ناشناس

چگونه بر ترس های دوره بارداری غلبه کنم؟

ناشناس ( تحصیلات : فوق دیپلم ، 23 ساله )

باسلام و خسته نباشید خدمت مشاورین محترم سایت! من زنی ۲۳ساله هستم که ۸ماهه باردارم. باتوجه به اینکه تا پیش از بارداریم هر هفته سه الی چهار بار رابطه ی زناشویی داشتیم والان به دلایل پزشکی به هر یک هفته یکبار، هر ده روز یکبار و گاها به هر دو هفته یکبار کاهش پیدا کرده. این مساله در من ترس هایی رو بوجود آورده که بسیار برام آزار دهنده هست! چون همکاران خانم هم داره میترسم این مسائل باعث خیانت بشه! لازم به ذکره که من توی این دوران دچار اضافه وزن هم شدم و یه کم هم صورتم ورم کرده. البته باید اشاره کنم که رابطه عاطفی بسیار خوبی هم داریم و همسرم حتی خیلی بیشتر از قبل بهم محبت میکنه! اما دست خودم نیست ونگرانم.چه باید بکنم؟


مشاور: احسان فدایی

پرسشگر گرامی سلام؛ از ارتباط شما سپاسگزاریم و امیدواریم همواره در آرامش باشید و بتوانید ظرفیّت خوبی را در روابط خود با همسرتان ایجاد نمایید که همچون سپری در برابر بادهای ناملایم اتفاقات زندگی عمل نموده و ساحل زندگی تان را پر از آرامش سازد.
پرسشگر گرامی؛ همانگونه که می‌دانید، پیوند ازدواج بین مرد و زن بر اساس احساس نیاز به آرامش است. قرآن زن و مرد را لباس یکدیگر مى‏داند (بقره، آیه 187) و شرط رسیدن به آرامش را عشق و مودت معرفى مى‏کند (روم، آیه 21) عشق به همسر مانند نهال درختى است که اگر به او توجه نشود خشک مى‏شود. پس لازم است دائما تقویت شود و از آسیب‏ها دور بماند. یکی از مهمترین آسیب ها که ممکن است نهال عشق و محبت را پژمرده کند ، شک و بدبینی و بی اعتمادی نسبت به همسر است.
هر فردی باید نسبت به هم نوع خودش، خاصه کسی که هم وطن و هم دین اوست، حسن ظن داشته باشد، حال چه برسد به همسر، که نزدیکترین و بیشترین روابط عاطفی را با فرد دارد، و رفتارهای او را به خوبی و زیبایی تعبیر کند. البته حسن ظن داشتن را نباید با ساده لوحی و ساده اندیشی و خوش بینی بی اساس یکی دانست؛ ولی وقتی رفتاری از همسر خود می بینید و یقین به نادرستی آن ندارید و می توانید برداشت های مختلفی از آن بکنید، باید آن را به خوبی تعبیر کنید و با توجیه های مختلف رفتار او را پیش خود موجه جلوه دهید. این وظیفه دینی هر انسانی است و باعث رویش مهر و محبت و فضای اعتماد بین همسران می شود. مثلا اگر شما فردی را در خیابان می بینید که یک بسته اسکناس از روی زمین برداشت و در جیبش گذاشت، نباید پیش خود بگویید که او این پول را برای خودش برداشته است و کار گناهی انجام داده، بلکه باید به او حسن ظن داشته باشید؛ مثلا پول خودش بوده و برگشته و آن را برداشته، یا می خواهد آن را به صاحبش برگرداند و ... در رفتار با شریک زندگی هم باید همین نگاه را داشته باشید.
پرسشگر محترم؛ در اسلام شدیداً از ترتیب اثر دادن به گمان‏هاى بیهوده و بى‏اساس منع گشته و از انسان‏ها خواسته شده تا زمانى که به مسأله‏اى یقین و علم پیدا نکرده‏اند، درباره آن قضاوت نکنند؛ چرا که عمل به ظنّ و گمان، رابطه بین آدمیان خصوصا زن و شوهر را دچار تشویش و سستى کرده و اعتماد را در خانواده از بین مى‏برد. پیشوایان دینى و امامان علیهم السلام از ما خواسته‏ اند که کارهاى برادران مسلمان (چه رسد به شوهر) خود را بر بهترین شکل حمل نماییم و حتى اگر حمل بر صحت و درستى آن مشکل است، تلاش کنیم تا وجه خوبى برایش پیدا کنیم در غیر این صورت همیشه انسان از دیگران و گفتار و کردار آنان وحشت داشته و چنین خواهد پنداشت که هر عملى که انجام مى‏ دهند علیه او صادر گردیده است.حضرت على علیه السلام فرمود: «مراقب باش که سوء ظن بر تو غلبه پیدا نکند، به درستى که بدگمانى هیچ رفاقتى را بین تو و دوستت باقى نمى‏ گذارد»، (بحارالانوار، ج 77، ص 207) ؛ تا انسان یقین به بدى کسى نداشته باشد حق ندارد به او بدبین شود، بلکه باید نسبت به او خوش‏بین باشد. گمان بد و بدبینى وقتى رواست که انسان یقین به بدى داشته باشد وگرنه باید خوش‏بین بود.
بنابراین سعی کنید افکار شیطانی را از خود دور کنید و تا می توانید محبت های همسرتان را پررنگ ببینید.
موفق باشید.

نسخه چاپی