رحلت فقيه بزرگوار و حكيم الهي، آيت اللَّه "ميرزاحسين هبة اللهي مراغي" (1376 ش)
آيتاللَّه ميرزا حسين هِبَةُاللهي مراغي در سال 1286 شمسي (1325ق) در مراغه در آذربايجان شرقي به دنيا آمد و پس از سپري ساختن طفوليت، در محضر والد دانشمندش به تحصيل مقدمات علوم ديني پرداخت. وي علاوه بر فراگيري سطوح متوسطه و عالي، برخي كتابهاي رياضيات و نجوم را از محضر آيت اللَّه ميرزا حسين آقا مجتهد مراغي آموخت و چون علاقه شديد نسبت به تحصيل معارف در خود احساس مينمود، تمام متون سطح را با دقت بسيار به پايان برد. آيت اللَّه هبةاللهي مراغي سپس در سال 1310 ش براي تكميل تحصيلات عاليه فقه و اصول، عازم حوزه علميه قم گشت و در دروس خارج آيات عظام: شيخ عبدالكريم حائري يزدي و سيد محمد حجت كوه كمرهاي حاضر شد تا اين كه با جديت و پشتكار بسيار و همت عالي، به مرتبه والاي اجتهاد دست يافت. ايشان در آن ايام به تشويق شهيد آيت اللَّه سيد محمدعلي قاضي طباطبايي در بحث فلسفه و حكمت امام خميني(ره) نيز حاضر شد و مباحث مهمي از حكمت الهي را از آن حكيم رباني فرا گرفت. آيت اللَّه مراغي در اين مدت با بزرگاني همچون: شهيدان محمد صدوقي، سيد اسداللَّه مدني و سيدمحمدعلي قاضي طباطبايي (هر سه شهيد محراب) مباحثه ميكرد. ايشان پس از اقامت هشت ساله در قم و به دنبال ارتحال والد معظمش، در 33 سالگي به مراغه بازگشت و بيش از چهل سال از عمر خود را به امر تبليغ و ارشاد مردم، احياي شعائر الهي، تدريس و تربيت طلاب علوم اسلامي و تاليف كتب سودمند همت گماشت. آيت اللَّه هبة اللهي مراغي در تدريس و اداره امور علمي مدرسه محل تدريس، جديت و نشاط خاصي داشت و مقاطع مختلف را در طول روز، تدريس ميكرد. وي علاوه بر علوم رسمي، در شعر و ادب نيز داراي ذوق و قريحه خاصي بود و در اشعارش، به هِبَتي تَخَلّص ميكرد. ايشان به دقت نظر، حافظه سرشار، همت والا، عفت نفس و مناعت طبع نيز معروف بود. از ايشان آثار متعددي بر جاي مانده كه تفسير سوره حمد به زبان عربي، تلخيص مثنوي معنوي، ديوان اشعار و تقريرات درس آيت اللَّه حجت از آن جملهاند. اين عالم جليل سرانجام پس از يك دوره بيماري شانزده ساله و خانهنشيني، در 24 آبان 1376 ش برابر با 14 رجب 1418 ق در 90 سالگي جان به جان آفرين تسليم كرد و پس از تشييعي با شكوه، در مراغه به خاك سپرده شد.
