هر چند سوريه بعد از جنگ جهاني دوم مستقل گرديد اما حوادث متعددي باعث شد تا آرامش سياسي پايدار دراين كشور برقرار نشود. وقوع جنگ با اسرائيل در سالهاي 1948 و 1956، شكلگيري و فروپاشي جمهوري متحد عربي و وقوع كودتاهاي پيدرپي در سوريه، نمونهاي از مشكلات فرا روي اين كشور تازه استقلال يافته بود. در اين ميان، كودتاي 28 سپتامبر 1961 و خروج تدريجي سوريه از جمهوري متحده عربي، مرحلهاي ديگر از حيات سياسي اين كشور را رقم زد. با اين حال حزب بعث سوريه آرام آرام جايگاه خويش را تثبيت مينمود و از طريق افكار عمومي و جرايد، دولت را براي پذيرش خواستههاي خود تحت فشار قرار ميداد. با مشخص شدن ضعف دروني و ناتواني دولتمردان و بروز اختلافات داخلي در هيأت حاكمه، يگانهايى از ارتش به فرماندهي افسران بعثي در 8 مارس 1963 دست به كودتا زده و ضمن سرنگوني دولت، حاكميت را به طور يك پارچه در اختيار گرفتند. كودتاگران كه نيروهاي برگزيدهاي از تفكرات اجتماعي حزب بعث بودند در 24 مارس همان سال قدرت قانون گذاري و اجرايي را به "شوراي ميهني رهبري انقلاب" سپردند. حاكميت حزب بعث در سوريه پس از گذشت بيش از چهار دهه، همچنان ادامه دارد.