رحلت "شيخ بهايي" عالم كم نظير و دانشمند بزرگ عهد صفوي(1030ق)

شيخ الفُقهاء، استاد الحُكماء، رئيس الاُدبا، علامه‏ي دهر، شيخ الاسلام و المسلمين، شيخ بهاءالدين محمد بن عزالدين حسين بن عبدالصمد حارثي هَمْداني جَبعي عاملي معروف به شيخ بهايى از شاگردان شهيد ثاني و يكي از علماي بزرگ شيعه و از افتخارات جهان اسلام مي‏باشد. شيخ بهايى فقيهي اصولي، محدث رجالي، مفسر، رياضي‏دان، حكيم، متكلم، اديب، شاعر، جامع علوم عقلي و نقلي بود و بالجمله در علوم متنوع، گوي سبقت از افاضل و دانشمندان ربوده است. وي در سال 953 قمري در بعلبك لبنان به دنيا آمد. در طول حيات پربار خويش مسافرت‏هاي زيادي به نقاط مختلف جهان داشت و از محضر اساتيدي برجسته در رشته‏هاي گوناگون استفاده نمود. شيخ بهايى در اين سفرها توانست در بسياري از علوم، مانند: هيئت و نجوم، رياضيات، تفسير قرآن، فقه و اصول، علم حديث، ادبيات فارسي و عربي و طب و مهندسي متبحّر گردد و در تمامي آن‏ها كُتُبي را به رشته‏ي تحرير درآورد. وي نخستين كسي است كه يك دوره‏ي فقه غيراستدلالي به زبان فارسي نوشت. ملاصدرا، ملامحمدتقي مجلسي اوّل، محقق سبزواري، ملاحسنعلي تُستَري، ميرزا رفيعا ناييني، سيد ماجد بحراني، ملامحسن فيض كاشاني، ملامحمدصالح مازندراني و ده‏ها دانشمند و فاضل ديگر از شاگردان شيخ بهايى مي‏باشند. كشكول، اسرارالبلاغه، اثني عشريات، خمس اربعين حديثاً، جامع عباسي، عين الحيوة و بحرالحساب و ده‏ها اثر ديگر از جمله آثار اوست. آثار علمي و مهندسي وي را مي‏توان در جاي جاي اصفهان مشاهده نمود. سرانجام، شيخ بهايي، اين دانشمند كامل و جامع در 77 سالگي در اصفهان پايتخت سلسله‏ي صفويان بدرود حيات گفت و طبق وصيتش در مشهد مقدس و در نزديكي مرقد مطهر حضرت امام رضا(ع) مدفون گرديد.

تاریخ رویداد : 12 شوال