مطلوب، بالاتر بودن سن پسر است و اگر برعكس، شود، به عللى مشكلاتى را پديد خواهد آورد: 1. بلوغ جنسى زودتر دختر: با توجه به بلوغ جنسى زودتر دختر بهتر است زودتر از پسر به نياز او پاسخ داده شود و راه اين پاسخگويى، ازدواج زودتر خواهد بود كه لازمه‏اش ازدواج در سنين پايين‏تر و كمتر از پسر است. 2. بلوغ فكرى زودتر دختر: با توجه به اين كه دختر زودتر از پسر به بلوغ فكرى مى‏رسد، بالاتر بودن سن او در ازدواج، سبب بعد فكرى آن دو مى‏شود؛ در حالى كه زن و مرد بايد قرب فكرى داشته باشند. 3. كاهش شادابى با زايمان: زايمان در سنين بالا از نشاط و شادابى زن مى‏كاهد و اگر سن مرد كمتر باشد، ممكن است كم‏نشاطى زن، او را دچار مشكل كرده، به سوى ديگران بكشاند. 4. كاهش هورمون‏هاى جنسى زن: هورمون‏هاى جنسى زنان از حدود پنجاه سالگى به بعد كاهش مى‏يابد؛ حال آنكه در مردان اين گونه نيست و اگر سن زن در ازدواج بالا باشد نمى‏تواند نيازهاى جنسى همسر خود را تأمين كند و ممكن است مرد به خطا رود. 5. پيشگيرى از اثبات اقتدار مرد: اگر سن زن بالاتر باشد، ممكن است نقش مادر را براى شوهر خود ايفا كند و با اين كار جلو اقتدار او را بگيرد كه اين مسأله براى مرد خوشايند نيست. 6. عدم پذيرش خانواده‏ى پسر: به طور معمول، خانواده‏ى پسر به ويژه مادر او به چنين ازدواجى راضى نمى‏شود و اگر به رغم ميل باطنى‏اش به چنين ازدواجى رضايت دهد، از عروسش حمايت نخواهد كرد كه براى دختر بسيار رنج‏آور است. 7. عدم پذيرش عرف: عرف جامعه، ازدواج دختر و پسر با اين شرايط را نمى‏پذيرد. مطلوب اين است كه وقتى زن و مرد در جامعه حضور مى‏يابند و كنار هم راه مى‏روند، ديگران آنان را زن و شوهر بدانند و نه ما هفت معيار براي ازدواج موفق داريم: رشد عاطفي و فکري ، تشابه علايق و طرز تفکر ، تشابه مذهبي، تشابه تحصيلاتي و طبقاتي ، تشابه طرز فکر به مسايل جنسي، تشابه علاقه به زندگي و تشابه فرهنگ و آداب و رسوم.