز مي تواند به نوبه خود اثراتي جانبي مانند تهوع و اسهال را به همراه داشته باشد . بنابراين محققان تا زمان يافتن قرص مناسبي براي افزايش طول عمر گزينه مناسبي را در اختيار دارند .
اگر متفورمين از راپامايسين اثرات مسموميتي كمتري دارد ، اما اين دارو نيز مي تواند به نوبه خود اثراتي جانبي مانند تهوع و اسهال را به همراه داشته باشد . بنابراين محققان تا زمان يافتن قرص مناسبي براي افزايش طول عمر گزينه مناسبي را در اختيار دارند.
اثبات تئوري پروتئين و ارتباط آن با افزايش طول عمر هنوز رد مراحل اوليه قرار دارد . حتي فونتانا عقيده دارد كه عوامل مغذي ديگري ـ مانند اسيدهاي چرب و يا كلسترول ـ ممكن است در اين زمينه نقش داشته باشند . ساير محققان معتقدند كليد اصلي اين ماجرا ، نسبت كالري به پروتئين است .
تاكنون بهترين گزينه براي دوري از پيري و بيماري ها هنوز هم مصرف سبزي هاست . شايد اگر خدايان از سبزي ها استفاده مي كردند ، تيتونوس مي توانست سال هاي بهتري را با ائوس سپري كند!
در اسطوره شناسي يونان ، داستان شاهزاده اهل تروا به نام تيتونيوس ، داستاني غم انگيز است . دوستدراي وي ، الهه ائوس از زئوس درخواست كرد كه به وي ، عمر جاودان ببخشد اما فراموش كرد كه جواني جاودان را نيز ذكر كند . زماني مي گذرد و رد حالي كه الهه سپيده دم جوان و زيبا باقي مي ماند ، تيتونيوس رو به تحليل رفته و به دليل كهولت سن ، به بستر بيماري مي افتد. نهايتا ائوس وي را در اتاقي از قصر آسماين خود زنداني مي كنداما مواره صداي بي جان وي كه براي مرگ التماس مي كند شنيده مي شود.
در تمام تاريخ ، روياي جواني جاودان در فرهنگ ها مشاهده مي شود اما تنها در قرن بيستم مطالعه بر روي طول عمر آغاز شد. هنوز بسياري از ابعاد پير شدن به صورت يك راز باقي مانده است و ما هنوز علل پير شدن را نمي دانيم. راه هاي بسياري در پاسخ به سوال چگونگي جلوگيري از روند پيري وجود دارند كه معمول ترين آنها كاهش كالري و پيروي از يك رژيم غذايي مادام العمر است .
محدود ساختن مصرف كالري نه تنها طول عمر حيوانات آزمايشگاهي را افزايش مي دهد ، بلكه سلامت آنها (مدت زمانيكه بدون بيماري زندگي مي كند) را نيز تحت الشعاع قرار مي دهد. بسياري از افراد با فرض اين كه اين روش نتايج مشابهي بر روي بشر نيز دارد ، رژيم غذايي محدودي را برگزيده اند.
شواهد اخير نشان مي دهد اگر چه محدوديت مصرف كالري مي تواند براي انسان مفيد باشد اما در خصوص افزايش طول عمر ، اين امر كافي نيست .
خبر خوشحال كننده اين است كه بدون كاهش مصرف مواد غذايي نيز مي توان روند مسن شدن را كند كرد. متيوپايپر ، پژوهشگر حوزه كهولت در يكي از كالج هاي دانشگاه لند مي گويد :"واضح است كه اگر رچيم غذايي به درستي متعادل گردد ، حتي بدون محدوديت كامل غذايي نيز مي توان به عمر بلندتر دست يافت."
علاقه در خصوص كاهش مصرف كالري از سال 1935 آغاز شد . اين امر مصادف با كشف جالب پژوهشگران با رژيم غذايي كم كالري ، به شرط مصرف كافي ويتامين ها و مواد معدني ، بيشتر عمر مي كردند ، با اين حال اين ايده كه گرسنگي بيش از حد بتواند براي سلامتي بسيار مفيد باشد ، خلاف عقلانيت است اما دريچه اي رو به فوايد هم در آن وجود دارد. اگر چه كاهش بيش از اندازه كالري ، منجر به كاهش عمر مي شود اما كاهش متعادل آن منجر به افزايش طول عمر مي شود(نمودار صفحه 20 را مشاهده كنيد.)
اثر كاهش كالري تا به حال افزايش عمر ساير موجودات زنده اغم از مخمرها ، كرم هاي نماتد ، حشرات ميوه ها و موش ها ديده شده است . به عنوان مثال اگر مصرف كالري موش ها 30 تا 50 درصد كاهش يابد ، آنها تا 50 درصد بيشتر عمر مي كنند.به علاوه پستانداران در مقابل مجموعه اي از بيماري هاي وابسته به سن مانند سرطان ، بيماري هاي قلبي ، ديابت نوع 2 و آلزايمر مصون هستند.
علت اين كه مصرف كمتر غذا منجر به عمر بيشتر حيوانات مي شود مشخص نيست . اگر چه يك رژيم محدود منجر به تغييرات مولكولي و ژنتيكي زيادي مي شود ، اما تنها برخي از اين موارد در ميان گونه هاي مورد مطالعه مشترك بوده اند . با اين وجود به نظر مي رسد كه قانوني كلي وجود دارد مبني بر اين كه كمبود مواد غذايي منجر به اين امر مي شود كه موجودات زنده منابع را به جاي رشد و توليد مثل ، صرف كاركردهاي پايه اي بقا كنند. از ديدگاه تكاملي ، اين نوع تطبيق مي تواند به موجودات زنده كمك كند كه در شرايط كمبود شديد مواد غذايي ، زنده بمانند.
پيشروان طول عمر
انسان ها بيشتر عمر كرده و مسلما مطالعه آنها در مقايسه با مطالعه حشرات و موش ها سخت تر است . اما اخيرا دو منبع ذكر كردها ند كه اين امر در خصوص انسان ها نيز صادق است .
منبع اول مربوط به مطالعه اي 20 ساله بر روي بوزينه هاي دم كوتاه است .
يك روز از زندگي يك كروني
طي يك سال و نيم گذشته كولينز رايدوت مصرف غذاي خود را تا 1500 كالري در روز كاهش داده است . وي با 170 سانتي متر قد تنها 50 كيلوگرم وزن دارد.
غذاهاي غني از ويتامين نظير سيب زميني شيرين ، بروكلي ، اسفناج ، تخم مغر و غلات كامل ، غذاي اصلي وي را تشكيل مي دهند. جالب است كه وي ابراز مي كند كه به ندرت احساس گرسنگي مي كند. او تاكيد مي كند كه گاهي اوقات در مقابل برخي غذاهاي غيرسالم مانند هالاپنيوي سرخ شده (نوعي فلفل سبز تند كه در غذاي مكزيكي مصرف مي شود) مقاومت خود را از دست مي دهد ، اما مي گويد : «اين امر به ندرت اتفاق مي افتد و پس از آن دوباره به رژيم غذايي سال قبلي باز مي گردم.»
گفتني است كه نقاط ضعفي هم وجود دارند. از آن جا كه مصرف سطح پيشنهادي ويتامين ها و مواد معدني بدون مصرف مكمل ها (كه كروني ها غالبا از مصرف آنها اجتناب مي كنند) سخت است ، محدود كنندگان كالري غالبا زمان زيادي را صرف پايه ريزي و بررسي رژيم روزانه خود مي كنند. كولينز رايدوت براي جلوگيري از لاغري مفرط ، ميزان دويدن خود را نيز كاهش داده است . وي قبلا عادت داشت كه روزانه 5 كيلومتر بدود. وي مي گويد غذا خوردن در جمع نيز ، مسئله ديگري است .
او معتقد است كه رژيم غذايي روزانه اش داراي فوايدي از جمله روحيه بهتر ف خواب بهتر ، ذهن بازتر و حافظه بهتر است . با اين حال او دوست ندارد تا سن 100 سالگي عمر كند. او مي گويد :«هدف من كُند كردن روند پيري است . بنابراين وقتي به سن بازنشستگي مي رسم ، انرژي شادابي لازم براي زندگي كردن را دارم . من نمي توانم به شيوه ديگري از زندگي كردن فكر كنم.»
منبع دوم مربوط به مطالعه افرادي است كه محدوديت مصرف كالري را تجربه مي كردند. گروه هاي مشتاق اوليه در اوايل دهه 1990 از طريق اين مجمع كه اعضاي آنها از طريق پست الكترونيك در ارتباط بودند، شكل گرفتند. اين گروه ، بعدها به مجمع جهاني محدوديت مصرف كالري تبديل شد و هم اكنون داراي 3 هزار عضو است كه خود را كروني "CRONies1"مي نامند كه اين لغت فرم كوتاه لغت لاتين" محدويت مصرف كاري با تغذيه مطلوب" است ، بديهي است كه اين سبك زندگي مناسب همه نيست . برخي از افراد ، دردهاي ناشي از گرسنگي را گزارش داده اند و اين مجمع در وب سايت مزبور اخطار داده است كه افت دماي بدن ، تأخير در بهبود زخم ها و ناباوري كوتاه مدت ، از عوارض جانبي برنامه هاست . اما بسياري از كروني ها معتقدند كه گرسنگي ، معضل بزرگي نيست و آنها تحت اين رژيم صرفه جويانه ، احساس سلامت و شادماني بيشتر مي كنند.
كروني ها غالبا مصرف كالري خود را معادل 10 تا 30 درصد مصرف پيشنهادي ، كاهش مي دهند و اكثر آنها نزديك به پايين ترين حد "شاخص توده بدن " يا BMI2 هستند كه معادل 18/5 كيلوگرم در مربع قد (در هر متر) است.
آنها جهت حصول اطمينان از دريافت تمامي مواد غذايي مورد نياز ، بدون فراتر رفتن از سهميه كالري ، رژيم خود را مبني بر سبزي ها تنظيم مي كنند. اين رژيم بايستي به دقت تنظيم شود كه اين كار از طريق رايانه صورت مي پذيرد. "ليگي فونتانا" ، استاد پزشكي دانشگاه واشنگتن در سنت لوئيس و رئيس بخش تعذيه و كهولت در موسسه ملي سلامت ايتاليا كه در 8 سال اخير كروني ها را مورد بررسي قرار داده است ، مي گويد:"مردم فكر مي كنند كه محدوديت مصرف كالري به معني كم غذا خوردن است اما آنها نمي دانند كه كروني ها ، مقدار بسيار زيادي غذاي كم كالري مصرف مي كنند كه داراي مواد مغذي زيادي است."
در اين مورد نيز همانند مطالعه مربوط به بوزينه ها ، بسيار زود است كه بگوييم كاهش مصرف كالري منجر به افزايش طول عمر مي شود. مسن ترين افراد مطالعات فونتانا ، در دهه 70 زندگي خود هستند كه معادل ميانگين اميد به زندگي در آمريكايي هاست . با اين حال شواهدي هم وجود دارند كه حاكي از افزايش طول عمر هستند. فونتا در سال 2007 نشان داد كه كروني ها داراي سابقه متابوليسم (سوخت و ساز) مطلوب ، فشار خون و سطح كالري پايين هستند. وي مي گويد قلب آنها 15 سال جوان تر از آمريكايي ها هم سنشان است .
IGF1 به عنوان عاملي مهم در فرايند پيري معرفي شده است . ميزان اين هورمون در كرم ها ، مگس ها و موش ها داراي رژيم غذايي محدود ، از حد طبيعي كمتر است و تصور بر اين است كه اين امر تا حدي منجر به طول عمر بيشتر آنها مي شود. اما در خصوص افراد مشاهده شده است كه كروني ها داراي سطح يكساني از IGF1 در مقايسه با سايرين هستند.
يك توضيح ممكن براي اين عدم تطابق ، ممكن است مربوط به فرضيه نويني در خصوص چگونگي تاثير رژيم غذايي بر روند پير شدن باشد . طبق اين فرضيه ، كاهش مصرف كالري ممكن است تنها عامل افزايش طول عمر نباشد ؛ حداقل در برخي گونه ها شايد اين امر به دليل كاهش پروتئين در رژيم غذايي باشد . يكي از شواهد مزبور ، به مطالعات انجام شده در كرم هاي ميوه و جوندگان بر مي گردد. اگر به اين حيوانات ، رژيم غذايي خاصي با اسيدهاي آمينه ـ كه اجزاي سازنده پروتئين ها هستندـ كمتري داده شود ، آنها مي توانند تا هر اندازه اي كه مي خواهند كالري مصرف كرده و هم چنان بيشتر عمر كنند. "پايير" نويسنده مطالعات مگس ها در مجله "نيچر" ،مي گويد:"اين نتايج به وضوح نشان مي دهد كه براي افزايش طول عمر ، احتياجي به كاهش ميزان مصرف كالري نيست."
مطالعه مسيرهاي مولكولي داخل سلول ها كه بر طول عمر اثر گذارند نيز بر اين امر صحه مي گذارد . مولكولي به نام TOR مجموعه اي از عكس العمل ها را از خود نشان مي دهد كه رشد را در ازاي از دست رفتن طول عمر افزايش مي دهد . محدود كردن TOR منجر به افزايش طول عمر تمامي موجودات زنده مطالعه شده تا به امروز (كه از جمله مخمرها و موش ها مي شوند) مي گردد. مهم ترين فعال كننده هاي TOR ، اسيدهاي آمينه هستندن.
اما تئوري پروتئين در خصوص كروني ها چه مي گويد ؟ فونتانا دريافت كه افراد تحت مطالعه وي ، حجم زيادي پروتئين مصرف مي كردند كه معادل روزانه 1/7 گرم به ازاي هر كيلوگرم از زون بدن بود. اين رقم بيشتر از ميزان مصرف پيشنهادي دولت آمريكا (روزانه 8% گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن) و هم چنين بالاتر از ميزان مصرف رژيم عادي آمريكايي هاست (روزانه 1/2 گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن.)
كهولت زودرس
اگر اين تئوري جديددرست باشد بايستي بر روي كليت مبحث محدود كردن مصرف كالري تجديد نظر كرد. از آن جا كه اين واژه مي تواند بسيار گمراه كننده باشد ، فونتانا و ديگران به جاي اين واژه از واژه محدوديت غذايي استفاده مي كنند . پس از انتشار نتايج مطالعات مذكور ، برخي كروني ها مصرف پروتئين خود را كم كردند.
تئوري پروتئين براي افرادي كه داراي برنامه هاي كاهش وزن بر اساس كاهش مصرف كربوهيدرات (به عنوان مثال از طريق رژيم اتكينز) هستند، خبر بدي است .
پايپر مي گويد :"من در خصوص رژيم هاي غذايي كه تأكيدي موكدي بر روي پروتئين دارند ، بسيار محتاطانه عمل مي كنم زيرا مشاهده ميزان سلامت اين رژيم ها در عمل بسيار سخت است." فونتانا ار اين هم فراتر رفته و مي گويد رژيم هايي با سطح پروتئين بالا مي توانندريسك پيري و بروز سرطان را برداشته باشند.
اين موضوع براي افرادي كه هم اكنون داراي رژيم هاي غذايي كم پروتئين هستند (همانند گياه خواران كه از خوردن گوشت ، تخم مرغ و فرآورده هاي شيري پرهيز مي كنند) امري مثبت تلقي مي شود.
فونتانا در سال 2007 نشان داد كه گياه خواران نسبت به افرادي كه گوشت مصرف مي كنند ، سطح كمتري از IGF1 را دارند .
خبر خوب ديگري نيز براي گياه خواران وجود دارد . مطالعات صورت گرفته بر روي كرم ها و جوندگان نشان مي دهد كه كاهش مصرف كالري منجر به افزايش طول عمر مي شود. پروتئين موجود در گوشت و ساير محصولات حيواني ، سطح بالايي از متيونين را دارد ، بنابراين رژيم گياهي از اين لحاظ نيز مثبت تلقي مي شود.
اگر محدوديت مصرف كالري براي افراد سخت باشد ، كاهش مصرف كالري و پروتئين به طور هم زمان قعا به طور مضاعفي مشكل تر است . افرادي كه در خصوص زنده ماندن تا 130 سالگي مصمم هستند ، ممكن است نهايت تلاش خود را در اين راستا انجام دهند ؛ اما بقيه افراد كه رژيم غذايي با سطح پيشنهادي پروتئين را دنبال مي كنند مي تواننداز طول عمر و سلامت مناسب برخوردار باشند. فونتانا در يكي از آخرين مقالات مروري خود مي گويد : "حفظ محدوديت كالري ساده تر است و ممكن است در كاهش سطح IGF1 در انسان موثرتر باشد."
براي آن دسته از افرادي كه تمايلي به تغيير رژيم غذايي خود ندارند ، مصرف نوعي قرص كه اثرات مزبور را بدون تحمل سختي دو برابر مي كند گزينه وسوسه انگيزي است . شركت هايي دارويي به دنبال كشف داروهايي با اثرات مشابه كاهش كالري هستند. در دهه اخير بيشترين تمركز بر روي بررسي ملكولي به نام "سيرتوينز" (Sirtuins) بوده است كه عملكرد اكثر ژن هاي مربوط به روندي پيري را كُند مي كند. گزارش ها مبني بر اين كه رسوراترول (Resveratrol) طول عمر را در برخي گونه ها و از طريق فعال سازي سيرتوينز افزايش مي دهد، منجر به فروش گسترده مكمل هاي رسوراترول شد.
رسوراترول هنوز حاميان خود را دارد ، اما داده هاي ناسازگار ارائه شده بر روي حيوانات از اشتياق اوليه نسبت به اين امر كاسته است .
اخيرا تمركز بيشتر بر روي يافتن تركيباتي است كه عملكرد TOR را متوقف مي كنند. يكياز اين روش ها مربوط به دارويي به"نام راپامايسين" (Rapamycin) است كه يك "ايمينو ساپرسيو" (Immunosuppressive) بوده و به افرادي كه پيوند عضو شده اند داده مي شود. سال گذشته مشخص شد كه راپامايسين ، طول عمر موش ها و حتي افرادي كه در سنين بالا و در حدود 60 سالگي از آن مصرف مي كنند را افزايش مي دهد. با اين وجود ، از آن جا كه افرادي در محيط بهداشتي را افزايش مي دهد. با اين وجود ، از آن جا كه افراد در محيط بهداشتي آزمايشگاهي زندگي مي كنند ، اثر قوي ايمنوساپرسيو راپامايسين ممكن است اين حقيقت كه اين دارو ، ضد روند پيري عمل مي كند را تحت شعاع قرار دهد . تركيبات مشابه ديگر كه مسموميت كمتري را ايجاد مي كنند در اين حوزه نويد بخش تر هستند.
"گزينه ديگر، دارويي به نام "متفورمين"(Metformin) است كه براي درمان ديابت نوع 2 تجويز مي شود. متفومرين عملكرد TOR را متوقف مي كند و طول عمر كرم ها و موش هارا افزايش مي دهد . اما آيا متفورمين روند پيري را در انسان ها نيز كاهش مي دهد؟ مطالعات چاپ شده در اوايل سال جاري نشان مي دهند كه افراد مبتلا به ديابت كه متفورمين مصرف مي كنند، به احتمال كمتري به سرطان مبتلا مي شوند. "ديويد جيمز" از دانشگاه لندن مي گويد مهم ترين عامل خطر سرطان ، پيري است . وي معتقد است كه متفورمين اثري كلي بر روند پيري دارد و تنها براي ديابت موثر واقع نمي شود.
اگر متفورمين از راپامايسين اثرات مسموميتي كمتري دارد ، اما اين دارو نيز مي تواند به نوبه خود اثراتي جانبي مانند تهوع و اسهال را به همراه داشته باشد . بنابراين محققان تا زمان يافتن قرص مناسبي براي افزايش طول عمر گزينه مناسبي را در اختيار دارند .
اگر متفورمين از راپامايسين اثرات مسموميتي كمتري دارد ، اما اين دارو نيز مي تواند به نوبه خود اثراتي جانبي مانند تهوع و اسهال را به همراه داشته باشد . بنابراين محققان تا زمان يافتن قرص مناسبي براي افزايش طول عمر گزينه مناسبي را در اختيار دارند.
اثبات تئوري پروتئين و ارتباط آن با افزايش طول عمر هنوز رد مراحل اوليه قرار دارد . حتي فونتانا عقيده دارد كه عوامل مغذي ديگري ـ مانند اسيدهاي چرب و يا كلسترول ـ ممكن است در اين زمينه نقش داشته باشند . ساير محققان معتقدند كليد اصلي اين ماجرا ، نسبت كالري به پروتئين است .
تاكنون بهترين گزينه براي دوري از پيري و بيماري ها هنوز هم مصرف سبزي هاست . شايد اگر خدايان از سبزي ها استفاده مي كردند ، تيتونوس مي توانست سال هاي بهتري را با ائوس سپري كند!
پي نوشتها
1-CRONies= Calorie Restriction whit Optimal Nutrition/ 2- Body Mass Index
