ابومعشر بلخي به خاطر علاقه به ستارهشناسي به بغداد رفت و به تحصيل در اين رشته پرداخت. وي از منابع مختلفي كه به زبانهاي عربي، هندي، يوناني و سرياني نوشته شده بود، استفاده كردتا آن كه مشهورترين منجم عصر خود شد. آثار علمي ابومعشر بلخي تا قرنها پس از مرگش در جهان اسلام و غرب، معتبر بود. بر اساس ديدگاه ابومعشر، همهي معارف، منشاء الهي دارد و نشانههاي وحي خداوندي در هر علمي، به چشم ميخورد. آثار ابومعشر به دليل برداشتن بخش هايي از متون كهني كه اصل آنها از بين رفته، قابل توجه است. از مهمترين آثار به جاي مانده از اين منجم مسلمان، ميتوان به كتابهاي اَلْمَدْخَلُ الكَبير و اَلْمَواليدُ الصَّغيرَةُ اشاره كرد.