گشنيز

گشنيز ( Coriander ) با نام علمي Coriandrum sativum جزء سبزيجات دو ساله است. سال اول و يا فصل اول برگ ها و بخش هاي سبز آن برداشت شده و مصرف مي شوند ليکن در انتهاي سال و تابستان گل و بذر توليد مي نمايد. گشنيز متعلق به خانواده ي چتريان (1) مي باشد گشنيز گياهي است معطر علاوه بر مصارف خوراکي در صنايع دارويي نيز از بخش هاي مختلف آن استفاده مي شود. گشنيز را به صورت تازه و همچنين خشک شده خام و يا پخته در غذاهاي مختلف مورد استفاده قرار مي دهند. برگ هاي گشنيز شباهت به برگ جعفري دارند.
بذر گشنيز را مي توانيد اوايل بهار و يا اواخر زمستان ( چنانچه هوا مناسب باشد ) بکاريد. قبل از کاشت بذر زمين را آماده نماييد. آن را شخم نموده و با کود آلي مخلوط نماييد به طوري که زمين کاملاً نرم و سست باشد. از گشنيز مي توانيد تا هوا گرم نشده چند مرتبه برداشت نماييد. هنگامي که هوا گرم مي شود گشنيز به سرعت چوبي شده و گل و بذر توليد مي کند. بنابراين گشنيز به هواي نسبتاً خنک نياز دارد و در هواي گرم محصول مناسبي توليد نمي کند. در مناطقي که زمستان هاي سخت و يخبندان ندارند، بذر را مي توان اواخر پاييز و قبل از زمستان کاشت تا در بهار سال بعد محصول مرغوبتر و مناسبتري به دست آيد. گشنيز به آب فراواني نياز دارد. هر سه هفته يک بار با کود اوره رقيق تغذيه نماييد. هنگام برداشت سعي کنيد چند سانتي متر از سطح خاک فاصله بگيريد تا جوانه هاي پاييني تحريک شده و رشد نمايند و براي برداشت بعدي آماده شوند.

پي نوشت ها :

1. Umbelliferae

منبع مقاله :
کيانمهر، هرمزديار، (1388)، گل هاي آپارتماني و سبزيکاري، تهران: آييژ، چاپ اول