ناشناس
مشاوره خانواده: با قهر و لجبازی شوهرم چطور کنار بیام؟
سلام چندساله ازدواج کردم شوهرم ادم فوق العاده مغرور و لجبازیه (وقتی عصبانی میشه فحاشی میکنه)اوایل زندگی سر هر موضوعی قهر میکردمنم چون طاقت قهر نداشتم بدون توجه به این که مقصر کیه ازش مغذرت خواهی میکردم تا اشتی کنه ولی الان بعداز این همه سال هنوز عوض نشده حتی قهراش طولانی تر شده به دوماه هم رسیده .اگه من پاپیش بذارم موضوع حل میشه اونم با کلی التماس و ناز کشیدن در غیر این صورت اصلا توجهی بهم نداره حتی تو خرج زندگی هم بی توجه میشه تقریبا همه راه هارو امتحان کردم مثل خودش حرف نزدم،نصیحتش کردم،عصبانی شدمولی هیچ اخرش بهم برچسب زبون درازی میزنه طوری که بچم هم بعضی وقتا که باهاش مخالفت میکنم بهم میگه واقعا موندم چکار کنم خیلی درمونده شدم .
مشاور: احسان فدایی
با عرض سلام و تقدیم احترام خدمت شما پرسشگر محترم! ارتباط شما با ما گویای این است که در صدد انتخاب مسیر صحیح هستید و امیدواریم ما نیز راهنمای خوبی برایتان باشیم.
احساستان را می فهمیم و می دانیم که رفتارها و برخوردهای همسرتان بسیار آزار دهنده است و دوست دارید همسر شما نیز مانند دیگر همسرتان بتواند موقع عصبانیت خودش را کنترل نموده و هر حرف یا رفتاری را انجام ندهد.
در رابطه با سوالی که مطرح کرده‌اید به خاطر داشته باشید که اوّلین گام در چنین مواردی آن است که ابتدا علّت رفتار همسرتان معیّن گردد تا بتوانید راهکار مؤثّری در ارتباط با وی در پیش گیرید. جا دارد رفتار و محتویات گفتگوهای خود و همسرتان را که مدّعی هستید همسرتان پس از مواجه شدن با آنها از شما دوری می کند و راه قهر و قهر کشی را پیش می‌گیرد مورد ارزیابی جدّی قرار دهید تا علّت حساسیّت های وی را بهتردریابید؛ لذا با درایت بیشتری موضوعات و مسائل زندگی خود را بکاوید تا به دست خود آرامش زندگی تان را بر هم نزده باشید. مطمئن باشید با این کار کمک شایان توجّهی به حل مسأله خواهید نمود؛ زیرا از یک سو هم به علّت رفتار وی پی خواهید برد هم اینکه متوجّه می گردید چه رفتار و عکس العملی از سوی شما باعث تشدید یا کاهش رفتار نامطلوب وی خواهد شد. در مسیر علّت یابی رفتار وی نیز آگاه باشید که رفتار خوب و یا بد همسر در اثر تربیت وی حاصل می شود. تجارب وی از دوران قبل از ازدواج در منزل پدری، مشاهداتی که از نحوه برخورد پدر و مادر خود دارد و نوع رابطه والدینش با خودش، کمبودها و تنگناهایی که وجود داشته و ... در شکل گیری شخصیت افراد تأثیرگذارند؛ بنابراین در علّت یابی رفتار نادرست همسر باید به زمینه های تربیتی پیشین نیز توجه نموده و با واقع نگری و مراعات اصول اخلاقی و انسانی مراقب بود که اطلاع از ریشه های تربیتی رفتار نادرست همسر باعث تخریب و تحقیر وی نشود که مشکلات زناشویی بیشتری را به ارمغان خواهد آورد. در واقع« علّت یابی باید به قصد اصلاح رفتار باشد».
بنابراین:
1-مطمئن باشید که شوهرتان نیز در شرایط خوبی قرار نداشته و دوست ندارد در فضای قهر قرار گیرد؛ اما چه بسا( با توجّه به این¬که دائماً به این عمل مبادرت می ورزد) راه دیگری برای بیان مخالفت خود با شما بلد نیست؛ بنابراین جا دارد از هر طریقی راههای تعامل صحیح با دیگران به وی آموخته شود. به عنوان مثال از وی خواسته شود از روش‌های ارتباطی جایگزین برای اعلام احساس و نظر مخالف خود استفاده کند و در فضایی صمیمی و با کلامی متناسب، مخالفت خود را با شما در میان بگذارد.
2-بهترین راهکار در مقابل این گونه افراد آن است که با شناخت روحیّه آنها از قهرشان پیشگیری گردد؛ البتّه این نکته را هرگز فراموش نکنید که باید چنین افرادی را درک نمود؛ زیرا قهر و قطع رابطه خیلی از افراد مولود شرایط خاص محیط زندگی آنها در گذشته بوده است. اغلب آنها زیر دست افراد مستبد و زورگو در محیط خانواده یا تحصیل و ... بودند که سرکوب خواهشها و امیال طبیعی شان باعث گردیده به سمت رفتارهایی نظیر قهر و لجبازی سوق یابند. الگو برداری از روی رفتار پدر و مادر، خواهر و برادر بزرگتر و ... در دوران کودکی نیز از جمله دلایلی است که می تواند فرد را به سوی قهر و ... سوق دهد.
3-حتّی اگر در قضیّه ای همسرتان مقصّر است، شایسته است او را مستحق بخشش دانسته و هر چه زودتر با وی آشتی نمایید؛ زیرا قهر کردن یکی از مسائل مخرب در روابط زناشوئی است که هر قدر زمان آن طولانی تر باشد زن و شوهر از هم دورتر می شوند. توضیح این که وقتی انسان با دیگری قهر است از لحاظ روانی در محیطی بسیار مسموم و منفی قرار می گیرد که جز به نکات منفی و ضعف طرف مقابل به چیزی دیگر نمی اندیشد.
4-به این نکته بیندیشید که اگر هم همسرتان از نظر شما به نقطه استحقاق بخشش نرسیده، آیا خود شما استحقاق مصون ماندن از آسیب‌های روانی چنین روابط ناسالمی را ندارید؟! به خود لطف نمایید؛ زیرا حیف است که سلامت روح و جسم خود، همسر و زندگی زناشویی تان را با انباشته کردن تلخی قهر به خطر بیندازد.
5-از تجربیات سابق خود در آشتی با همسرتان استفاده نموده و سعی کنید قهرتان بیش از یکی دو ساعت به طول نینجامد؛ بدین گونه که اگر حرکتی جهت عذرخواهی یا آشتی از خود نشان داد فوراً بپذیرید؛ زیرا امکان دارد دیگر تکرار نشود.
6-به هر طریقی به همسرتان بفهمانید که در وضعیّت قهر و قهرکِشی نه تنها هیچ مشکلی حل نمی گردد، بلکه دامنه اختلاف روز به روز عمیق تر شده و دلهایتان بیشتر از همدیگر فاصله خواهد گرفت.
7- تا می توانید او را عصبی نکنید و اجازه بددهنی و فحاشی به او ندهید. هنگام عصبانیت ایشان کاملا آرام برخورد نمایید(اگر چه ممکن است سخت باشد ولی ارزش امتحان کردن را دارد).یادتان باشد که انسانها بنده محبت هستند، سخترین انسانها در مقابل محبت رام می شوند! توصیه آخر اینکه اگر ملاحظه می کنید رفتار همسرتان(بدون دلایل منطقی) ادامه دار شده و تلاش برای بهبود این وضعیت تأثیر مطلوبی نداشته، مراجعه نزد مشاور خانواده را به شما و همسرتان توصیه می کنیم؛ زیرا گاهی اوقات متخصصان، متوجه جزئیاتی می شوند که شاید شما و همسرتان با ساعت ها گفتگو و یا حتی مجادله نیز قادر به یافتن آن نباشید.
موفق باشید
بیشتر بخوانید:
اختلافات و دعوای همسران در محیط خانواده
احساستان را می فهمیم و می دانیم که رفتارها و برخوردهای همسرتان بسیار آزار دهنده است و دوست دارید همسر شما نیز مانند دیگر همسرتان بتواند موقع عصبانیت خودش را کنترل نموده و هر حرف یا رفتاری را انجام ندهد.
در رابطه با سوالی که مطرح کرده‌اید به خاطر داشته باشید که اوّلین گام در چنین مواردی آن است که ابتدا علّت رفتار همسرتان معیّن گردد تا بتوانید راهکار مؤثّری در ارتباط با وی در پیش گیرید. جا دارد رفتار و محتویات گفتگوهای خود و همسرتان را که مدّعی هستید همسرتان پس از مواجه شدن با آنها از شما دوری می کند و راه قهر و قهر کشی را پیش می‌گیرد مورد ارزیابی جدّی قرار دهید تا علّت حساسیّت های وی را بهتردریابید؛ لذا با درایت بیشتری موضوعات و مسائل زندگی خود را بکاوید تا به دست خود آرامش زندگی تان را بر هم نزده باشید. مطمئن باشید با این کار کمک شایان توجّهی به حل مسأله خواهید نمود؛ زیرا از یک سو هم به علّت رفتار وی پی خواهید برد هم اینکه متوجّه می گردید چه رفتار و عکس العملی از سوی شما باعث تشدید یا کاهش رفتار نامطلوب وی خواهد شد. در مسیر علّت یابی رفتار وی نیز آگاه باشید که رفتار خوب و یا بد همسر در اثر تربیت وی حاصل می شود. تجارب وی از دوران قبل از ازدواج در منزل پدری، مشاهداتی که از نحوه برخورد پدر و مادر خود دارد و نوع رابطه والدینش با خودش، کمبودها و تنگناهایی که وجود داشته و ... در شکل گیری شخصیت افراد تأثیرگذارند؛ بنابراین در علّت یابی رفتار نادرست همسر باید به زمینه های تربیتی پیشین نیز توجه نموده و با واقع نگری و مراعات اصول اخلاقی و انسانی مراقب بود که اطلاع از ریشه های تربیتی رفتار نادرست همسر باعث تخریب و تحقیر وی نشود که مشکلات زناشویی بیشتری را به ارمغان خواهد آورد. در واقع« علّت یابی باید به قصد اصلاح رفتار باشد».
بنابراین:
1-مطمئن باشید که شوهرتان نیز در شرایط خوبی قرار نداشته و دوست ندارد در فضای قهر قرار گیرد؛ اما چه بسا( با توجّه به این¬که دائماً به این عمل مبادرت می ورزد) راه دیگری برای بیان مخالفت خود با شما بلد نیست؛ بنابراین جا دارد از هر طریقی راههای تعامل صحیح با دیگران به وی آموخته شود. به عنوان مثال از وی خواسته شود از روش‌های ارتباطی جایگزین برای اعلام احساس و نظر مخالف خود استفاده کند و در فضایی صمیمی و با کلامی متناسب، مخالفت خود را با شما در میان بگذارد.
2-بهترین راهکار در مقابل این گونه افراد آن است که با شناخت روحیّه آنها از قهرشان پیشگیری گردد؛ البتّه این نکته را هرگز فراموش نکنید که باید چنین افرادی را درک نمود؛ زیرا قهر و قطع رابطه خیلی از افراد مولود شرایط خاص محیط زندگی آنها در گذشته بوده است. اغلب آنها زیر دست افراد مستبد و زورگو در محیط خانواده یا تحصیل و ... بودند که سرکوب خواهشها و امیال طبیعی شان باعث گردیده به سمت رفتارهایی نظیر قهر و لجبازی سوق یابند. الگو برداری از روی رفتار پدر و مادر، خواهر و برادر بزرگتر و ... در دوران کودکی نیز از جمله دلایلی است که می تواند فرد را به سوی قهر و ... سوق دهد.
3-حتّی اگر در قضیّه ای همسرتان مقصّر است، شایسته است او را مستحق بخشش دانسته و هر چه زودتر با وی آشتی نمایید؛ زیرا قهر کردن یکی از مسائل مخرب در روابط زناشوئی است که هر قدر زمان آن طولانی تر باشد زن و شوهر از هم دورتر می شوند. توضیح این که وقتی انسان با دیگری قهر است از لحاظ روانی در محیطی بسیار مسموم و منفی قرار می گیرد که جز به نکات منفی و ضعف طرف مقابل به چیزی دیگر نمی اندیشد.
4-به این نکته بیندیشید که اگر هم همسرتان از نظر شما به نقطه استحقاق بخشش نرسیده، آیا خود شما استحقاق مصون ماندن از آسیب‌های روانی چنین روابط ناسالمی را ندارید؟! به خود لطف نمایید؛ زیرا حیف است که سلامت روح و جسم خود، همسر و زندگی زناشویی تان را با انباشته کردن تلخی قهر به خطر بیندازد.
5-از تجربیات سابق خود در آشتی با همسرتان استفاده نموده و سعی کنید قهرتان بیش از یکی دو ساعت به طول نینجامد؛ بدین گونه که اگر حرکتی جهت عذرخواهی یا آشتی از خود نشان داد فوراً بپذیرید؛ زیرا امکان دارد دیگر تکرار نشود.
6-به هر طریقی به همسرتان بفهمانید که در وضعیّت قهر و قهرکِشی نه تنها هیچ مشکلی حل نمی گردد، بلکه دامنه اختلاف روز به روز عمیق تر شده و دلهایتان بیشتر از همدیگر فاصله خواهد گرفت.
7- تا می توانید او را عصبی نکنید و اجازه بددهنی و فحاشی به او ندهید. هنگام عصبانیت ایشان کاملا آرام برخورد نمایید(اگر چه ممکن است سخت باشد ولی ارزش امتحان کردن را دارد).یادتان باشد که انسانها بنده محبت هستند، سخترین انسانها در مقابل محبت رام می شوند! توصیه آخر اینکه اگر ملاحظه می کنید رفتار همسرتان(بدون دلایل منطقی) ادامه دار شده و تلاش برای بهبود این وضعیت تأثیر مطلوبی نداشته، مراجعه نزد مشاور خانواده را به شما و همسرتان توصیه می کنیم؛ زیرا گاهی اوقات متخصصان، متوجه جزئیاتی می شوند که شاید شما و همسرتان با ساعت ها گفتگو و یا حتی مجادله نیز قادر به یافتن آن نباشید.
موفق باشید
بیشتر بخوانید:
اختلافات و دعوای همسران در محیط خانواده
