اشغال رسمي جزيره "سريلانكا" توسط استعمارگران انگليس (1798م)
اشغال رسمي جزيره "سريلانكا" توسط استعمارگران انگليس (1798م)
جزيره سريلانكا واقع در جنوب شبه قاره هند، از قرن سوم ميلادي، يكي از مراكز مهم فرهنگ بودايى به شمار ميآمد. در فاصله قرن پنجم تا پانزدهم ميلادي، حملات مكرر هنديها به اين كشور موجب مهاجرت و اسكان يك اقليت هندي تبار به نام تاميلها در آن گرديد. در اين زمان، سري لانكا كه در آن هنگام، سيلان ناميده ميشود، به خاطردارا بودن منابع طبيعي به ويژه سنگهاي قيمتي، توجه اروپاييان را به خود جلب كرد و در اوايل قرن شانزدهم ميلادي، پرتغاليها، قسمتي از اين جزيره را به تصرف خود درآورده، ضمن بهرهبرداري از منابع طبيعي اين جزيره، دين مسيح(ع) را در آن رواج دادند. در سال 1648، هلنديها جاي پرتغاليها را گرفتند و از اواخر قرن هجدهم ميلادي انگليسيها اين سرزمين را از چنگ هلنديها به درآوردند. در اين زمان بود كه براي اولين بار در تاريخ تجاوزات استعماري انگلستان در قاره آسيا، سپاهيان اين كشور سيلان را به تصرف خود درآوردند و به آساني بر تمامي اين جزيره مسلط شدند. سلطه پرتغال و هلند بر سيلان، محدود به مناطق ساحلي آن بود ولي انگليسيها تا اعماق اين جزيره پيش رفته و حكومت قبيلهاي را از پيش برداشتند. سيلان به مدت يكصد و پنجاه سال تحت استعمار و استثمار انگلستان قرار داشت تا اينكه در پي تشديد نهضتهاي استقلالطلبانه در سيلان، اين كشور در سال 1948م، استقلال خود را باز يافت. و به سري لانكا تغيير نام داد. (ر،ك: 4 فوريه)
