تقسيم آلمان به چهار منطقه بين متفقين در پايان جنگ جهاني دوم (1945م)

هرچند جنگ دوم جهاني مانند جنگ اول، نقشه اروپا و جهان را تغيير نداد ولي نتايج آن از نظر تقسيم جهان به دو قطب سياسي و اقتصادي، عميق‏تر از جنگ اول جهاني بود. در پايان جنگ جهاني اول، كشورهاي جديدي از درون امپراتوري‏هاي بزرگ آن زمان پا به عرصه وجود نهادند و سه امپراتوري بزرگ آن زمان به سه كشور كوچك‏تر آلمان، اتريش و تركيه تبديل شدند. ولي در پايان جنگ دوم جهاني، كشورهاي اروپايى با تغييراتي در مرزهاي بعضي از آنها، بر جاي ماندند و فقط رژيم حاكم بر آنها تغيير يافت كه در واقع نوعي اشغال اين كشورها بدون حضور علني قواي كشور فاتح بود. مهم‏ترين تغيير در وضع اروپا، در بزرگ‏ترين كشور مغلوب اين جنگ يعني آلمان پديد آمد. اتريش و چكسلواكي كه در سال‏هاي قبل از جنگ، تحت سلطه آلمان درآمده و ضميمه خاك آن كشور شده بودند، استقلال خود را باز يافتند. پروس شرقي و قسمتي از خاك اصلي آلمان در شرق اين كشور كه بيش از يك‏صد هزار كيلومتر مربع از خاك آلمان را تشكيل مي‏داد ضميمه لهستان شد و در عوض، شوروي يك‏صد و هشتاد هزار كيلومتر مربع از اراضي شرقي لهستان و قسمتي از ايالت پروس شرقي آلمان را تصاحب كرد. باقي‏مانده خاك آلمان به چهار منطقه اشغالي بين كشورهاي پيروز جنگ، يعني شوروي، امريكا، انگليس و فرانسه تقسيم شد كه سه بخش اشغالي كشورهاي غربي بعداً به هم پيوستند و آلمان به دو كشور جداگانه با دو حكومت متفاوت و متخاصم شامل آلمان شرقي با 108 هزار كيلومتر وسعت و آلمان غربي با 248 هزار كيلومتر مربع مساحت تقسيم گرديد. هم‏چنين چند سال بعد با تقسيم برلين، پايتخت آلمان به دو قسمت شرقي و غربي، ديوار برلين نيز ساخته شد كه تا سال‏هاي پاياني دهه 1980م پابرجا بود.

تاریخ رویداد : 5 ژوئن