رحلت فقيه جليل، آيتاللَّه "حاج شيخ ضياءالدين آملي" (1361ش)
رحلت فقيه جليل، آيتاللَّه "حاج شيخ ضياءالدين آملي" (1361ش)
آيتاللَّه حاج شيخ ضياءالدين آملي در سال 1283ش (1323ق) در خانواده علم و فضيلت و تقوا در شهر تهران ديده به جهان گشود. خانواده ايشان از عالمان معتبر به شمار ميآمدند و پدر ايشان، آيتاللَّه محمدتقي آملي، از فقها و فلاسفه بزرگ زمان خود بود. آيتاللَّه ضياءالدين آملي از كودكي به همراه پدر راهي نجف اشرف شد و پس از طي دروس مقدمات و سطح در محفل درس خارج حضرات آيات: ميرزامحمد حسين ناييني، سيدابوالحسن اصفهاني، آقا ضياءالدين عراقي، ميرزا ابوالحسن مشكيني و شيخ محمدكاظم شيرازي جاي گرفت. ايشان داراي استعداد وافري بود و تحصيلات خود را به نيكوترين وجه به پايان رساند به طوري كه پيش از سي سالگي به درجه اجتهاد نائل آمد. آيتاللَّه آملي در اين هنگام به دامادي آيتاللَّه سيد حسين طباطبايي قمي، از علماي بزرگ زمان، درآمد و از آن پس حلقه درس خود را در تهران و آمل تشكيل داد. ايشان سالهاي دراز به نمايندگي از آيتاللَّه سيد محسن حكيم و آيتاللَّه سيد حسين بروجردي در كشور مصر به سر برد تا به نشر معارف اهلبيت و حمايت از حوزه تشيع پرداخت. وي در مصر رهبري و زعامت شيعيان آن سامان را برعهده داشت و كرسي تدريس فقه جعفري در دانشگاه الازهر مصر را تاسيس كرد. آيتاللَّه ضياءالدين آملي در سالهاي بعد به دليل دشمني حكومت وقت با شيعيان، به تهران بازگشت و به ادامه فعاليتهاي مذهبي و ديني خود پرداخت. اين عالم وارسته، زهد و بيتوجهي به زخارف دنيوي را سرلوحه اعمال خود قرار داده بود و به قرآن و احاديث اهلبيت(ع) عشق ميورزيد. به طوري كه در پنجاه سالگي تصميم به حفظ قرآن گرفت و پس از مدتي، اين كتاب آسماني را از حفظ نمود. آيتاللَّه ضياءالدين آملي سرانجام در نوزدهم شهريور 1361ش برابر با بيست و يكم ذيقعده 1402ق در 78 سالگي در تهران درگذشت و در جوار حرم مطهر امام رضا(ع) در مشهد به خاك سپرده شد.
