آيت ‏اللَّه عطاءاللَّه اشرفي اصفهاني در سال 1283ش در خميني‏شهر (سده) اصفهان به دنيا آمد و پس از تحصيل مقدمات در زادگاهش و اصفهان به قم عزيمت نمود. وي در آنجا از محضر استاداني چون حضرات آيات عبدالكريم حائري يزدي، سيد محمد حجت كوه كمره‏اي، سيد صدرالدين صدر، سيد محمد تقي خوانساري و امام خميني(ره) بهره‏مند گرديد و به اجتهاد رسيد. اين عالم رباني در سال 1335 حسب‏الامر آيت‏اللَّه بروجردي به كرمانشاه مهاجرت كرد و در حوزه جديدالتأسيس آن به تدريس معارف اسلامي پرداخت. آيت‏اللَّه اشرفي پس از قيام مردمي 15 خرداد 1342 و به تبعيت از امام خميني(ره)، مبارزات خود را در منطقه غرب كشور آغاز كرد و با نشر اعلاميه و نوار سخنراني، زمينه گسترش قيام را فراهم آورد. اين عالم مجاهد در هدايت مردم و روشنگري عليه رژيم طاغوت نقش مهمي ايفا كرد و رهبري نهضت را در منطقه غرب ايران برعهده گرفت. وي پس از پيروزي انقلاب به نمايندگي امام(ره) و امامت جمعه كرمانشاه منصوب شد و به امور شرعي، اجتماعي و فرهنگي مردم همت گماشت. ايشان همچنين با آغاز جنگ تحميلي، علي‏رغم كهولت سن، مسافت طولاني و راه‏هاي صعب‏العبور را به عشق ديدار دلاورمردان جبهه توحيد مي‏پيمود و حضور ايشان، سبب دلگرمي رزمندگان مي‏گرديد. آيت‏اللَّه اشرفي در طول دوران نمايندگي حضرت امام در استان كرمانشاه، دو بار مورد سوء قصد قرار گرفت و سرانجام در روز جمعه 23 مهر 1361 شمسي پس از هشتاد سال جهاد، تقوا، پرهيزگاري و خدمت، در محراب عبادت نماز جمعه به دست منافقين كوردل به شهادت رسيد. پيكر مطهر اين عالم مجاهد پس از تشييع باشكوه در كرمانشاه و خميني‏شهر، در گلزار شهداي تخت فولاد اصفهان به خاك سپرده شد.