جاذبه هاي ديدني اتریش

وين
 

وين پايتخت کشور اتريش و بر کرانه رود دانوب قرار گرفته است. وين، يکي از شهرهاي تاريخي اروپاست که از سال 1558 تا 1806 محل اقامت امپراتوري روم و پس از آن پايتخت امپراتوري اتريش - مجارستان بود. از سال 1938 تا سال 1945 اتريش به آلمان ملحق شد. در سال 1955 اين کشور استقلال خود را به دست آورد و وين دوباره پايتخت اتريش شد.
وين داراي 34 کليسا است که معروفترين آنها کليساي سنت استفان است. اين کليسا سمبل شهر وين بوده و در مرکز قديمي شهر واقع است.وين سومين شهر دنياست که دفتر سازمان ملل متحد در آن قرار دارد و دفاتر بين المللي برخي از سازمان هاي جهاني مانند اوپک،OSZE و سازمان انرژي اتمي در اين شهر استقرار يافته است. بافت مرکزي شهر وين بنا به درخواست دولت اين کشور در سال 2001 ميلادي از جانب سازمان يونسکو به عنوان ميراث فرهنگي جهاني به ثبت رسيده است. اين شهر به شهر کنگره ها و جشنواره شهرت دارد، همه ساله سمينار بين المللي متعددي برگزار مي شود.
خانه فيگارو، موزه هايدن، قصر بلودر، کاخامپراتوري، کاخ شواتزنبورگ، کاخ شونبرون، ساختمان پارلمان که به سبک معابد يوناني ساخته شده و از زيباترين عمارتهاي اتريش است، موزه پست، ويرانه هاي رومي و اپراي بزرگ شهر وين گوشه اي از نقاط ديدني شهر هستند.
کاخک شونبرون نيز از ديدني ترين جاهاي وين است که در دوره باروک و حدود سال 1700 ميلادي بنا شده است و در آن سالني قرار دارد که به سالن ايراني مشهور بوده و معماري آن نيز به سبک معماري ايراني است. در زبان آلماني شون به معناي زيبا و برون به معناي چشمه است. همچنين شونبرون داراي يک گلخانه بسيار بزرگ و مجهز بوده که در نوع خود بي نظير است و تنوع گياهاني که در آن کاشته اند تا آنجاست که تا صدسال پيش در آن درخت انار مي کاشتند. صدها گونه رز در فضاي باز اين قصر کاشته شده که به صورت فصلي دوباره کاشته مي شوند. از ديگر ديدني وين مي توان باغ وحش، قصر گلوريت و موزه دکتر لئوپل را نام برد.
از آنجا که وين زادگاه موسيقي دانان بزرگي بوده است، اين شهر به شهر موسيقي و اپرا شهرت يافته و يکي از بزرگترين مراکز علمي و فرهنگي اروپاي مرکزي است. دانشگاه وين از سال 1365 ميلادي مرکز فعاليتهاي علمي و هنري در سراسر اروپا شناخته شده است. از دانشگاه هاي دولتي وين مي توان دانشگاه ملي وين را نام برد و از دانشگاه هاي خصوصي مي توان دانشگاه بين المللي وين و دانشگاه وبستر را نام برد. وين شهر زيبايي است و در هر طرف آن پارکي ديده مي شود. معروف ترين پارک اين شهر، پارک پراتر است. اين پارک چرخ و فلک عظيمي دارد که قدمت آن به قبل از جنگ دوم مي رسد و از روي آن قسمت اعظم شهر را مي توان تماشا کرد.
علاوه بر مطالب فوق وين مرکز تجارت است، زيرا به علت قرار گرفتن بر سر راه بازرگاني شرق و غرب، به يک بازار بين المللي مبدل شده است. فراورده هاي غذايي، نوشيدني هاي مختلف، کالاهاي الکترونيکي، مواد شيميايي، توليدات فلزي و پوشاک از مهم ترين محصولات کارخانه اي اين شهر هستند. موزه کانس تيستوريس در انتهاي خيابان رينگ قرار گرفته و از بزرگترين موزه هاي شهر وين به شمار مي رود. در اين موزه مجموعه هاي بسيار متعددي وجود دارد و آثار هنرمنداني مثل رامبرانت، رافائل، رابينز، ورمير و مجموعه بسيار بزرگي از آثار بروگل در آن به چشم مي خورد. موزه جواهرات سلطنتي در سال 1987 ميلادي در يکي از محله هاي سنتي شهر به نام هافبورگ تاسيس شد، در بر دارنده جواهرات گران قيمت و نشان هايي از امپراتوري رم ودودمان هابسبورگ بوده است. کلکسيون گرافيک آلبرتينا يکي از مهم ترين و غني ترين مجموعه هاي هنري گرافيک از سراسر دنيا و نيز از دوران هاي مختلف را در خود جاي داده است. موزه قوم شناسي مجموعه اي است استتثنايي از آنچه تمدنهاي غير اروپايي در فرهنگ امروزي جهان اثر گذاشته است. موزه تکنيکي در سال 1987 باز گشايي شد و نوعي از مقايسه و ارزيابي صنايع دستي تکنولوژي را به نمايش مي گذارد. قصر بلودره يکي از ساختمانهاي عظيم وين توسط معمار اتريشي، لوکاس فن هيلده برانت (1668-1745)، براي متحد مالبرو، يعني فرانسوا اوژن ساووآ شاهزاده ي (1763-1663) ساخته شده است.
قصر روي بلندي واقع شده است و به طور خفيفي بر يک باغ داراي شيب پلکاني اشرافي دارد که با آب نماها و پرچين هاي منظم، تزيين يافته است. هيلده برانت قصر را به هفت قسمت مشخص تقسيم بندي کرده است: يک عمارت جلو- نشسته با رديفي از پنج در مرکز ساخته شده که در طرفين آن، دو جناح ساختماني با مختصر ارتفاع کمتر قرار گرفته اند؛ در طرفين اين دو جناح، دو ساختمان کوتاه تر و چهار کلاه فرنگي نبشي ساخته شده اند که چهار کنج مجموعه ي ساختمان قصر را شکل مي دهند. عمارت جلو - نشسته ي مرکزي و کلاه فرنگيهاي واقع در چهار کنج، پر کارترين بخش هاي تزئيني اند. علي رغم الگوهاي پيچيده ساختمان و ريزه کاريهاي زينتي، کارهاي شگفت انگيزي کرده است: ستونهاي چهار گوش توي کار به طرف پايين باريک مي شوند؛ از سنتوريهاي شکسته و حلقوي بالاي پنجره ها استفاده شده است؛ و تنديسها و نقوش پيروزي لب بام صف کشيده اند.
وين دومين شهر به لحاظ کيفيت زندگي در جهان و اروپاست.

سالتسبورگ
 

اين شهر در مرکز شمال اتريش واقعه شده است. سالتسبورگ که به شهر موازات معروف است مرکز است يکي از مراکز مهم هنري اتريش و همچنين مرکز تبادل بين المللي توريسم است. اين شهر، شهر مقدس اتريش است و کليساهاي هم شکل متعددي در دامنه کوه ها و ساحل درياچه هايش وجود دارد.
سالتسبورگ سرشار از آثار تاريخي و باستاني، افسانه ها، رسوم و عادات کهن و نيز گنجينه هاي هنري و تاريخي ارزشمند است. اين شهر داراي چندين موزه است که مجموعه هايي از خاطرات و دستخط هاي موازات را شامل مي شوند. يکي از آنها در محل تولد اين آهنگساز قرار دارد. باغ ميرابل که در اوايل قرن هجدهم ميلادي به وسيله هنرمند بزرگ اتريشي فيشه فون ارلاخ طراحي شده است يکي از نقاط ديدني سالتسبورگ است. سالتسبورگ از نظر کشاورزي، پرورش دام، جنگلداري و معادن در اتريش اهميت فراواني دارد. نمک، يکي از عناصر است که قرن ها از اين ناحيه استخراج شده است و به همين سبب اين شهر سالتسبورگ نام گرفته است.

گراتس
 

اين شهر مرکز ايالت استيريا و دومين شهر بزرگ اتريش است و در جنوب شرقي کشور اتريش واقع شده است. اين شهر در ساحل رود مور درجنوب ايالت استيريا قرار دارد و ادارات دولتي، فرمانداري، تالار پهلوانان و زرادخانه آن نشان دهنده سنت قديمي شهر است. کلیسا ها و مدارس آن متجاوز از پانصد سال پيش ساخته شده است. گراتس در حال حاضر داراي مراکز تجاري، فرهنگي و آموزشي مدرن است که بر پايه همان سنت هاي قديمي بنا شده است. صنايع عمده استريا که به سراسر جهان صادر مي شود در اين شهر مرکزيت يافته است. گراتس فلوس برگ و موزه سلاح هاي جنگي از نقاط ديدني اين شهر هستند. همچنين تفريحگاه و چشمه هاي معدني آن شهرت دارند. گراتس در سال 2002 به عنوان مرکز فرهنگي اروپاي متحد معرفي شد.
منبع: بهبودي، حميد؛ (1368) گردشگری در عصر نوین، زنجان، نیکان کتاب، چاپ نخست.