ميكل‏آنْژْ، نقاش، مجسمه ساز و معمار بزرگ ايتاليايى در 6مارس سال 1475م در شهر كاپرزه ايتاليا متولد شد و با وجود مخالفت پدرش به نقاشي و مجسمه سازي پرداخت. ميكل آنژ به زودي، استعداد خود را در زمينه نقاشي، مجسمه سازي و معماري نشان داد و طي سال‏هاي بعد شاه‏كارهاي متعددي را خلق كرد. ميكل آنژ بيشترْ خود را پيكر تراش مي‏دانست. وي به عنوان هنرمندي از قرن شانزدهم ميلادي هم‏چون ديگر هنرمندان اين عصر، ناگزير بود تحت حمايت حامياني كه زر و زور كافي براي سفارش دادن كارهايى در خور نبوغ او داشتند، به سر بَرَد. در سراسر دوران زندگي، بلند پروازي‏هاي هنري ميكل آنژ، با هوس‏هاي اين حاميان و ناپايداري اجتماعي زمانه و رَشْكْمندي هنرمندان ديگر و نيز تعارض‏هاي اخلاقي كه از درون روح خود او سرچشمه مي‏گرفت، در معرض تهديد و بي‏حاصلي بود. با اين حال تركيبات او مورد قبول پيروانش قرار گرفت و در مدت چندين نسل، از آن‏ها تقليد مي‏شد. اهميت ميكل آنْژْ بيش از هر چيز در اين بود كه در هر دوره از كارش، از قوانين مرسوم فراتر مي‏رفت و قوانيني جديد بنياد مي‏نهاد. هنر ميكل آنژ گرچه بر تمامي شيوه‏هاي قديم فائق مي‏آمد، در عين حال با مشخصات هيچ سبكي قابل توضيح نبود. ميكل آنژ، به عنوان بزرگ‏ترين هنرمند عصر خود، تأثير فراواني بر هنر در دوره‏هاي بعد و نيز هنر در دوره رنسانس نهاد. وي در فن معماري نيز استاد بود و هنرش را در اين رشته با ساختن قصر فارِنْزْ و كتابخانه فلورانس نشان داده است. در سال 1505م، ميكل آنژ را به رم خواندندتا آرامگاهي براي پاپ بسازد. با اين حال پاپ تمايل داشت تا سقف كليساي سيسْتين را تزيين كند. كار اين سقف بين سال‏هاي 1508 تا 1512م به پايان رسيد. روحانيت عميق و شكوه و جلال اسلوب اين سقف، آن را به صورت يكي از شاه‏كارهاي بزرگ جهان درآورده است. هم‏چنين مجسمه‏هاي عظيم حضرت موسي(ع) و عيسي(ع) و كتيبه بزرگ كليساي سَن‏پيِر در رُم و تصوير عظيم و هنرمندانه روز محشر، از مهم‏ترين آثار ميكل آنژ به شمار مي‏روند. ميكل آنژ سرانجام در 18فوریه1564م در 89 سالگي درگذشت.