باسلام من در یک خانواده مذهبی به دنیا اومدم خانوادم زیاد سخت گیر نیستن ولی روی حجاب و این مسائل دینی حساس هستن. من کاملا نظر متفاوتی با اونا دارم و دوست ندارم دیگه چادر سرم کنم. از نظر مالی و همه جوری خیلی خوبیم فقط مشکل من اینه که از وقتی که فهمیدن من تو دانشگاه و زمان هایی که بدون اونا بیرون میرفتم چادر سرم نمیکردم منو تو خونه حبس کردن و همه باهام قهرن. مثل یه سگ که فقط غذا و خوابش تامین میشه با من رفتار میشه بلکه کمتر . گناه من چیه نمیخوام چادری باشم نمیخوام جوونی و زیباییم هدر بره نظر من اینه و خودم میتونم تصمیم بگیرم . دختر خالم دوستامو دیده بود(دختر و پسر) . رفته به خالم گفته و اونم به مامانم گفته و ... من واقعا دارم تو خونه می‌پوسم هرروز گریه میکنم و تو اتاق خودمو حبس کردم چون اون بیرون کسی از من خوشش نمیاد . چون میرم بیرون همه میرن یه ور دیگه مگه من چیکار کردم ؟ من نباید آزاد باشم؟ از ۷ سالگی سر من چادر کردن و بعدش میگن انتخاب خودت بود. من غلط کرده باشم تو ۷ سالگی تصمیم بگیرم بعد الان تو ۲۳ سالگی نمیتونم هیچ تصمیمی بگیرم؟ به فرار فک کردم فقط و فقط چون سهم خودم تو این خونس نرفتم به این نتیجه رسیدم که زودتر ازدواج کنم با هرکی که شده که فقط از اینجا برم فکرشو بکنید من سال چهارم مدیریت تو دانشگاه سراسری تهرانم بعد ۱۰ ترمه میشم و این دوترم آخر مونده که تموم شه گفتن که نمیذارن دیگه دانشگاه برم ینی ۱۶ سااااال درس خوندن من به باد رفت چرا؟ چون معتقدن من بی حجاب و بی حیا شدم (که واقعا هیچ ربطی به اونجا نداره) و ساکن تهرانم هستیم دور از خونه نبودم یا خوابگاهی که اینو بگن و اینکه با پسر حرف زدم و کلاس نمیرفتم و این حرفا با این که اینطور نبود... دلیلشونم اینه که من چهارتا خیابون اون طرفا رو بلدم واقعا دارم عذاب میکششب تا صبح صبح تا شب گریه میکنم از ریخت و قیافه افتادم تمام چشمام داره چروک میشه روحیم داغونه توروخدا بگید چیکار کنم بابام مهربونه ولی دیگه نمیدونم چرا قصد له کردن منو داره