از ابتداي سلسله ي 28 فراعنه در مصر سياره ي مريخ به نام هوروس افق ها ناميده مي شده است، هوروس نام خدايي با بدن انسان و سر شاهين بود مصريان در اين هنگام متوجه حرکت رجوعي مريخ در آسمان شده بودند.
1570 تا 1293 پيش از ميلاد؛ مريخ مصريان
300 پيش از ميلاد: ارسطو
فيلسوف بزرگ يوناني با مشاهده ي اختفاي مريخ در پشت ماه بيان کرد که مريخ در فاصله اي دورتر از ماه نسبت به زمين قرار دارد.
130 ميلادي: بطلميوس
بطلميوس با انتشار کتاب مجسطي سعي کرد تصويري کارآمد از جهان ارايه کند که به مدل فلکي رايج به ان دوران تبديل شد. مريخ يکي از افلاک را در مدل هاي او به خود اختصاص داده بود.
1601 ميلادي: تيکو براهه
ستاره شناس برجسته ي دانمارکي، تيکو براهه، در رصدخانه ي غيراپتيکي خود به ثبت و ترسيم دقيق مسير مريخ در آسمان پرداخت.
1609 ميلادي: انتشار 2 قانون اول کپلر
يوهانس کپلر بر اساس رصدهاي تيکو براهه از مريخ 2 قانون اول مدارهاي خود را منتشر کرد. در حقيقت بررسي مدار مريخ بود که او را در صورت بندي اين قوانين کمک کرد.
1609 ميلادي:
گاليله نخستين رصد تلسکوپي از مريخ را انجام داد.
1610 ميلادي:
گاليله در يادداشت هاي خود به مشاهده ي اهله ي مريخ اشاره کرد.
1636 ميلادي:
فرانسيسکو فونتانا، اخترشناس ايتاليايي، نخستين طرح شناخته شده از مريخ را رسم کرد.
1659 ميلادي:
کريستين هويگنس، اخترشناس آلماني توانست عارضه اي که امروزه به نام دشت سيرتيس بزرگ معروف است را روي مريخ مشاهده کند.
1659 ميلادي:
هويگنس نخستين تخمين از اندازه ي مريخ را ارايه کرد. او اين سياره را داراي ابعادي معادل 60 درصد ابعاد زمين مي دانست.
1659 ميلادي:
هويگنس نخستين تخمين از طول روز مريخي را بر مبناي رصد بازتاب نور دشت سيرتيس ارايه داد که معادل 24 ساعت بود.
1666 ميلادي:
اخترشناس ايتاليايي، جوواني کاسيني، نخستين بار کلاهک هاي قطبي مريخ را رصد کرد.
1672 ميلادي:
کاسيني نخستين تخمين فاصله ي زمين تا مريخ را ارايه داد.
1698 ميلادي:
کريستين هويگنس کتابي به نام کارموتئورز منتشر کرد که درباره ي امکان وجود حيات در مريخ بحث مي کرد.
1781 ميلادي:
ويليام هرشل انحراف محور مريخ را در حدود 24 درجه محاسبه کرد.
1809ميلادي:
فالاگرگوس موفق به رصد ابرهاي زرد رنگ بر روي مريخ شد.
1877 ميلادي:
جيوواني شيارپارلي بر مبناي رصدهايي که با تلسکوپ 8/5 اينچي خود انجام داده بود نقشه اي از سطح مريخ تههي کرد. اودر اين نقشه براي ناميدن عوارض طبيعي ممتدي که روي مريخ وجود داشت از واژه ي کانال استفاده کرد که بعدها باعث بروز سوء برداشت هايي شد و آن را به موجودات مريخي نسبت دادند.
1877 ميلادي:
اخترشناس آمريکايي، آسف هال با کمک تلسکوپ شکستي 26 اينچي خود دو قمر مريخ (فوبوس و ديموس) را کشف کرد.
1894 ميلادي:
پرسيوال لاول، که به ت ازگي رصدخانه لاول را تأسيس کرده بود، برنامه ي مطالعه ي گسترده ي مريخ را در برنامه ي آن رصدخانه قرار داد.
1905 ميلادي:
سي. او. لامپلند از رصدخانه ي لاول عکس هايي از کانال هاي مريخي تهيه کرد.
1907 ميلادي:
آلفرد رسال والاس، بيان کرد که گودال هاي مشاهده شده روي مريخ در اثر برخوردهاي شهاب سنگي به وجود آمده است.
1938/1317 ميلادي:
اورسن ولز نمايشنامه اي از اچ. جي. ولز به نام جنگ دنياها را، که درباره ي حمله ي مريخي ها بود، به صورت راديويي و بدون اعلام قبلي اجرا کرد. اجراي واقعي او باعث شد بسياري از مردم از ترس حمله اي واقعي دچار وحشت شوند.
1950/1329 ميلادي:
کلايد تومبا، که کاشف سياره ي کوتوله ي پلوتون بود، توضيح جديدي براي کانال هاي مريخي ارايه داد و آن را ناشي از عوارض برخوردهاي آسماني دانست.
1953/1332 ميلادي:
کميته ي جهاني مريخ با ابتکار رصدخانه ي لاول تأسيس شد.
1960/1339 ميلادي:
شوروي سابق نخستين تلاش براي سفر به مريخ را در قالب مأموريت مارسنيک 1 انجام داد که به شکست انجاميد.
1962/1341 ميلادي:
کتاب تاريخ تصويري مريخ منتشر شد.
1963/1342:
اسپونتيک 22 تلاش کرد به دور مريخ بچرخد.
1964/1323 :
مارينر 4 با موفقيت از کنار مريخ گذر کرد.
1971/1350:
تلاش براي فرستادن سطح نشين و مدارگرد کاسموس 419 به مريخ
1975/1354:
مريخ گرد و مريخ نشين وايکينگ 1 به سوي سياره ي سرخ پرتاب شد.
1975/1354:
مريخ نشين و مريخ گرد وايکينگ 2 به سوي سياره ي سرخ پرتاب شد.
1988/1367:
تلاش نافرجام شوروي براي فرود آوردن سطح نشيني بر قمر قوبوس در پروژه ي فوبوس 1
1983/1362:
در پي انتشار تصاوير ناواضحي از يک تپه ي مريخي از سوي وايکينگ ها، ريچارد هاوگلند ادعا کرد اين تصوير نشانه اي مجسمه اي از موجودات مريخي است و اين آغاز داستان فراعنه اي مريخي بود.
1992/1371:
ارتباط راديويي مدارگرد مارس آبزرور با زمين قطع شد.
1994/1373:
بررسي ها روي شهاب سنگ مريخي ALH84001 شواهدي از حيات احتمالي مريخي مطرح کرد که بلافاصله رد شد ولي در سال هاي اخير دوباره مورد توجه قرار گرفته است.
1996/1375:
نقشه بردار سرار مريخ در مدار قرار گرفت.
1996/1375:
مأموريت رهياب مريخ با موفقيت انجام شد اين مأموريت شامل مريخ نشين و مريخ نورد سرجرنر بود.
1998/1377:
تلاش ناموفق مأموريت مدارگرد آب و هواشناسي مريخ
1999/1378:
تلاش ناموفق قطب نشين مريخ
2000/1379:
در پي شکست هاي مأموريت هاي مريخ فيروز نادري پيشنهاد تأسيس برنامه ي مريخ در آزمايشگاه JPL را ارايه و مديريت آن را به مدت 5 سال بر عهده گرفت که مأموريت هاي روح و فرصت در دوره ي او به افسانه اي در کاوش هاي سياره اي بدل شدند.
2003/1382:
مدارگرد اديسه اي مريخ در مدار قرار گرفت.
2003/1382:
مأموريت دوگانه ي مريخ نشين و مدارگرد سريع السير مريخ به مريخ رسيدند. مريخ نشين آن ناموفق بود اما مدارگرد با موفقيت کار خود را ادامه داد.
2003/1382:
مريخ نشين روح به سمت مريخ پرتاب شد.
7 جولاي 2003 ميلادي:
مريخ نشين فرصت به سوي مريخ پرتاب شد. اين دو مريخ نورد افسانه اي تا کنون در حال فعاليتند.
10 آگوست 2005 ميلادي:
مدار گرد اکتشافي مريخ به سوي آن سياره پرتاب شد.
2007/1386:
مريخ نشين ققنوس (فونيکس) به سوي اين سياره پرتاب شد و با موفقيت در نواحي قطبي مريخ فرود آمد.
2011/1390: مريخ نورد آزمايشگاه علمي مريخ (کنجکاوي) به سمت اين سياره پرتاب خواهد شد.
منبع: نجوم، شماره 194.
