با سلام و احترام
پرسشگر گرامی: در روایتی از تفأّل به قرآن نهی شده است، اما ملاک رضایت الهی انجام واجبات و اجتناب از محرمات است، که با تدبیر و تفکر می توان به ان رسید، اسلام دین تفکر و تعقل است نه فال گیری لذا ارزش اندیشه را بالاتر از عبادت دانسته، پیروانش را به تفکر و تعقل در همه امور تشویق کرده است تا در همه کارها با اندیشه و فکر تصمیم‌گیری کنند. در مواردی که با فکر کردن به جایی نرسیدند و نتوانستند تصمیم‌گیری کنند در اینجا دستور اسلام مشاوره با افراد کاردان و امین است. اما گاهی با مشورت کردن نیز تردید‌ها برطرف نمی‌شود و نمی‌توان تصمیم‌گیری کرد. در این مرحله است که روایات ما برای از بین بردن تردید، استخاره را پیشنهاد می‌کنند.
با توجه به رعایت این مراتب مورد استخاره از نظر اسلام بسیار نادر خواهد شد و منحصر در مواردی می‌شود که شخص با تعقل و مشورت نتواند تصمیم‌گیری کند. با این توضیح عدم منافات استخاره با تعقل و تدبر و عمل به قرآن مشخص شد. از آنجایی که امامان معصوم ما از نظر عقل و آگاهی انسان کامل هستند هیچ‌گاه دچار حیرت و دو دلی نمی‌شوند تا نیاز به استخاره (متعارف در بین ما) داشته باشند؛ اما در مواردی که از آنها برای رفع تردید و دو دلی در کارها سؤال شده است آنان استخاره را پیشنهاد کرده‌اند که دلیل بر مشروعیت استخاره نیز است.
موفق و پیروز باشید