پيوستن ايران به تشكيلات بين ‏المللي صليب سرخ (1874م)

پيوستن ايران به تشكيلات بين ‏المللي صليب سرخ (1874م)
نخستين كوشش ايرانيان براي پيوستن به كنوانسيون‌هاي بين‌المللي در مورد تشكيلات بين‌المللي صليب سرخ به دوران پادشاهي ناصر‌الدين شاه قاجار باز مي‌گردد. ايران در زمان حكومت او و در دسامبر سال ۱۸۷۴/شوال ۱۲۹۱ ، کنوانسیون مصوب ۱۸۶۴ ژنو را پذیرفت. اما عملاْ برای دهها سال پس از این تاریخ هیچگونه اقدامی برای تأسیس موسسه ، یا سازمانی که عامل اجرایی این کنوانسیون در ایران باشد صورت نگرفت. در طی این سال ها ، جدی ترین کوشش ایران در این زمینه ، اعزام نماینده ای به سومین کنفرانس بین المللی صلیب سرخ در ژنو بود. در اين كنفرانس، عبدالصمد ممتازالسلطنه سياستمدار و وزير مختار وقت ايران در پاريس، نقش بسيار مهمي در تبيين نگرش جوامع اسلامي به نشان بين‌المللي صليب سرخ داشت . اگر چه همچنان هیچ نهادی از سوی دولت ایران برای انجام وظایف مربوط به صلیب سرخ بوجود نیامد . فعالیت های مربوط به این مؤسسه تنها در اثر کوشش های شخصی افراد و به صورت غیرمتواتر انجام می شود . از جمله ، تلاش های دکتر امیرخان اعلم ( مشهور به امیراعلم ، از جمله دانش آموختگان ایرانی در اروپا در رشته پزشکی و از بنیانگذاران چند بیمارستان به سبک غربی در ایران ) در خلال جنگ های داخلی ایران بین مستبدین و مشروطه خواهان در سال های پس از پیروزی انقلاب مشروطیت ایران بود .
نسخه چاپی