سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین "پسر دو سال و هفت ماهه ای که دارید که اصلا حرف شما را گوش نمی دهد": در این سن کودکان دوست دارند بیشتر کارها را طبق میل خودشان انجام دهند و هر گونه دخالتی از سوی بزرگترها آن ها را آشفته می کند و سبب می شود از کاری که نهی شده اند، دقیقا همان را انجام دهند. در واقع پسر شما در این سن نیاز به استقلال و خود مختاری دارد و وقتی شما او را به صورت مستقیم از فعالیت هایش منع می کنید، حس لجاجت او بر افروخته می شود و ناخودآگاه وارد بحث و جدل با کودکی می شوید که تازه میخواهد دنیای پیرامونش را کشف و جستجو کند.
- کودک نیازمند استقلال داشتن است و گاه برای به دست آوردن این استقلال، لجبازی می‌کند. بنابراین نباید به صورت مستقیم کودک را از خواسته هایش منع کنید که او آشفته شود. در واقع ما خیلی وقت ها می توانیم با ترفندهای آگاهانه جلوی قشقرق کودک را بگیریم بدون اینکه آسیبی به روان خود و کودک بزنیم. مثلا محیط امنی را برای کودک فراهم کنیم که لازم نباشد دائم به او امر و نهی کنیم دست به چاقو نزن، فلان وسیله را برندار و...یا حواس کودک را به چیز دیگه ای پرت کنیم.
- لجبازی کودک پیامی است به بزرگسالان که " من می توانم، من می دانم، اجازه بده راه خودم را پیدا کنم" اگر والدین در این زمان سعی کنند به کودک خود ثابت کنند تو نمی دانی، تو نمی توانی، پس آنچه من می گویم را گوش کن خیلی از فرصتهای خوب را خراب خواهند کرد. مثلا وقتی کودک اصرار دارد خودش غذا بخورد و شما قاشق را از دستش بگیرید، حس استقلال را از او گرفتید و لجبازی کودک را تحریک می کنید.
- کودکان با والدینی که ار تباط بهتری با آن ها برقرار کرده اند، بیشتر همکاری می کنند. بنابراین لازم هست حداقل نیم ساعت وقت با کیفیت به کودک خود اختصاص دهید و بازی یا فعالیت مورد علاقه ای با او داشته باشید البته بدون اینکه سرزنش، فریاد و یا نصیحتی شود که کودک، اینقدر توجه از والدین کسب کند که نیازی نباشد از طریق پرخاشگری و لجبازی این را کسب کند.
- برای اینکه کودک، حرف شما را گوش دهد لازم هست اقتدار و قاطعیت لازم را داشته باشید. یعنی زمانی که کودک می خواهد کاری را انجام دهد که شما مخالف هستید بر روی نه خود، پافشاری کنید و گریه و زاری و جیغ و داد بچه بر روی شما تاثیری نداشته باشد.
- تا حدی آزادی کودک را بپذیرید، نخواهید که همه چیز مطابق میل شما باشد، برای هر موضوع بی اهمیتی روی رفتار دلخواه تان اصرار نکنید. اگر رفتاری از کودک سر می زند که واقعاً دخالت نکردن شما برای او یا دیگران خطرناک است آنگاه وارد عمل شوید، خودتان را بیهوده هزینه نکنید. مثلاً اگر می خواهد بازی کند به زور او را مجبور نکنید که با شما عصرانه بخورد. و در نهایت، با اگاهی از مراحل رشد کودک، سبک فرزندپروری مناسب و کمی صبر و حوصله می توان بسیاری از لجبازی های کودک را کاهش داد.
با آرزوی موفقیت و شادکامی برای شما