سهیل
مادری دست تنها در تربیت فرزندان
سلام و خسته نباشید من مادر دو فرزند ۱۲و۷ساله هستم مدتی هست که بسیار عصبی شدم و با کوچکترین اشتباه بچه ها از کوره در می روم و عصبانی میشم و گاهی حتی کتک شان می زنم ولی بعد پشیمان می شوم شغل همسرم جوری هست که اکثرا یک هفته و بیشتر منزل نیستند و همه ی کارهای خانه و درس بچه ها با خودم هست و اینکه همسرم وقت هایی را که خانه هستند یا خواب یا تماشای تلوزیون بدون هیچ دردو دل یا تفریحی ...همه ی اینها به کنار پسر کلاس ششم هست و در درس ها و مخصوصا ریاضی فوق العاده ضعیف که هر چقدر برایش وقت می گذارم بی نتیجه است این موضوع اعصابم را بیشتر به هم ریخته که پسرم یک جمع و تفریق ساده را هنوز نمی تواند انجام دهد ..نمی دانم چیکار کنم یه وقتایی میگم کاش بمیرم تا از این زنگی راحت بشم
مشاور: فاطمه سادات زاهدی
سلام خدمت شما همراه گرامی
خوشحالم که در این مسیر کنار شما هستم
شرایطی که برایم نوشتید ، مثل شرایط مادری است که یکه و تنها مشغول نگهداری از بچه ها است و طبیعتاً شرایط خیلی سختی است مخصوصاً در چنین موقعیتی و با وجود کرونا .
این نکته را مدنظر داشته باشید که سلامت جسمی و روانی شما در درجه ی اول قرار دارد ، یعنی شما اول باید مراقبت از خودتان را در برنامه داشته باشید تا با وجود جسمی و روحی سالم بتوانید ، مراقبت و نگهداری از فرزندان را هم بر عهده بگیرید . چرا که یک مادر سالم می‌تواند فرزندانی سالم تربیت کند . مادری که در این پروسه ی مادری مراقب خودش نباشد ، به مرور به مادری افسرده ، عصبی ، بی حوصله ، پرخاشگر و با هزاران نشانه ی جسمی و روانی دیگر تبدیل خواهد شد ، مادری با چنین ویژگی هایی به جای اینکه یک مادر حامی و مشوق باشد ، مادری آسیب رسان خواهد شد ، چیزی که هیچ کدام از ما دوست نداریم چنین مادری باشیم ؛ اما از وجود و حضور پدر هم نباید غافل باشیم ، درست هست که ایشان برای رفاه شما و فرزندان تلاش می کنند ، اما همه ی نیازهای آدمی در نیازهای مادی خلاصه نمی شود ، همانطور که در زندگی فرزندان ، مادر نقش دارد پدر نیز( مخصوصاً برای شما که دو فرزند پسر دارید ) نقش پدر بسیار پررنگ تر و مهم تر است ، چرا که پسران معمولاً در زندگی پدر را الگو قرار می دهند و اگر برای فرزندانمان پدری سرد و بی تفاوت باشیم ، چه بسا فرزندمان نیز برای همسر و فرزندانش چنین خواهد شد ، پس پدر بزرگوار این نکته را فراموش نکنند که رفتار فعلی ایشان ، در آینده ی فرزندان و نوه هایشان مؤثر خواهد بود .
در روانشناسی جدید اصل بر کیفیت رابطه هاست نه کمیت . اگر پدری با شرایط همسر شما که دارای دو فرزند پسر هم هستند ، شغلشان طوری است که نمی توانند روزهای بیشتری را کنار همسر و فرزندان باشند ، پیشنهاد می کنیم همان زمان محدودی که در منزل و کنار خانواده اند ، کیفیت رابطه و حضورشان را بالا ببرند ، وقت مشترکی با همسر و فرزندان داشته باشند ، استفاده از فضای مجازی و تلویزیون را محدود تر کنند و زمینه برای ارتباط بیشتر باهم فراهم نمایند ، حتی در زمان هایی هم که منزل تشریف ندارند ، از طریق تماس تلفنی و یا تماس تصویری اعلام حضور و حمایت کنند .
پیشنهاد در گوشی ما به پدر بزرگوار این خانواده این است ، در مواقعی که مسئولیت بچه ها با مادر است و شما تشریف ندارید ، لطفاً از حمایت عاطفی و تشکر از فداکاری های همسر در زمان عدم حضور شما ، غافل نباشید ، چرا که حمایت عاطفی از خانم ها یکی از راه های شارژ باتری زندگی زناشویی است . قدردان همسرتان باشید و هرازگاهی این قدر دانی را با هدایای کوچک مثل یک شاخه گل ارج بنهید .
اما ، مادر خانواده هم این نکته را در پرانتز از ما داشته باشید ؛ زمان های حضور همسر در منزل ، وقت گله و شکایت و غر زدن از زمین و زمان نیست و اگر ناراحتی از زندگی یا بچه ها وجود دارد در زمانی غیر از این زمان قرار دهید ، و یا حتی می توانید از یک زوج درمانگر کمک حرفه ای بگیرید .
برای مشکل درسی فرزند بزرگترتان پیشنهاد می کنم با معلمشان صحبت کنید و اگر تشخیص دادند ، چند جلسه ای برایش معلم خصوصی بگیرید تا بتواند به سطح بقیه ی بچه ها برسد و حتماً حتماً در مسیر تحصیلی فرزندتان با توجه به اینکه در سن بلوغ به سر می برد ، از مشاوری که در حوزه ی نوجوانی تخصص دارند کمک بگیرید .
امیدوارم در مسیر والدگری همیشه موفق و پیروز باشید
فاطمه سادات زاهدی
کارشناس ارشد مشاوره
