ن ( تحصیلات : لیسانس ، 30 ساله )

با سلام. دختری دارم 4 ساله.چند وقتی است که رفتار خاصی از او سر میزند. از همان چند ماهی جیغ میرد برای هر درخواستی ولی زود قانع میشد و بدقلق نبود. ولی الان برای هرچیزی که طلب میکند اگه جواب منفی بشنوه شروع به گریه کردن جیغ زدن و حتی پرتاب اشیا دوروبر خود میکنه و به من و باباش میزنه. در ابتدا سعی میکنیم با لطافت و نرمی آرومش کنیم ولی فایده نداره و اون لحظه هیچ منطقی را قبول نداره. اونقدر ادامه میدهند که خودش از حال بره یا مجبور میشیم تو اتاقش تنهاش بگذاریم و یا در اتاقش را ببندیم چون خیلی به اتاقش علاقه داره زودتر آروم میشه. نميدونم چرا اینطور شده و باید باهاش چه رفتاری داشته باشیم.
سوال دیگر ای هم که داریم اینه که حس میکنم اعتماد بنفس کافی نداره و بیشتر از دیگران تقلید میکنه. در حین که اجتماعی هست ولی یکجورهایی خجالتی. آیا تست روانشناسی برای این مسایل هست که منو مطمین کنه که این خصلت ها را داره یا فقط تصور منه؟ ممنون


مشاور (خانم مریم مردانی)

با سلام و عرض ادب درمورد رفتارهایی که عنوان کردید لازم است عرض کنم که این موضوع نیاز به بررسی های جزیی تری دارد. دقت داشته باشید که بچه از حدود سن 2 ، 3 سالگی مرحله از استقلال را تجربه می کنند و به دنبال خودمختاری هستند. در این دوران مداخله زیاد والدین و ممانعت از این خودمختاری می تواند منجر به اینگونه رفتارهای ناسازگارانه شود. در این شرایط اگر هر بار که کودک شروع به جیغ و فریاد می کند والدین نهایتا تسلیم او شوند ای رفتار باز هم تقویت می گردد. به مظور اصلاح چنین رفتارهایی لازم است آزادی لازم به کودک داده شود که تا حدی که به او و محیط آسیب جدی وارد نمی شود به طور مستقل دست به عمل بزند. در عین حال لازم است این گونه قشقرق ها با دادن جواب مثبت تقویت نشود. لازم است در شرایطی که کودک آرام است و از خواسته های شما پیروی می کند با تقویت و تشویقی بسیار زیاد مواجه شود و به تدریج با بی توجهی به قشقرق ها آن ها را در کودک کم رنگ کنید تا کودک دریابد به خواسته خود از طریق کلام و در آرامش می تواند دست یابد. در مورد تقلید کودک هم لازم است عرض کنم که تقلید یکی از مؤلفه های دوران رشد کودک است. پس ذاتا چیز نامطلوبی نیست اما افراط در آن می تواند نشانه اعتماد بنفس پایین باشد. برای تقویت اعتماد بنفس کودک لازم است او را در موقعیت های اجتماعی برای رفتار فعالانه تقویت و حمایت کنید. بهتر است موقعیت های اجتماعی مناسبی را برای کودک فراهم کنید و او را در عمل قرار دهید. مثلا در یک فروشگاه از او بخواهید که به شما برای خرید کمک کرده و در مقابل صندوقدار با شما در حساب کردن اجناس همراه شود و به تدریج او را در موقعیتی قرار دهید که به تنهایی با فروشنده صحبت کرده و درخواست خود را از او مستقیما عنوان کند. او را در موقعیت هایی قرار دهید که فرصت ابراز وجود داشته باشد و سعی نکنید در این موقعیت ها مسئولیت کار را به جای فرزندتان به عهده بگیرید. اجازه دهید با هر سطح از توانمندی و صحبت که هست به تنهایی با موقعیت مواجه شود و با تشویق از او حمایت کنید. خود شما نیز به عنوان الگوی فردی با اعتماد بنفس عمل کرده و در موقعیت های مختلف با ابراز وجود و برخوردهای مناسب رفتار صحیح را به کودک در عمل نشان دهید. والدینی که خودشان در اعتماد بنفس دچار مشکلند و یا بر عکس بیش از اندازه مسئولیت همه چیز را به عهده می گیرند و به کودک فرصت آزمون و خطا نمی دهند اعتماد بنفس کودک را خدشه دار خواهند کرد.