پسري هستم 20 ساله،يك سال دير به دانشگاه رفتم و ترم دوم رشته مهندسي IT هستم در يك دانشگاه غيرانتفاعي حوالي سمنان،خونمون تهران هست و من دو روز در هفته ميرم دانشگاه و بقيه ايام هفته مشغول به كارم كه در زمينه رشته تحصيلي بنده هم هست.حقوق ماهيانه 300 تا 400 هزار تومان دارم.از طرفي چون شخص مذهبي هستم و ميخوام به گناه نيفتم و نياز صحبت با جنس مخالف و داشتن يك شخص كه با او درد دل كنم رو شديدا در خودم ميبينم.ميخوام ازدواج كنم.الان احساس افسردگي شديدي در من وجود داره.سطح زندگيمون متوسط هست.و پدر و مادرم شديدا معتقد هستند كه من در اين سن نمتونم ازدواج كنم.پس انداز ندارم ولي معتقدم ميتونم در چند ماه عقد با كمي تلاش با وام يه خونه اجاره اي جور كنم.خرج دانشگاه رو خودم ميدم كه اگه از حقوقم كم كنيم ميشه تقريبا ماهي همون 300 هزار تومن.حالا چه كنم؟ من نقشه اي دارم اونم اينه كه دختر مورد نظرم رو پيدا كنم و بعد به خونه بگم من ميخوام با فلاني ازدواج كنم اينطوري احتمالا قبول كنن كه مساله رو به پيش بندازن.من الان ازدواج رو براي خودم حياتي ميدونم و ديگه دارم به گناه ميفتم و كم و بيش افتادم.با اين وضعيتي كه در جامعه مخصوصا دانشگاه هست.