شاه حسين بن طلال پادشاه پيشين اردن در چهارم نوامبر سال 1935م در اردن به دنيا آمد و تحصيلات خود را در دانشگاه نظامي انگليس به پايان برد. وي به دنبال ترور پدربزرگش ملك عبداللَّه و حكومت چند ماهه پدر خود، امير طلال، در سال 1953م در 18 سالگي به سلطنت رسيد. وي در ابتدا با جمال عبدالناصر رئيس جمهور وقت مصر، مبارزه سياسي مي‏كرد، ولي پس از جنگ اعراب و اسرائيل در سال 1967م ناچار شد تا به همراه عبدالناصر، يك جبهه واحد عليه رژيم صهيونيستي تشكيل دهد. در پي اين جنگ، خيل عظيم آوارگان فلسطيني راهي اردن شدند و انبوه فلسطينيان مسلح و غيرمسلح در اين كشور، بزرگ‏ترين مشكل ملك حسين به شمار مي‏رفت. او براي سركوبي و تضعيف فلسطينيان ساكن اردن، كشتار وسيعي را در 17 سپتامبر 1970م آغاز كرد و نزديك به 15 هزار فلسطيني را قتل‏عام نمود. با اين حال، وي به درخواست جمال عبدالناصر كه روزهاي پاياني عمر خود را مي‏گذراند پيمان هم‏زيستي با ياسر عرفات را به امضا رساند. ملك حسين در ابتدا در جنگ‏هاي ضد صهيونيستي شركت مي‏كرد ولي كم كم از مقابله و رويارويي با اين رژيم پرهيز كرد و علاوه بر شركت نكردن در جنگ چهارم اعراب و اسرائيل، حتي روابط خود را با مصر و سوريه كه در تضاد با صهيونيسم قرار داشتند كاهش داد. شاه حسين از اين پس، همواره از ضرورت به رسميت شناختن اسرائيل در صورت عقب‏نشيني اين رژيم از اراضي اشغال شده پس از جنگ شش روزه در سال 1967م، و نيز طرح تشكيل يك دولت خودمختار فلسطيني در كرانه باختري رود اردن حمايت مي‏كرد، به طوري كه در دنياي عرب به عنوان رهبري محافظه‏كار و طرفدار نظريه هم‏زيستي مسالمت‏آميز با رژيم صهيونيستي شناخته شد. وي در كودتاي سال 1979م صدام حسين، همراه و متحد سياسي و نظامي او بود و از رژيم بعثي عراق در طول جنگ تحميلي عليه جمهوري اسلامي ايران، حمايت گسترده‏اي به عمل آورد. ملك حسين در سال‏هاي دهه 1980م به تدريج روابط خود را با كشورهاي ديگر عرب بهبود بخشيد و با دريافت كمك‏هاي مالي از كشورهاي ثروت‏مند عربي، وضع اقتصادي اردن را ترميم كرد. ولي پشتيباني ملك حسين از عراق در جريان تجاوز اين كشور به كويت و تلاش وي براي جلب حمايت كشورهاي ديگر عرب از صدام حسين، به موقعيت ملك حسين در غرب و كشورهاي عربي كه از كمك‏هاي مالي آنها برخوردار بود، لطمه شديدي وارد ساخت و موجب قطع اين كمك‏ها به اردن گرديد. وي در شرايط سياسي خاص پس از اين جنگ، براي خروج از تنگناهاي سياسي و اقتصادي خويش، تز هم‏زيستي مسالمت‏آميز خود با رژيم صهيونيستي را عينيت بخشيد و در 25 ژوئيه 1994م از ادعاي ارضي خود عليه صهيونيست‏ها چشم‏پوشي كرد و رسماً اسرائيل را به رسميت شناخت. اين امر، خشم مسلمانان و دولت‏هاي اسلامي را برانگيخت و حسين اردني را بيشتر از قبل، منفور نمود. شاه حسين مدت كوتاهي قبل از مرگ، برادرش حسن‏بن طلال را كه سال‏ها ولي‏عهد وي بود، از اين سمت بركنار كرد و فرزند ارشدش، عبداللَّه دوم را به ولي‏عهدي برگزيد. ملك حسين بن طلال سرانجام در هفتم فوريه 1999م پس از 46 سال سلطنت در 64 سالگي پس از يك دوره بيماري، به كام مرگ فرو افتاد.