ناشناس ( تحصیلات : لیسانس ، 35 ساله )

سلام. بنده دختری 5 ساله دارم که از قرار گرفتن در محیط های شلوغ اجتناب میکنه. مثلا وقتی به پارکی میریم که شلوغ هست و بچه های زیادی در حال بازی هستند، برای بازی نمیره و اصرار میکنه که برگردیم خونه. یا گاهی اوقات از اینکه مهدکودکشون داره شلوغ میشه شکایت میکنه و این نگرانی رو داره که مبادا مهدکودش یه روز شلوغ بشه. البته در محیط های مثل بازار خودش به مغازه ها میره اسباب بازی را برمیداره میره از فروشنده قیمت میگیره یا کاربردش رو میپرسه. اما در جاهایی که تعداد زیاد جمعیت باشه ترس حضور داره. لطفا راهنمایی بفرمایید برای این مورد چیکار باید کرد؟


مشاور (خانم ضیایی)

سلام احترام خدمت شما پدر گرامی. بیان کردین "دختر 5 ساله ای دارید که از قرار گرفتن در محیط های شلوغ اجتناب می کند" در ابتدا لازم است عواملی را که سبب استرس و اجتناب کودک از اجتماع می شود را شناسایی کرد: الگوپذیری از والدین، سبک فرزندپروری نامناسب، مشاجرات و تعارضات والدین، امر و نهی و انتقاد زیاد از کودک، می توانند سبب بروز این رفتار شوند.
- یکی از عوامل مهم در اجتناب کودک از جمع، عدم اعتماد به نفس است، این امر باعث می شود در فعالیت های گروهی که نیاز به ابراز وجود دارد، نتواند خود را به خوبی عرضه کند. به همین دلیل سعی می کند با دوری کردن و گوشه گیری، خود را از این موقعیت ها پنهان کند. برای ایجاد اعتماد به نفس در کودک، لازم است استعداد و علایق کودک را شناسایی کنید و سعی بر تقویت آن شود تا کودک در میان همسالان، بتواند ابراز وجود مناسبی داشته باشد و از مقایسه خود با آن ها دچار استرس نشود. مثلا اگر در زمینه ورزشی یا نقاشی استعداد دارد آن را بپرورانید و مورد تشویق قرارش دهید تا حس "من می توانم "در او به وجود بیاید. و همچنین دادن فعالیت و مسئولیت با توجه به سن کودک در بالا بردن اعتماد به نفس، سودمند هست.
- وقتی در جمع های خانوادگی کودک صحبت یا اظهار نظری کرد، کودک را تشویق کنید که اعتماد به نفسش بالا رود و جرأت ابراز وجود را پیدا کند. مثلا از قبل کودک قصه، شعر، سوره ی قرآن یاد گرفته و در جمع آن ها را بخواند. این موارد کمک می کند تا کودک بتواند تعامل اجتماعی بهتری داشته باشد.
- هنگامی که کودک از حضور در جمع، دچار استرس می شود، سعی کنید به صحبت هایش گوش دهید و احساسی را که تجربه می کند را درک کنید و آن را سرزنش و توبیخ و تحقیر نکنید. بلکه رفتار همدلانه ای با او داشته باشید تا کودک متوجه شود احساساتش توسط والدین درک می شود.
- مهارت های اجتماعی را به فرزند خود آموزش دهید. به او سلام کردن و طریقه ی دوستی را توضیح دهید. بچه ها لازم دارند تا در مورد برقراری تماس چشمی، لبخند زدن، دست دادن و پاسخ به گفت و گفت های مودبانه به درستی آموزش ببینند. سعی کنید در هر فرصت مناسبی که با فرزندتان هستید، بهانه یا دلیلی برای گفت و گو با دیگران به وجود آورید. مثلا اگر در پارکی می روید خوراکی به دست دخترتان دهید و بگویید به کودکی که آنجاست تعارف کند. بعد اسمش را بپرسد، از او بخواهد باهاش بازی کند. البته بهتر است از قبل در منزل چنین تمریناتی را با هم داشته باشید که کودک زمینه ی قبلی در ذهنش ایجاد شده باشد.
- نقش قصه و بازی در کاهش استرس کودکان ستودنی است. می توانید موقعیت هایی را که کودک از آن هراس دارد در خانه تمرین کنید. البته از بچه ای که دوری گزین هست، انتظار نداریم به سرعت وارد یک جمع بزرگ شود. بلکه باید در ابتدا مهارت های لازم برای یک ارتباط را یاد بگیرد، و بهتر است از جمع های کوچک 3-4 نفره ی همسن و سال ها و یا حتی افراد کوچکتر از خود شروع کند. و در نهایت، سبک فرزند پروری صحیح، افزایش اعتماد به نفس در کودک، آموزش مهارت‌های اجتماعی و برجسته کردن موفقیت‌های او، از جمله عواملی هستند که می‌توانند رفتار فرزندتان را تعدیل کنند. برای بررسی های بیشتر و درمان لازم است به روانشناس کودک مراجعه کنید.
با آرزوی موفقیت برای شما