رحلت فقيه نامدار شيعه آيت اللَّه العظمي "سيدابوالقاسمخوئي" (1413 ق)
آيتاللَّه العظمي سيدابوالقاسم خويى فرزند حاج سيدعلي اكبر در شب پانزدهم ماه رجب سال 1317 ق در خانوادهاي اهل علم و دانش و تقوي در شهرستان خوي ديده به جهان گشود و در 13 سالگي براي تحصيل علوم اسلامي عازم نجف شد. ايشان از كودكي و نوجواني به هوش و ذكاوت و استعداد معروف بود. آيتاللَّه خويى در 21 سالگي به درس خارج مشغول شد و از بزرگاني همچون آيات عظام: كمپاني، عراقي، بلاغي، شيخ الشريعهي اصفهاني و آقا سيدابوالحسن اصفهاني اجازهي اجتهاد دريافت نمود. ايشان از جواني به تدريس همت ميورزيد و پس از اخذ اجتهاد، درس خارج خود را آغاز كرد. محفل درس آيتاللَّه خويى پرجمعيتترين درس حوزهي نجف بود و فُضلاي بسياري در حلقهي درس اين استاد بزرگوار حوزه پرورش يافتند. حضرات آيات عظام: ابوالفضل نجفي خوانساري، ميرزا جواد تبريزي، حسين وحيد خراساني، سيدعباس خاتم يزدي، سيدعبدالكريم موسوي اردبيلي، شهيد سيد محمدباقر صدر، سيدمحمود هاشمي شاهرودي، سيد محمدحسين فضل اللَّه و دهها عالم بزرگ از جمله شاگردان اين مرجع بزرگ شيعه در طول بيش از 60 سال تدريس ميباشند. ايشان در تدريس بسيار چيره دست بود و با توانايى شگرفي آموزش ميداد. هنگام تدريس، شمرده، فصيح، منظم و مرتب سخن ميگفت و با پرهيز از زيادهگويى و حاشيهپردازي، درس را فشرده و سنجيده ارايه ميكرد. از آيتاللَّه خويى بيش از 25 دوره كتاب در موضوعات مختلف بر جاي مانده است كه مُعجَم رجالُ الحَديث و تَفصيل الطَّبقات الرُّواة در 23 جلد در علم رجال، نَفَحاتُ الاعجاز في رَدِّ حُسنِ الايجاز در علوم قرآني و تكملهي منهاجُ الصّالحين و... از آن جملهاند. معظمٌله همچنين موسسات خيريهاي در شهرهاي مختلف دنيا داير كرده است كه شامل بناهاي مسكوني، مسجد، حسينه، كتابخانه، مدرسه و درمانگاه ميباشد. آيتاللَّه خويي سرانجام در سن 96 سالگي در حالي كه از يك سال پيش از طرف حزب بعث خونخوار عراق در كوفه تبعيد بود، در 8 صفر 1413ق برابر با 17 مرداد 1371 ش دار فاني را وداع گفت و در مسجدالخضراء محل تدريس خود در نجف اشرف مدفون گرديد.
