( تحصیلات : لیسانس ، 26 ساله )

پسری 26 ساله ام. حدود 15 ماه پیش تو اتوبوس، که از محل تحصیلم برای تعطیلات به خونه برمیگشتم، با دختری آشنا شدم. اول رابطمون خیلی عادی بودیم و کسی حرف از دوست داشتن و ازدواج و اینجور چیزا نمیزد. جفتمون رابطه ی قبلی مون رو بهم زده بودیم و واسه پر کردن خلأ اون نیاز به هم صحبت داشتیم. به مرور زمان و بعد از 5 ماه متوجه شدم که سلایق مون خیلی خیلی شبیه همه. از اون گذشته تقریبا تمامی معیارهایی که واسه ازدواج لازمه رو داشتیم (زبان مشترک، فرهنگ مشترک، سطح تحصیلی برابر، سطح خونوادگی تقریبا برابر، اختلاف سنی 3 سال، تیپ و قیافه و قد و هیکل متناسب بهم). بهمین خاطر رابطمون را جدی تر کردم و بعد از گذشت این 15 ماه کاملا احساس رضایت داریم. خونواده اش به جز بابای اون خبر دارن و مشکلی با این قضیه ندارن. خونواده من هم میدونن و از اونجایی که به من اعتماد دارن قبول کردن. البته چون تصمیم به ادامه تحصیل داریم به این زودیها قصد ازدواج نداریم.
مشکل اینجاست که بدلیل شرایط جامعه و بخصوص محیط مذهبی شهر اون غیر از اون بار اول، 2 بار بیشتر نتونستیم همدیگرو از نزدیک ببینیم ولی تو این مدت 15 ماه و بخصوص 10 ماه آخری که ارتباطمون جدی تر شده خیلی از مسائل و مشکلات موجودی که تو جامعه و دور و اطرافمون در رابطه با ازدواج های ناموفق اتفاق افتاده رو بحث کردیم و نقطه نظرات مشترک خیلی زیادی داریم.
اشتباه کارمون کجاست؟


مشاور (hassan najafi)

بسم الله الرحمن الرحیم دوست گرامی تصمیم با شماست اگر واقعا موارد را بررسی نموده اید و توافق کرده اید بهتر است هر چه زودتر قدم بردارید و اقدام نمایید و مدت مذکور را در عقد بمانید . آنچه که ما فهمیدیم این انتظار برای شرایط ایشان سخت است البته درست هم همین است . این ارتباط دو طرفه به صلاح هر دو نیست سعی کنید مقدماتی را فراهم کنید و زودتر رسما خواستگاری کنید . موفق باشید .